''Μαλαβριά ή Μαλαυριά;''

Γράφει ο Βασίλης Γκάτσος

"" Η ονομασία της

Όσο όμορφη κι’ αν είναι η παράδοση για της πίστης το άθραυστο αυγό, που έδωσε το όνομα στο μοναστήρι, δεν εμποδίζει την αναζήτηση για μια άλλη προέλευση, λιγότερο ρομαντική.
Είναι πιο εύκολο ίσως να αποδοθεί στην ονομασία του όρους Αυγού. Και
μπορεί να δόθηκε πολύ αργότερα από την ίδρυση της Μονής. Η ονομασία «Αυγό» απαντιέται συχνά στο Μωριά και βαφτίζει βουνό γυμνό. Στη Βόριο Ήπειρο έλεγαν τη γυμνή κορφή «Βέ» (αυγό). Μάλε αρβανίτικα σημαίνει κορυφή. Μαλεβέ = βουνοκορφή γυμνή (σαν αυγό).
Έτσι έχουμε στην Κυνουρία, τον Πάρνωνα που ακόμα οι ντόπιοι τον ονομάζουν Μαλεβέ η Μαλεβό, όπως και το Μαλεβό στο Αρτεμίσιο. Στη Μάνη το γυμνό χωράφι το έλεγαν «μαλεβό». Η ίδια έννοια στην ελληνική ονομασία αυγό είναι επίσης συχνά δοσμένη. Όπως: το Αυγό = βουνό της Ασίνης Ναυ­πλίας, το Αυγό, λόφος Κορινθίας και το ομώνυμο χωριό κοντά. Ακόμη το γυμνό οξυκόρυφο νησάκι των Κυθήρων, Αυγό. Και το δικό μας όρος Αυγό της Αργολίδας, που ανήκει στην οροσειρά των Διδύμων.""

Ντιάνα Αντωνακάτου – Τάκης Μαύρος, «Ελληνικά Μοναστήρια / Πελοπόννησος», τόμος 1^ος, Αθήνα, 1976.

Προφανώς το αρβανίτικο είναι Μάλι-βέ για τα βράχια της Μονής Αυγού, Μαλεβέ, Μαλαβέ, και η σωστή γραφή θα πρέπει να είναι Μαλαβριά που πρέπει να σημαίνει έκταση γύρω ή κοντά στο Μαλιβέ κυρίως για βοσκή ή καλλιέργεια. Και στον Κάμπο της Ερμιόνης Λούμι λέγαμε το ρέμα του Καταφυκιού, αλλά υπάρχει τοπωνύμιο Λουμαριά = έκταση που απλώνεται γύρω από την κοίτη του.

Υπάρχουν τόσα τοπωνύμια και μικροτοπωνύμια στην ορεινή Ερμιονίδα, ελληνικά, αρβανίτικα, ενετικά, βυζαντινά, τούρκικα κ.λ.π. που είναι κρίμα να τα χάσουμε. Και σε κάθε διαδρομή, είτε είναι αγώνας δρόμου, πεζοπορίας, περιήγησης φυσιολατρικής κ.λ.π. πρέπει να τονίζονται τα τοπωνύμια ιδιαιτέρως. Είναι μνήμη του τόπου μας σημαντική όπως και τα εδέσματα.

Όσο για την Καλαυρεία: Ο Άδωνις Κύρου, στο "ΣΤΑΥΡΟΔΡΟΜΙ ΤΟΥ ΑΡΓΟΛΙΚΟΥ" σελ. 116-123 όπου και λεπτομέρειες, γράφει ότι προέρχεται το όνομα από το ιερό του "Ποσειδώνα Καλαύρου" (των καλών ανέμων και προστάτη των ναυτιλλομένων) ή από  το "Απόλλων Καλαύροψ" (καλαύροπας, το γυριστό μέρος της μαγκούρας).

Β. Γκάτσος