Εξ αρχαιοτάτων χρόνων

ΕΝΑ είναι το ρητό και μία η ρήση:

Γράφει ο Βασίλης Γκάτσος
Άμα δανείζεσαι πέρα από τις δυνάμεις σου είσαι από κάτω.

Όσο ζητάς περισσότερα ανεβαίνει το επιτόκιο λόγω ρίσκου και κάποτε ο δανειστής σου θα σου πάρει και τα σόβρακα.

Από ένα σημείο και πέρα ο δανειστής σου θα εστιάσει κινήσεις για να στα φάει όλα.

Αυτήν την αλήθεια που την ξέρουν και τα μικρά παιδιά δεν την ήξερε η νυν Κυβέρνηση; Δεν ήξερε ότι όλη η χώρα και όχι μόνον ΝΔ και ΠΑΣΟΚ είναι και θα είναι για πολύ χρόνο στημένη με την κάννη στο σβέρκο;

Όταν κάθε τόσο ακούγαμε για αγορές φρεγατών, αεροσκαφών κ.λ.π. δεν ήταν ανταμοιβή κράτους προς κράτος που διαμεσολάβησε να ξαναπάρουμε δανεικά; Γιατί μας δάνειζαν; Για να είμαστε ..... οι από πάνω;

Το εθνικό ύμνο δεν έμαθαν στο σχολιό; Δεν είν' εύκολες οι θύρες εάν η χρεία τες κουρταλή; Ούτε οι θύρες στο εξωτερικό αλλά ούτε και στο εσωτερικό.

Δεν υπάρχουν συνωμοσίες, συμφέροντα * υπάρχουν όχι μόνον μεταξύ κρατών αλλά και εδώ, μεταξύ πολιτών.

Γιατί δεν τολμά να απευθυνθεί στους ψηφοφόρους της και να ζητήσει θυσίες η Κυβέρνηση (στήριξη δεν είχε ζητήσει;), ώστε να ακολουθήσουν και οι υπόλοιποι των άλλων παρατάξεων;

Ας πει για παράδειγμα ότι οι ψηφοφόροι της στο δημόσιο (όλοι στήριξαν το συμφέρον της μονιμότητας) για λόγους εθνικής ανάγκης καλούνται προαιρετικά το 20% του μισθού τους για 4 χρόνια να το παίρνουν κρατικά ομόλογα με αποπληρωμή 20ετίας, ώστε τα χρήματα να πάνε στους άδικα άνεργους του ιδιωτικού τομέα. Σαν αντίτιμο της μονιμότητας που απολαμβάνουν. Πόσες δηλώσεις θα πάρει;

Κοινωνική δικαιοσύνη εν ώρα κρίσεως είναι να τα πάρει το κράτος από τους αδίκως κατέχοντας.

Κοινωνική αλληλεγγύη είναι το να πάρει το κράτος από όσους έχουν το μεγάλο προνόμιο της μονιμότητας και να τα δώσει στους ανέργους.

Ας μη ξεχνάμε ότι η πρώτη πρόταση ήταν να απολυθούν 200000 δημόσιοι υπάλληλοι, όχι να συνταξιοδοτηθούν, οπότε η ανεργία στον ιδιωτικό τομέα θα ήταν μικρή και τα εισοδήματα δεν θα είχαν υποστεί καθίζηση. Αντί αυτού οι δημόσιοι υπάλληλοι πέρασαν στη σύνταξη εις βάρος του στρατού των ανέργων του ιδιωτικού τομέα.

Τα γράφω απολύτως ωμά, φυσικά υπάρχουν αντιρρήσεις, αλλά ρωτήστε και μία άνεργη οικογένεια επί χρόνια, που δεν έχει ούτε επίδομα ανεργίας με τρία παιδιά και νοίκι να σας τα πει λιγότερο ωμά.

* Φτιάξτε σε μια χοντρή σανίδα μία κυκλική γούβα μικρού βάθους και μεγάλης επιφάνειας. Πιο πέρα μια άλλη μεγάλου βάθους και πολύ μικρής επιφάνειας και συνδέστετες με ένα ρηχό αυλακάκι. Και οι δυο γούβες γεμάτες να χωράνε το ίδιο νερό. Γεμίζουμε την πρώτη με νερό. Δίνουμε μία μικρή κλίση και σχεδόν όλο το νερό πήγε στη βαθιά. Κάνουμε το ανάποδο, δίνουμε την ίδια κλίση αλλά πολύ λίγο νερό φεύγει από την βαθιά. Πρέπει να δώσουμε πάρα πολύ μεγάλη κλίση. Στην πρώτη ήταν το εύκολο δανεικό δημόσιο χρήμα που εύκολα κύλησε στις ιδιωτικές τσέπες όλων. Μπήκε σε πολλές κουλέτες αλλά από τις πολύ βαθιές πολύ δύσκολα επιστρέφει.

Έρρωσθε,

Βασίλης Γκάτσος