''Του Αυγούστου συνέχεια (Ερμιόνη).''
Γράφει ο Βασίλης Γκάτσος
Το Μπίστι.
Αρκετά καθαρό, όχι όμως περιποιημένο, μάλλον γιατί τα χορτάρια ο Magnus τα έκοβε έγκαιρα χλωρά και όχι ξερά όπως κοπήκανε φέτος. Φαίνεται να την γλίτωσε από την βαμβακίαση. Ή ψόφησε, ή με τη φόρα που είχε πάρει έπεσε στη θάλασσα, ή ο τελευταίος ψεκασμός ήταν αποτελεσματικός, άρα και έπρεπε να γίνει από την αρχή. Μερικά όμως πεύκα περί τον Άγιο Νικόλαο έχουν έντονα σημάδια βαμβακίασης όπως και τα πεύκα στον Άγιο Θανάση τα οποία τα ξέχασε ο ψεκασμός. Σώθηκε το Μπίστι, αλλά υπάρχει ο φόβος μήπως και πάλι φουντώσει η βαμβακίαση. Ο Δήμος δεν έλαβε τον κόπο να βγάλει μια απλή ανακοίνωση να μάθουμε, πώς σώθηκε το Μπίστι, και αν σώθηκε οριστικά.....
......
Όταν πέφτει ο ήλιος, αρκετός κόσμος, ντόπιοι και ξένοι, βολτάρει στο Μπίστι και φαίνεται να επανέρχεται αυτή η παλιά καλή συνήθεια. Μακάρι. Το καλό είναι ότι η Ερμιόνη αρχίζει και γίνεται αρκετά ζωόφιλον μέρος και πολύ συμπατριώτες έχουμε πλέον σκυλιά. Πολύ ευχάριστο αυτό.
Το έργο της πυρόσβεσης έχει μείνει στη μέση. Υπήρξε πριν πολλά χρόνια και άλλο έργο πυρόσβεσης που έγινε για να μην λειτουργήσει ποτέ. Αυτό που ποτέ δεν κατάλαβα: Όταν θα έλθουν τα πυροσβεστικά αερόπλανα θα ρίξουν θάλασσα. Γιατί εμείς από κάτω να ρίχνουμε γλυκό νερό;
Αρκετά παγκάκια θέλουν επισκευή.
Δεν χρειάζεται να φυτεύονται πεύκα στα αρχαία τείχη, γιατί οι ρίζες τους τα καταστρέφουν.
Δεν χρειάζεται να φυτεύονται πυκνά, γιατί κόβουν τη θέα.
Οι πρόσκοποι χρόνια τώρα μας αφήνουν το Μπίστι με αυτά τα θαυμάσια δρομάκια με τις πετρούλες. Τους ευχαριστούμε.
Σε δύο τρία σημεία το αρχαίο τείχος είναι έτοιμο να φύγει για τη θάλασσα. Πρέπει να γίνουν μικρές σωστικές επεμβάσεις όσο είναι ακόμη καιρός. Οι παλιοί αμέλησαν αυτό το πράγμα και έτσι χάθηκε το Καραβάκι, το μοναδικό κομμάτι τείχους ύψους 2 μέτρων.
Τι θέλατε και δεντροφυτεύσατε το «κούφιο μέρος»; Γιατί μας χαλάτε τη μαγεία;
Ωραίος ο μύλος αλλά δεν είναι ο μύλος μας. Έπρεπε να είχε απλά επισκευαστεί, ως είχε, ο παλιός, να ήταν ένα ωραίο ερείπιο.
Στις μπανιέρες του τα σκαλοπάτια τα έχει φάει η θάλασσα και τρυπάνε απαισίως. Πολλοί ξένοι ρωτούν πού μπορούν να κάνουν μπάνιο, γιατί όλο βράχια βλέπουν. Ας τους το πούμε με μερικές πινακίδες.
Η βορινή είσοδος είναι για κλάματα. Μια αλυσίδα που σέρνεται. Σκόνταψαν και έπεσαν πολύ επισκέπτες τα βράδια. Έδεναν μία νάιλον σακούλα για να είναι ορατή. Τελευταίες μέρες Αυγούστου ήταν δεμένες 3 νάιλον σακούλες. Αρχές Σεπτέμβρη κάποιος έλυσε την αλυσίδα και την έριξε κάτω. Θα ήταν ο τελευταίος που έπεσε. Απαράδεχτη εικόνα για τουριστικό μάλιστα μέρος.
Καμιά πινακίδα που να ενημερώνει για τις αρχαιότητες στο Μπίστι. Ούτε στις εισόδους, ούτε σε διάφορα σημεία μέσα στο Μπίστι. Καλά ο Δήμος, αλλά και οι επαγγελματίες του τουρισμού;
Δίπλα στην ακτή ένα στρώμα από νάιλον σακούλες που έφερε από τη Λαϊκή το μελτέμι μέσω θαλάσσης, έμεναν εκεί επί μέρες. Καλά ο Δήμος, αλλά και οι δίπλα τουριστικές επιχειρήσεις δεν νοιάζονταν;
Να υπενθυμίσουμε ότι το Μπίστι παλιά άρχιζε εκεί που τώρα τελειώνουν τα σπίτια του οικισμού. Είσοδός του ήταν μια σειρά κυπαρίσσια.
Η κυκλοφορία.
Δεν είναι δυνατόν να περπατήσεις παραλιακώς στην Ερμιόνη. Αυτό που κάποτε ήταν η πιο ευχάριστη και ξένοιαστη βόλτα έχει γίνει Γολγοθάς. Κι όπου καθίσεις να φας η παρουσία του αυτοκινήτου είναι εντονότατη. Φτιάξανε και ένα στενό πεζοδρόμιο που από του Ταρούση περίπου σε βγάζει στο Μπίστι. Βάλανε τα φανάρια ακριβώς στη μέση για να μη μπορείς να περπατήσεις! Άρπα κόλα δηλαδή. Και τα νέα πλατώματα εις βάρος της παραλίας και του τοπίου τι νόημα έχουνε; Υπήρχε μόνον ένα καλαίσθητο μπροστά από του Βεντουρή με γύρω γύρω γρανιτόπετρα και στην επιφάνεια χαλίκι. Μη γίνει και αυτό τσιμέντο.
Χώρια το ακαλαίσθητο του πράγματος. Μάλλον για να περνάνε καλά οι καρέκλες των απέναντι ξενοδοχείων γίνανε. Σε ένα από αυτά έγραψε με μαύρα γράμματα η νεολαία του τόπου μας: ΕΔΩ ΚΑΠΟΤΕ ΥΠΗΡΧΑΝΕ ΔΕΝΤΡΑ. Το διάβασε ο Δήμος και η Δημοτική Κοινότητα Ερμιόνης; Και αυτές οι υπερυψωμένες θέσεις για τους κάδους σκουπιδιών που ποτέ δεν πάνε εκεί αλλά κάθονται στον δρόμο; Ά ρε Δήμε, τσιμέντο να πέφτει και όπως πέσει.
Υπάρχει βέβαια λύση: Παίρνεις το αυτοκίνητό σου και γίνεσαι πλέον μόνιμος βραδινός πελάτης του Ηλιοκάστρου και της Κοιλάδας.
Τσιμεντόπισσα.
Οι ξένοι μετά την επίσκεψη στην Ακρόπολη, όπου μεταξύ των άλλων θαυμάζουν και τα πλακόστρωτα του Πικιώνη, καλόν είναι να έρχονται μετά στην Ερμιόνη να θαυμάζουν τις τσιμεντοπλακόστρωτες παραλίες μας. Τι ομοιομορφία! Τι εμπνευση! Και από ζέστη, βράζεις αυγό. Αλλά και τα τσιμέντα στους δρόμους της; Όλο μπαλώματα από το πέρασμα ΔΕΗ , ΟΤΕ, Δήμου, Πολιτών. Αν περπατάς ‘αλλά φεγγαράκι μου λαμπρό’ κουτρουβάλησες. Απαράδεκτη κατάσταση ......για την κοιτίδα του πολιτισμού, η οποία δεν διαθέτει ούτε ένα πλακόστρωτο πλην το κεντρικό που φτιάξανε οι παππούδες μας.
Θάλασσα.
Στα Μαντράκια πεντακάθαρη. Άραζαν τα κότερα και πέφτανε οι άνθρωποι για μπάνιο. Και στο Λιμάνι πολύ καθαρή. Μπράβο ..... στον βιολογικό! Δεν αρκεί όμως μόνον αυτό για να είμαστε τουριστικός προορισμός.
Δολίνες.
Έχουν τα Δίδυμα αλλά έχει και η Ερμιόνη. Είναι οι αιώνιες τρύπες των παλιών καναλιών ομβρίων – αποχέτευσης στους βασικούς δρόμους που βγαίνουν στο Λιμάνι.
Μυρουδιές.
Με το μελτέμι έντονη η μυρουδιά και διαρκής. Όχι γιασεμιού και μέντας αλλά αποχέτευσης. Δεν νομίζω ότι ερχόταν από το βιολογικό. Τοπικό φαινόμενο ήτανε. Άκουσα και από άλλους ότι όταν φυσάει από τα σιφόνια στις τουαλέτες των σπιτιών βγαίνει έντονη μυρουδιά. Υπάρχει εξήγηση; Το μαντεμένιο σκέπαστρο του κεντρικού υπονόμου κοντά στον Φοίνικα της κυρά Λένης, αναδίδει έντονη μυρουδιά συνεχώς από τότε που κατασκευάστηκε. Πρόβλημα που ίσως υπάρχει και σε άλλα. Το στεγανοποιούν προσωρινά με πανιά και χαρτιά οι γείτονες. Υπάρχει λύση;
Σπίτια.
Η Ερμιόνη από μακριά δεν βλέπεται. Όχι σαν γενική θέα, αλλά σαν οικισμός. Κυριαρχούν οι .... πολυκατοικίες, οι .... παγόδες, τα ..... σαλέ με τις σοφίτες. Δεν έχει καμιά μα καμία σχέση με την παλιά ωραία Ερμιόνη. Είναι άλλο μέρος. Και εδώ ...στερνή μου γνώση. Ωστόσο πάρα πολλοί Ερμιονήτες και ξένοι που αγόρασαν παλιά σπίτια, τα συντήρησαν, τα βελτίωσαν και γυρίζοντας τον οικισμό ξαφνικά βρίσκεσαι σε κομμάτια της παλιάς Ερμιόνης θαυμάσια. Μπράβο τους.
Ζέστη.
Τα τσιμέντα, η πίσσα, τα ψιλά χωρίς κήπους σπίτια έκαναν τελικά την Ερμιόνη ένα πολύ ζεστό μέρος.
Δημόσιος χώρος.
Όλο και συρρικνώνεται. Το Λιμάνι και τ’ Αλώνια είναι ένα τεράστιο πάρκιν και μια συνέχεια κουβουκλίων. Το Ηρώων ένα πλακόστρωτο άχαρο πράγμα περικυκλωμένο με κολωνάκια φωσφορίζοντα. Δεν τιμά τους πεσόντες. Λείπει ο Δημόσιος χώρος ο κατάλληλα διαμορφωμένος να τραβά τους κατοίκους. Στα Μαντράκια τα ίδια περίπου. Έχει απομείνει μια ζώνη μπροστά από οικία θείας Ανθούλας και Βρετού, σκέτο τσιμέντο, που παίζουν τα παιδιά. Σε λίγο φαίνεται ότι εκεί θα δημιουργηθούν δύο κέντρα που προφανώς θα απλώσουν καρέκλες σε αυτόν τον χώρο. Όπότε πάει και αυτός ο δημόσιος χώρος.
Ο Δήμος χρόνια τώρα φροντίζει για το πώς θα περάσουν καλύτερα το καλοκαίρι τους οι καρέκλες και όχι οι δημότες του. Άραγε ποιος οικογενειάρχης με παιδιά, μωρά, ποδήλατα, θα προτιμήσει τον τόπο μας για διακοπές;
Λιμάνι, Αλώνια.
Όλες τις ώρες της ημέρας μοιάζει με ένα τεράστιο πάρκιν. Εντάξει, αλλά χωρίς δέντρα; Η Λαϊκή στην πρωτεύουσα συνήθως γίνεται σε ένα στενό δρομάκι. Χωρούν όλοι και όλα και είναι και ωραία. Γιατί στην Ερμιόνη χρειάζονται στρέμματα τσιμεντοστρωμένης αλάνας;
Τουρισμός.
Είδα πολλούς ξένους να περιφέρονται στην Ερμιόνη. Πολλά ιστιοπλοϊκά να καταπλέουν στα λιμάνια της. Όχι όμως κίνηση στα κέντρα της. Πριν 15 χρόνια δεν μπορούσες να περπατήσεις στα Μαντράκια από τη νεολαία. Το Λιμάνι 12 μεσάνυκτα μαζεύει καρέκλες και στις μία τα Μαντράκια. Φαίνεται ότι και από τα εξοχικά δύσκολα πια κινάνε για Ερμιόνη τα βράδια. Παράπονα ότι ο τουρισμός περιορίζεται σε 20 μέρες του Αυγούστου. Κάντε τον, όλοι μαζί, να κρατά όλο το χρόνο. Ποιος νομίζετε ότι θα σας το κάνει;
Ιστιοπλοϊκά και κότερα.
Δεν υπάρχει υποδομή Μαρίνας για να εξυπηρετηθούν. Πολύ κακό αυτό. Πώς όμως στην Επίδαυρο το πολύ μικρό λιμάνι της είναι γεμάτο με θέσεις εξυπηρέτησης; Ρεύμα, νερό, κανονικά. Δηλαδή πρέπει πρώτα να γίνουμε Μαρίνα;
Βιολογικός σταθμός.
Χωρίς φωτισμό μια χαρά είναι. Τα κτήριά του είναι χαμηλά και ταιριάζουν στο τοπίο. Μπορούν και να καλυφθούν με περιμετρική δενδροφύτευση.
Κροθι.
Οι ψηλές κολόνες με τα μεγάλα φώτα στο δρόμο προς βιολογικό και μύλο δεν προσφέρουν τίποτα. Ρεύμα καίμε. Μπορούν να αντικατασταθούν με χαμηλό φωτισμό. Και ο φωτισμός στα βράχια ρεύμα καίει, ενώ χαλάει την ηρεμία. Δεν μαζεύει τουρίστες, όπως δεν μάζεψε και ο φωτισμός – πυρκαγιά του κάστρου Θερμησίας.
Γενική αίσθηση.
Είτε στη γη στρέψεις το βλέμμα, είτε στη θάλασσα, είτε, στα επαγγέλματα του τουρισμού και της μεταποίησης, διάχυτη είναι η αίσθηση του «ο καθένας μόνος του και χώρια από τους άλλους». Και μια στασιμότητα που διαχέεται παντού, πλην των αθλητικών και των εκδηλώσεων.
Ο χαρακτήρας της Ερμιόνης.
Τι είναι η Ύδρα; Ένας οικισμός - θαύμα, ησυχία, πολιτισμός, ιστορία μια φύση απείρακτη αιώνες.
Τι είναι οι Σπέτσες; Ένας ωραίος οικισμός, ιστορία, σχετική ησυχία, ποδήλατο, μηχανάκι και πολύ διασκέδαση.
Τι είναι η Ερμιόνη; Τι θα μπορούσε να ήτανε;
Έρρωσθε,
Βασίλης Γκάτσος
