Από τον φίλο και συμμαθητή, Καθηγητή
Γιώργο Ζέρβα που ακούραστα γυρίζει όλη την Ελλάδα για να παρουσιάσει και
να ενθαρρύνει προς την σωστή κατεύθυνση.
Επειδή
την παρακολούθησα, δεν νομίζω ότι απλά παρουσίασε έναν νέο θεσμό. Με
πολύ απλά λόγια ανέλυσε την ζοφερή πραγματικότητα της ελληνικής
κτηνοτροφίας.
1ον Η χώρα μας δεν έχει πλεονεκτήματα στην αγελαδοτροφεία, ούτε η Βόρεια Ελλάδα,πόσο μάλλον η Πελοπόννησος.
2ον. Η χώρα μας δεν έχει πλεονεκτήματα στην χοιροτροφεία, ούτε η Βόρεια Ελλάδα,πόσο μάλλον η Πελοπόννησος.
Το
κόστος είναι πολύ μεγάλο και δεν υπάρχει κανένα ανταγωνιστικό
πλεονέκτημα σε σχέση με την Ευρώπη σε αυτούς τους τομείς. Οι
εισαγωγές μοιραία θα αυξάνονται.
3ον
Η χώρα μας έχει ανταγωνιστικό πλεονέκτημα στην προβατο-γιδο-τροφεία,
ιδιαίτερα στην Πελοπόννησο και φυσικά στην ορεινή Ερμιονίδα.
Ο
καλός καιρός, η ηλιοφάνεια, τα απέραντα βουνά που μπορούν να βοσκηθούν,
τα πολλά αρωματικά φυτά των βουνών μας, ακόμη και οι ντόπια παραγόμενες
ζωοτροφές, προσδίδουν στο πρόβειο και γιδινό γάλα εξαιρετική γεύση και
άρωμα, χώρια που το εξαιρετικό λίπος του γάλακτος φτάνει μέχρι και 10%.
Αυτά δεν μπορούν να τα πετύχουν στις Βόρειες χώρες, όπου κατά κανόνα,
όπως στη Γαλλία, τα πρόβατα δεν τα αρμέγουν αφού τα έχουν μόνο για μαλλί
και κρέας. Ήδη το γάλα μας έχει μεγάλη ζήτηση σε αυτές τις χώρες και
ιδιαίτερα στη Γαλλία. Από αυτό το γάλα βγαίνουν και αρίστης ποιότητας
τυριά. Τόνισε δε ότι το πρόβειο και γιδινό γάλα είναι αναγκαίο για να
γίνει όποιοδήποτε καλό τυρί.
Όμως
έχοντας κάθε κτηνοτρόφος τη στάνη του, αγοράζοντας μόνος του ζωοτροφές,
πουλώντας μόνος του το γάλα και το κρέας, έχει πολύ μεγάλο κόστος
παραγωγής. Πέραν αυτού δεν μπορεί να προσθέσει αξία στο προϊόν του,
γιατί δεν μπορεί να φτιάξει τυροκομείο που είναι μια μεγάλη επένδυση,
αναγκάζεται να πάει τα πρόβατα σε μακρινά σφαγεία και το κόστος
μεταφοράς είναι απαγορευτικό. Άρα πάντα πουλάει γάλα, πάντα ο έμπορας
είναι κυρίαρχος και παρ' όλες τις επιδοτήσεις, που και αυτές δεν είναι
εξασφαλισμένες δια παντός, ο μεμονωμένος κτηνοτρόφος δεν έχει μέλλον.
Αυτό όχι μόνον το ξεκαθάρισε, αλλά και οι ενδιαφερόμενοι που τον άκουγαν
προσεχτικά δεν είχαν καμιά αντίρρηση. Ανέφερε και το ανάλογο παράδειγμα
του λαδιού που το 70% της παραγωγής εξάγεται σε χαμηλή τιμή κυρίως
Ιταλία Ισπανία, όπου μόνον με την τυποποίηση στον τόπο μας υπάρχει
βάσιμη ελπίδα κέρδους.
Ξεκαθάρισε ότι
μόνον αν ενώσουν κατά ομάδες τις δυνάμεις τους σε όποια μορφή ομαδικής
σύμπραξής και ιδιαίτερα τη δημιουργία κτηνοτροφικών πάρκων, το κόστος θα
πέσει θεαματικά, θα δοθεί η δυνατότητα τυροκομείου και μελλοντικά
σφαγείου. Τόνισε ότι το καλαμπόκι ο μεμονωμένος κτηνοτρόφος το παίρνει
μέχρι και 0.45 ευρώ το κιλό, ενώ αν μία ομάδα την εποχή της συγκομιδής
παρουσιαστεί να αγοράσει 100 τόνους θα το πάρει με 0.17 ευρώ. Τόνισε ότι
η ευκαιρία είναι μεγάλη, γιατί η επιδότηση φτάνει το 70% και από δίπλα
υπάρχουν και τα δάνεια της Τράπεζας Πειραιώς.
Απέκλεισε κάθε εμπλοκή του Κράτους και του Δήμου. Μπορεί να βοηθήσουν στις διαδικασίες, αλλά μέχρι εκεί.
Τα
κτηνοτροφικά πάρκα είναι στη βούληση των κτηνοτρόφων, κυρίως των ΝΕΩΝ
ΚΤΗΝΟΤΡΟΦΩΝ και κανένας δεν θα τους τα παραδώσει έτοιμα. Ακόμη και η
μεγάλη επιδότηση θα είναι ελεγχόμενη, ανάλογα με την πορεία των έργων.
Η ισχύς εν τη ενώσει.
Σημείωση: Να
θυμίσω ότι πριν αρκετά χρόνια, για να γίνουν μοντέρνα λιτρίβια η
επιδότηση έφτανε μέχρι και 75%. Στην Ερμιονίδα με αυτή την επιδότηση
έγιναν αρκετά προς όφελος φυσικά και των παραγωγών. Τέτοια ευκαιρία
είναι και για τα κτηνοτροφικά πάρκα.
Η
παρουσίαση έγινε στην αίθουσα του μονοθέσιου δημοτικού σχολείου που
κάποτε λειτουργούσε με 50 μαθητές, ενώ σήμερα έχει 5 που φυσικά πάνε σε
άλλο χωριό. Η ίδια η αίθουσα έδινε το δίδαγμα: Μόνον οι κάτοικοι με τη
θέλησή τους μπορούν να περάσουν σε καινοτόμες συλλογικές προσπάθειες και
να σώσουν τα χωριά τους. Και σήμερα φαίνεται ότι δίδεται μια μεγάλη
ευκαιρία από την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Έρρωσθε,
Βασίλης Γκάτσος
