Οικολογικές υπερβολές.

Γράφει ο Βασίλης Γκάτσος

Ένα δέντρο έχει αποθηκεύσει μέσα του μία ποσότητα άνθρακα που την πήρε εξ ολοκλήρου από την ατμόσφαιρα. Αν καεί, επιστρέφει ακριβώς την ίδια ποσότητα άνθρακα στην ατμόσφαιρα. Το ίδιο και αν αποσυντεθεί με τον χρόνο στο έδαφος.

Σήμερα οι οργανωμένοι ελαιώνες είναι ποτιστικοί.
Όταν κλαδεύει ο παραγωγός, παίρνει τα ξύλα (που είναι και η κύρια ποσότητα οργανικής μάζας) για το τζάκι και τα ψιλά κλαριά και τις κωλόριζες τις καίει. Άρα, όπως και προηγουμένως, όσο άνθρακα είχαν πάρει τα ξύλα και τα κλαριά από την ατμόσφαιρα τής το επιστρέφουν. Η στάχτη επιστρέφει στο κτήμα, και από τα τζάκια, και περιέχει σχεδόν όλα τα άλλα συστατικά. Ο ελαιώνας εξαντλείται από την  απομάκρυνση των καρπών και χωρίς λιπάσματα δεν υπάρχει συμφέρουσα παραγωγή.

Το να γίνουν κομματάκια τα μικρά κλαριά είναι μεν ωφέλιμο, αλλά όχι ουσιώδες.

Αγοράζεις ένα μηχάνημα των 15 ίππων για θρυμματισμό των μικρών κλαριών. Το βάρος του είναι 80 κιλά, τιμή γύρω στα 3500 (για επαγγελματική φυσικά χρήση) και η συντήρησή του είναι ακριβή. Για ένα στρέμμα θα καταναλώσει 7 ευρώ βενζίνα που ο άνθρακάς της θα πάει όλος στην ατμόσφαιρα χωρίς δυνατότητα επαναδέσμευσης, χώρια οι άλλοι ρύποι μια και τα περισσότερα είναι δίχρονα. Είναι σκληρή και ανθυγιεινή εργασία (μάσκα, γυαλιά, ωτασπίδες) και χρονοβόρα. Κλαρί κλαρί γίνεται η δουλειά. Να βάλουμε και εργατικά 6 ευρώ το στρέμμα;

Ποιο το κέρδος από την επιδότηση για τον παραγωγό και ποιο το κέρδος για το περιβάλλον; Πότε θα κάνει απόσβεση του μηχανήματος, όταν το πολύ να το χρησιμοποιεί 10 μέρες το χρόνο; Πρέπει ο παραγωγός να πουλήσει 2 τόνους λάδι για να το αγοράσει!

Το ότι συντελεί το λεπτοσπασμένο κλαρί και τα φύλλα στη βελτίωση του εδάφους; Μα στον συστηματικό ποτιστικό ελαιώνα πέφτουν λιπάσματα, φυτοφάρμακα, το χώμα οργώνεται δύο τρεις φορές το χρόνο, για να πέσει το χορτάρι, να ανακατευτεί το λίπασμα κ.λ.π. Δεν μπορεί να αναπτυχθεί χώμα όπως οικολογικά το φανταζόμαστε.

Άλλωστε μια περιήγηση στο διαδίκτυο θα σας πείσει ότι οι περισσότεροι δεν αντιλαμβάνονται τον θρυμματισμό για εδαφοβελτίωση, αλλά για μετατροπή των κλαριών αλλά και των χορταριών σε μικρά θραύσματα που θα τα κάνουν πέλετς για σόμπες, συνήθως αυτοσχέδιες! Ό,τι χειρότερο για το περιβάλλον και για τον χρήστη.

Μάλλον αλλού πρέπει να το ψάχνουμε: Όπως στο σπίτι γεμίζουμε τα ράφια με ένα σωρό αυτόματους λεμονοστίφτες αλλά πάντα χρησιμοποιούμε τον κλασικό χειροκίνητο, έτσι και στην αγροτιά και τον κήπο προσπαθούν να μας πουλήσουν σωρό νέα αυτόματα που κάνουν τάχατες θαύματα, πάντα τάχατες οικολογικά και υπέρ του περιβάλλοντος.

Β. Γκάτσος