Η
Ευρωπαϊκή Ένωση και το δικό μας ΕΛΚΕΘΕ (Ελληνικό Κέντρο Θαλασσίων
Ερευνών) και όλες οι Περιβαλλοντικές Ενώσεις, κατόπιν μακροχρόνιων και
αξιόπιστων ερευνών και μετρήσεων καταλήγουν στο συμπέρασμα:
Η
Μεσόγειος ψαρεύεται υπερβολικά και δεν προλαβαίνει να ανανεώσει
τον πληθυσμό των ψαριών της, αλλά και όλων των οργανισμών που ζουν στο
βυθό της, με αποτέλεσμα να έχουν εξαφανιστεί τα μεγάλα ψάρια και να
αλιεύονται όλο και μικρότερα τα οποία δεν είναι σε ηλικία αναπαραγωγής.
Δεν προλαβαίνουν να γεννήσουν τα ψάρια και μεις τα πιάνουμε.
Ως
λύση προτείνουν τα θαλάσσια καταφύγια, δηλαδή μεγάλες εκτάσεις θάλασσας
όπου απαγορεύεται κάθε δραστηριότητα, ή επιτρέπονται μόνον ορισμένες,
π.χ. τουριστική χρήση χωρίς όμως αλιεία.
Στα
θαλάσσια αυτά καταφύγια η αύξηση της μέσης μάζας των ψαριών είναι
εντυπωσιακή. Στα 4 χρόνια αυξάνει κατά 2.3 φορές, ενώ στα 20 χρόνια
κατά 6 φορές. Αυτά από μετρήσεις σε θαλάσσιο καταφύγιο στην Κορσική,
όπου όντως τηρήθηκαν όλα τα προστατευτικά μέτρα.
Για
τα μέρη μας αρκεί η διαπίστωση ότι το 1960 σπάνια υπήρχε σύρτι κάτω από
3 κιλά, ενώ σήμερα σπάνια πιάνουν οι ψαράδες σύρτι πάνω από 300
γραμμάρια.
Με άλλα λόγια συνεχίζουμε να αδειάζουμε τη θάλασσα*, χωρίς καμιά ελπίδα.
Ο
Ερμιονικός κόλπος, είναι ένας κλειστός κόλπος που δικαιωματικά 'ανήκει'
στους Ερμιονίτες, στους κατοίκους της Ακρογιαλιάς και στους Υδραίους,
οι περισσότεροι τω οποίων όμως βγαίνουν πλέον πίσω από την Ύδρα και τον
Δοκό μήπως και πιάσουν κάνα ψάρι. Όλος ο κόλπος μπορεί να φυλαχτεί μέρα
νύχτα πολύ εύκολα από το Λιμεναρχείο και τους επαγγελματίες ψαράδες.
Καινοτομία και μεταρρύθμιση είναι:
Οι
Δήμοι Ερμιονίδας και Ύδρας, με την υψηλή ενθάρρυνση της Μητροπόλεώς μας
και των Λιμενικών Αρχών, να καθίσουν σε ένα τραπέζι με τους
επαγγελματίες και ερασιτέχνες ψαράδες και με εκπροσώπους του τουριστικού
τομέα και γραπτά να εκφράσουν την αταλάντευτη βούληση σε 20 χρόνια ο
Ερμιονικός Κόλπος να έχει επανέλθει στη κατάσταση που ήταν το 1960. Προς
τούτο να εκμεταλλευτούν όλα τα υπάρχοντα προγράμματα χρηματοδότησης
κ.λ.π.
Στη συνέχεια να οργανώσουν μία
ημερίδα στην Ερμιονίδα και μία στην Ύδρα όπου οι επιστήμονες του ΕΛΚΕΘΕ
θα εκθέσουν την κατάσταση και τα οφέλη.
*
Κατά την αρχαιότητα όλα τα ποτάμια και οι λίμνες τις Ευρώπης ήταν
γεμάτα ψάρια. Εκεί κάπου στον Μεσαίωνα άρχισε η υπεραλίευση και αργότερα
η βιομηχανική επανάσταση και η αστικοποίηση έδωσαν την χαριστική βολή.
Μπορώ να πω ότι ένας δείκτης πραγματικής ευημερίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης
είναι αυτός που μετράει την αποκατάσταση των θαλάσσιων πληθυσμών στις
ευρωπαϊκές θάλασσες (κυρίως στη Μεσόγειο), στα ποτάμια και στις λίμνες
της.
Έρρωσθε,
Βασίλης Γκάτσος
