...απο την αγαπημένη μας συναδέλφισσα - φίλη Πόπη Χριστοδουλίδου και το Peiratiko Repotaz...
''Σε λίγες μέρες , το μοναδικό φαρμακείο, που έκανε υπομονή και μας έδινε φάρμακα,
μη αντέχοντας άλλο, σταματά την χορήγηση.
Μου ήρθε ο κεφαλικός φόρος και πρέπει μέχρι τις 30 του μήνα να πληρωθεί , 400 ευρώ.
Στον μισθό, στις 27, που τον παίρνω, περικοπή, 200 ευρώ.
Μείον 600 κάτω , αυτο τον μήνα !
.......
Το στεγαστικό τρέχει.
Κι εγώ πρέπει ατσαλάκωτος, καλογυαλισμένος κι άψογος να πάω να δουλέψω
περισσότερο από χτες, γιατί έχει δουλειά πολλή κι ανάγκες μεγάλες.
Που να κοιτάξεις για μια ελπίδα ;
Μεταθέσεις, κλοτσοπατινάδα, διώξεις, περικοπές και κυνηγητό των ενστόλων..."
Το τηλέφωνο κλείνει.
Η γραμμή σιωπηλή.
"Τι να πούμε κι εμείς, που περάσαμε τόσα.
Τι να πούμε κι εμείς, που είδαμε...συμφορές" .
Κουράγιο φίλε μου ...
Μαζί είμαστε, στο ίδιο μετερίζι !
Καλημέρα !
Πόπη Χριστοδουλίδου
http://peiratikoreportaz.blogspot.com/2011/09/blog-post_6600.html