«Μόνο όταν γίνουμε ενεργοί πολίτες θα βρούμε οδό διαφυγής»
Γράφει ο Βασίλης Γκάτσος
Άμα δεν εργάζομαι, είμαι άεργος δηλαδή κάθομαι, οπότε δεν παράγω κανένα έργο, ούτε καλό ούτε κακό.
Άμα γίνω ενεργός, σημαίνει ότι είμαι ‘εν έργω’, δηλαδή εργάζομαι και παράγω έργο καλό ή κακό........
.......
Άρα
καλούμεθα με την ως άνω πρόταση να εργαστούμε και να βρισκόμαστε
συνεχώς εν έργω, άρα αναγνωρίζεται ότι μέχρι τώρα καθόμαστε ως
άεργοι.
Ο
πολίτης όμως είναι ο άνθρωπος της πόλης. Αγρότης είναι ο άνθρωπος της
γης. Και άεργος αγρότης δεν νοείται, γιατί ήδη θα είχε πεθάνει
από ασιτία. Άρα αναγνωρίζεται ότι οι αγρότες είναι εν έργω, και
καλούνται να γίνουν ενεργοί και οι πολίτες, όπως ενεργοί είναι και οι
αγρότες.
Πολίτες
είναι οι έμποροι οι βιομήχανοι, οι τεχνίτες, οι διοικητικοί υπάλληλοι,
οι βουλευτές και βολευτές, και καλούνται να εργαστούν,
άρα μέχρι τώρα δεν εργάζονταν και όμως δεν έχουν ήδη πεθάνει. Το οποίο
σημαίνει ότι με χίλιους τρόπους και ταχυδακτυλουργίες που δεν συνιστούν
έργο και εργασία απαλλοτρίωναν ένα μεγάλο μέρος της αγροτικής παραγωγής
και διατρέφονταν. Η αιώνια αντίθεση υπαίθρου
και πόλης. Η πόλη που κάθεται πάνω στα αγροτικά «περισσεύματα» τα οποία
διοικητικώ ή εμπορικώ ή χρηματικώ τω τρόπω συγκεντρώνει. Η ύπαιθρος
όμως δεν έχει εργαλείο, μέθοδο και τρόπο να συγκεντρώσει το «περίσσευμα»
του έργου των πολιτών, γιατί, τι να το κάνει,
αφού δεν τρώγεται.
Είμαστε
λοιπόν πολίτες άεργοι αλλά πλέον τα διοικητικά και εμπορικά και
χρηματικά εργαλεία μας δεν αποδίδουν αγροτικά περισσεύματα
και αρχίζει η λόρδα. Υπάρχει οδός διαφυγής; Βεβαίως υπάρχει αλλά μόνον
όταν γίνουμε ενεργοί πολίτες, δηλαδή ξαναστήσουμε τα διοικητικά και
εμπορικά εργαλεία μας και τα κάνουμε εκ νέου αποτελεσματικά να
«συλλαμβάνουν αγροτικά περισσεύματα». Άρα πτου κι απ’
την αρχή.
Αλλιώς, μόνο όταν γίνουμε αγρότες θα βρούμε οδό διαφυγής.
Γι’ αυτό και το σωστό:
Γεια σου περήφανη κι’ αθάνατη αγροτιά.
Αθάνατη, γιατί δεν μπορεί, δεν είναι στον τρόπο της να πεθάνει από πείνα.
Έρρωσθε,
Βασίλης Γκάτσος
