Του Αυγούστου (εν Ερμιόνη)
Γράφει ο Βασίλης Γκάτσος
Τιμώμενοι και τιμώντες.
Οι κάτοικοι ενός χωριού μέσα στον οικισμό τους συνιστούν κοινότητα. Μόνο και μόνο ότι ο ένας μυρίζει το φαΐ των άλλων νοιώθουν ψυχικά και σωματικά ότι ανήκουν στην ίδια κοινότητα. Μετά τον οικισμό αρχίζουν τα κτήματα της κοινότητας. Η βαρύτητα της κοινότητας τα κρατάει κοντά της. Μετά αρχίζουν τα κτήματα μιας άλλης κοινότητας που έλκονται από αυτήν. Μοιάζει λίγο με τ’ άστρα. Μία συμπύκνωση ύλης που τραβάει με τη βαρύτητα την ύλη σε μια μεγάλη απόσταση, μετά έρχεται ένα όριο πέραν του οποίου η ύλη τραβιέται από ένα άλλο άστρο......
........
Και η κοινότητα εσωτερικά έχει επιμέρους κοινότητες, τη γειτονιά και την ενορία.
Η κοινότητα υπάρχει φύσει και δεν καταλύεται, ούτε απορροφιέται, ούτε αντικαθίσταται από ένα ευρύτερο σχήμα το οποίο, ό,τι και να κάνει, παραμένει στο επίπεδο του οργανωτικού σχήματος.
Έτσι και το παλιό Επαρχείο, και ο νεότερος Καποδίστριας και ο νεότατος Καλλικράτης δεν είναι ευρύτερη κοινότητα, αλλά οργανωτικό σχήμα κοινοτήτων. Μία μικρή νομαρχία. Ατυχώς απορρόφησε πολλές αρμοδιότητες από την κοινότητα και την αφυδάτωσε, την έκανε στην ουσία συμβουλευτικό όργανο του Καλλικράτειου Δήμου. Ας το ξανασκεφτούμε αυτό και να το διορθώσουμε.
Στις κάθε είδους εκδηλώσεις της κοινότητας ο Πρώτος που πρέπει να καλείται και να κάθεται στην πρώτη τιμητική θέση είναι ο εκλεγμένος Πρόεδρος της κοινότητας, ο αεί τιμώμενος. Δηλαδή για την Ερμιόνη ο κύριος Κριτσωτάκης για το Κρανίδι η κυρία Μονά. Ο Δεύτερος είναι ο ιερέας της κοινότητας, ο αεί τιμώμενος ως αίρων τας αμαρτίας αυτής. Ο Τρίτος, το τιμώμενο πρόσωπο, αν η εκδήλωση είναι προς τιμή του.
Κάθονται μπροστά γιατί τους τιμά η κοινότητα. Μετά ακολουθούν τα μέλη της κοινότητας και οι ξένοι (άρα και φιλοξενούμενοι που κάθονται μαζί με την κοινότητα αλλά διακριτικά) που προσέρχονται άνευ προσκλήσεως. Πίσω υπάρχουν καθίσματα τιμητικά όπου κάθονται οι προσκληθέντες που προσκλήθηκαν να παρακολουθήσουν και να τιμήσουν με την παρουσία τους την εκδήλωση της κοινότητας. Κάθονται πίσω, γιατί δεν είναι μόνον η σκηνή που εκδηλώνεται αλλά ολόκληρη η κοινότητα και αυτοί έχουν έλθει για να τιμήσουν και τα επί της σκηνής και τα μέλη της κοινότητας που παρακολουθούν και συμμετέχουν. Άλλωστε αυτό δεν λεει και αυτός που κάνει την εισαγωγή; «Ευχαριστούμε τον τάδε και τον τάδε που μας τίμησαν με την παρουσία τους». Δηλαδή μπροστά μας η κοινότητα έχει τους δύο εκπροσώπους της κοινότητας που πάντα τιμά, το τιμώμενο πρόσωπο, αν υπάρχει, και πίσω έχει προσκεκλημένους οι οποίοι εκλήθησαν και ανταποκρίθηκαν να έλθουν και να τιμήσουν με την παρουσία τους την κοινότητά μας στη συγκεκριμένη εκδήλωσή της. Κάτι ανάλογο συμβαίνει και στα γνήσια νησιώτικα πανηγύρια. Η κοινότητα του νησιού πανηγυρίζει και διακριτικά γύρω γύρω παραστέκονται οι εκτός κοινότητας ως θεατές, τιμώντας την κοινότητα με την παρουσία τους.
Ανατρεπτικό;
Νομίζω ότι είναι αυτονόητο, αν η κοινότητα είναι το κύτταρο της δημοκρατίας και όχι η όποια κρατικοδιοικητική διαίρεση.
Απορρίμματα και ανακύκλωση.
Ακολούθησα πιστά τις οδηγίες του Αντιδήμαρχου με τη διαφορά ότι τα μπουκάλια νερού και αναψυκτικών τα δίπλωνα καλά, τα βίδωνα μετά καλά και τα έβαζα σε μια σακούλα πράσινη. Χαρτί, κυρίως εφημερίδες. Κουτιά αλουμινίου ελάχιστα, άλλες πλαστικές συσκευασίες και μπουκάλια ελάχιστα, γυαλί 3 μπουκάλια.
Το αποτέλεσμα:
Με αυτόν τον τρόπο 150 μπουκάλια νερού χώρεσαν σε δύο πράσινες σακούλες. Παράδοση στον κάδο ανακύκλωσης ανά 15 μέρες μία σακούλα. Φυσικά το βάρος της σακούλας ζήτημα να έφτανε το κιλό.
Χαρτί: μισή σακούλα κυρίως εφημερίδες περιοδικά και διαφημιστικά πόρτα - πόρτα, αλλά το βάρος γύρω στα δέκα κιλά.
Τα υπόλοιπα της ανακύκλωσης ανάξια λόγου.
Και ερχόμαστε στα άλλα απορρίμματα. Κάθε 4-5 μέρες μία, όχι πάντα, γεμάτη πράσινη σακούλα, όχι βαριά εκτός και αν υπήρχαν καρπουζοπέπονα. Συνολικά 5 σακούλες τον Αύγουστο στον κάδο των απορριμμάτων. Δεμένη καλά δεν δημιουργεί πρόβλημα οσμών στον κάδο.
Πέρσι, με όλα στην ίδια σακούλα και μάλιστα τα μπουκάλια ως έχουν, έβγαινε μία γεμάτη σακούλα την ημέρα μεικτά απορρίμματα, λόγω φυσικά των μπουκαλιών. Χρειάστηκαν 30 πράσινες σακούλε,ς ενώ φέτος μόνον 8.
Συμπέρασμα: Η ανακύκλωση, ο διαχωρισμός κ.λ.π. είναι πολύ εύκολη υπόθεση σε επίπεδο νοικοκυριού και μάλιστα όταν τα μπουκάλια νερού (τα οποία είναι το σοβαρότερο πρόβλημα της ανακύκλωσης στην Ερμιονίδα) διπλώνονται και βιδώνονται γερά και το χαρτί είναι τακτοποιημένο σωστά. Το καλοκαίρι λόγω των φρούτων δημιουργείται ένα πρόβλημα στη σακούλα των απορριμμάτων και φυσικά το χειμώνα με τα άλλα φρούτα και λαχανικά. Δηλαδή τα αποφάγια και οι φλούδες είναι το κύριο πρόβλημα του όγκου και του βάρους αυτής της σακούλας.
Παλιά είχαμε το κάθε σπίτι γάτες, γίδα, κότες, γαϊδούρια, και όλα αυτά τα τρώγανε, δεν τα πετάγαμε. Μάλιστα για το γαϊδούρι φέρνανε πατατοπεπονοκαρπουζόφλουδες και μαρουλολαχανοχορτόφυλλα και οι γείτονες που δεν είχαν ζα. Από τότε που αποφασίσαμε να αποστειρώσουμε τους οικισμούς μας από τα ζώα, αυτά τα χρήσιμα αποφάγια γίνανε απορρίμματα. Τώρα να ζητήσουμε από την αρμοδία δημοτική αρχή να φτιάξει ανά γειτονιά δημοτικά κοτέτσια και καμιά παράγκα με κάνα δύο γαϊδούρια, θα μας κράξει πάλι.
Και το ερώτημα: Γάτες και σκυλιά επιτρέπεται δια νόμου να έχουμε στα σπίτια μας, ακόμη και στα διαμερίσματα των πολυκατοικιών. Στα σπίτια μας στην Ερμιόνη, έστω σε αυτά που έχουν αυλή και χέρσο οικόπεδο, επιτρέπει ο νόμος να έχουμε κοτέτσι; Αν ναι, τότε το λύσαμε το πρόβλημα των υπολειμμάτων φαγητών και των προαναφερθέντων πολυσύλλαβων λέξεων και με κέρδος κοτόπουλα κι αυγά κι άριστη κοπριά για τους κήπους μας. Μάλιστα μπορεί να κάνουμε και τη γιορτή της φυσικής ανακύκλωσης κάθε καλοκαίρι με κοτόσουπα, κοτόπουλα ποικίλως μαγειρεμένα και ομελέτες διάφορες. Η γιορτή κλείνει με ποιητική άμιλλα με θέμα τα πτηνά και στον νικητή η δημοτική αρχή απονέμει πλακέτα εικονίζουσα πορφυρό αλέκτορα έχοντα στο ράμφος πορφυρά καρπουζόφλουδα. Να μην ξεχνάμε και το ένδοξο παρελθόν του τόπου μας.
Τι φοβόμαστε; Μήπως γεμίσουμε κοτόψειρες και μαμούνια;
Τι γινόταν όμως στην πλατεία του Πεύκου;
Οι κάδοι ανακύκλωσης ήταν καθαροί και πάντα στη θέση τους. Κλειστοί κατά κανόνα αλλά ορισμένες μέρες υπερχειλίζανε και υπήρχαν και σακούλες έξω. Όμως στον κάδο των πλαστικών που δέχεται όγκο και όχι βάρος οι περισσότερες σακούλες ήσαν μπουκάλια νερού ασυμπίεστα, περίπου 8 στη μεγάλη σακούλα ή 3-4 σε μικρή. Επειδή οι κάδοι για γυαλί και κουτάκια ήταν μικροί, μέσα στο πλαστικό υπήρχαν σακούλες ακόμη και με είκοσι κουτάκια αλουμινίου καλά δεμένες. Το ίδιο και στο χαρτί. Αν όλα τα μπουκάλια ήσαν διπλωμένα και καλά βιδωμένα ο όγκος στον κάδο πλαστικού θα ήταν 8 φορές μικρότερος. Μεγάλη υπόθεση. Τελικά δεν αποφεύγεται η μείξη των υλικών, έστω και σε σακούλες και χρειάζεται διαλογή μετά. Τώρα γιατί σχεδόν όλη η Πελοπόννησος μαζεύει μεικτό φορτίο ανακυκλώσιμων υλικών και όχι ξεχωριστά χαρτί, πλαστικό γυαλί κ.λ.π. δεν ξέρω. Ο αρμόδιος Αντιδήμαρχος ας μας εξηγήσει.
Αν το φορτίο ήταν μεικτό, είναι αυτονόητο ότι έρχεται το απορριμματοφόρο και αδειάζει όλους τους κάδους της Ερμιόνης και φεύγει. Τώρα που υπάρχουν 4 κάδοι με διαφορετικό φορτίο, προφανώς γυρίζει όλη την επαρχία να μαζέψει το γυαλί, μετά όλη την επαρχία να μαζέψει το πλαστικό κ.λ.π. Συμφέρει οικονομικά και εργασιακά αυτό τα πράγμα;
Στον κάδο των απορριμμάτων, πάντα της ιστορικής πλατείας του Πεύκου, ελάχιστοι πάνε απορρίμματα σε δεμένες πράσινες σακούλες. Πάνε σε μικρότερες. Υπάρχει έντονη μυρουδιά κυρίως όταν ο κάδος υπερχειλίζει. Εδώ πολύ πιο συχνά είναι υπερχειλισμένος ο κάδος και έξω αρκετές σακούλες. Το περιεχόμενο δείχνει ότι ο κόσμος ανταποκρίνεται γενικά στην ανακύκλωση αλλά πολλά μπουκάλια κάθε είδους πάνε με τα απορρίμματα. Ο κάδος δεν πήγε για πλύσιμο όλο τον Αύγουστο, ούτε αντικαταστάθηκε από πλυμένο. Η Πλατεία Πεύκου έχει την τύχη να εποπτεύεται από νοικοκυρές κέρβερους στην καθαριότητα που σε κράζουνε άμα δεν κάνεις σωστά την όποια απόρριψη, και πολύ καλά κάνουνε. Άλλωστε σε αυτές οφείλεται και η καθαριότητα της πλατείας. Οι κάδοι ανακύκλωσης δεν είναι πλέον πρόβλημα αλλά ο κάδος απορριμμάτων είναι. Γενική διαπίστωση είναι ότι ο δήμος απόσυρε κάδους από την παραλία, και οι καταστηματάρχες και τα νοικοκυριά των παραλίων μεταφέρουν τα σκουπίδια στους μέσα κάδους, επιβαρύνοντας το μέσα του οικισμού.
Είναι φανερό ότι με αυστηρότητα ο δήμος πρέπει να επιβάλλει για το καλοκαίρι ένα ξεχωριστό σύστημα διαχείρισης αποβλήτων σε όλους τους καταστηματάρχες, γιατί ιδιαίτερα το καλοκαίρι τα καταστήματα είναι η κύρια πηγή κάθε είδους απορριμμάτων.
Δεν βλάπτει να συγκεντρώσει γνώμες από τα νοικοκυριά και τα μαγαζιά ο δήμος και να βελτιωθεί. Πάντως στην Ερμιόνη το όλον σύστημα δεν προσέφερε, ως προς την καθαριότητα, κάτι περισσότερο από αυτό που δεν χρησιμοποιούσε κάδους.
Η κατάσταση στον Σταυρό Διδύμων ίδια και χειρότερη. Μια νέα χωματερή και από ό,τι παρακολουθήσαμε η Περιφέρεια ρίχνει την ευθύνη της όλης υπόθεσης στον δήμο Ερμιονίδας. Καλά ξεμπερδέματα.
Έρρωσθε,
Βασίλης Γκάτσος
