ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ ΦΙΛΕ ΓΙΑΝΝΗ...
Θ.Ι.Σ |
Ο Μπεχράκης, που είχε βραβευθεί και με Πούλιτζερ, ήταν από τους πιο διακεκριμένους φωτογράφους του Reuters. Τις τελευταίες τρεις δεκαετίες κάλυψε πολεμικές συρράξεις, στο Αφγανιστάν, την Αφρική, την Τσετσενία, τον καταστροφικό σεισμό στο Κασμίρ και την εξέγερση στην Αίγυπτο το 2011. Το 2016 ήταν επικεφαλής της ομάδας του Reuters που βραβεύθηκε με Πούλιτζερ, για την κάλυψη της προσφυγικής κρίσης.
Ο Γιάννης Μπεχράκης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1960. Τον Ιανουάριο του 1989 το Reuters του ανέθεσε την πρώτη αποστολή του στο εξωτερικό, στη Λιβύη του Μουαμάρ Καντάφι. Τις επόμενες τρεις δεκαετίες, κάλυπτε πολεμικές συρράξεις και βίαιες εξεγέρσεις σε όλη την Ευρώπη, τη Μέση Ανατολή, την Αφρική και την Ασία.
Το 2000, ενώ ήταν στη Σιέρα Λεόνε καλύπτοντας τον εμφύλιο, μαζί με τους συναδέλφους του από το Reuters Κουρτ Σκορκ και Μαρκ Τσίλσομ και τον εικονολήπτη του Associated Press Μιγκέλ Γκιλ Μορένο, έπεσαν σε ενέδρα ενόπλων. Ο Σκορκ, ένας από τους πιο στενούς φίλους του Μπεχράκη, και ο Μορένο σκοτώθηκαν. Ο Μπεχράκης και ο Τσίλσομ κατάφεραν να επιζήσουν γιατί κρύφτηκαν στη ζούγκλα για ώρες.
Συνάδελφοί του, που εργάστηκαν δίπλα του, δήλωσαν ότι έφυγε ένας ταλαντούχος και απόλυτα αφοσιωμένος φωτορεπόρτερ. «Το ζητούμενο για αυτόν ήταν να αφηγηθεί την ιστορία με όσο πιο άρτιο, καλλιτεχνικό τρόπο ήταν δυνατόν. Δεν θα συναντήσετε κανέναν εξίσου αφοσιωμένο, κάποιον που θα θυσίαζε τα πάντα για να καταγράψει την πιο σημαντική εικόνα», ανέφερε χαρακτηριστικά ο Γκόραν Τομάσεβιτς, βετεράνος φωτορεπόρτερ του Reuters.
Αυτή η αφοσίωση του Μπεχράκη ήταν βασικό στοιχείο της προσωπικότητάς του. Ο φίλος και συνάδελφός του Βασίλης Τριανταφύλλου, που συνεργάστηκε μαζί του τριάντα χρόνια, τον περιγράφει ως «θυελλώδη» τύπο, που δεν σταματούσε να δουλεύει, μέρα-νύχτα, ενίοτε με κίνδυνο ακόμα και για τη ζωή του, για να τραβήξει τη φωτογραφία που ήθελε.
«Ο Γιάννης ήταν από τους καλύτερους φωτορεπόρτερ της γενιάς του, ήταν παθιασμένος, γεμάτος ζωή, γεμάτος ένταση στη δουλειά του και στη ζωή του», σημείωσε η Ντίνα Κυριακίδου-Κοντίνη, η οποία δουλεύει για το πρακτορείο στις ΗΠΑ. «Οι φωτογραφίες του είναι εκπληκτικές, ορισμένες είναι έργα τέχνης. Όμως ήταν η βαθιά κατανόηση των θεμάτων αυτή που τον έκανε σπουδαίο φωτορεπόρτερ», σημείωσε.
Αυτό που βρισκόταν πίσω από όλα όσα έκανε ο Μπεχράκης στην επαγγελματική του σταδιοδρομία ήταν η σπάνια αποφασιστικότητά του να αποκαλύψει στον κόσμο τι συνέβαινε στις εμπόλεμες χώρες και στις χώρες σε κρίση. Πίστευε στη δύναμη της εικόνας, της φωτογραφίας που μπορούσε να προσελκύσει την προσοχή του κόσμου, ακόμη και να αλλάξει τη συμπεριφορά του. Αυτή η πεποίθησή του τον ώθησε να δημιουργήσει ένα έργο-παρακαταθήκη που θα μείνει στη συλλογική μνήμη για πολλά χρόνια μετά τη φυγή του, σημειώνει το Reuters.
«Η αποστολή μου είναι να σας αφηγηθώ την ιστορία, ώστε εσείς να αποφασίσετε τι θέλετε να κάνετε. Η αποστολή μου είναι να εξασφαλίσω ότι κανείς δεν θα μπορεί να πει: "δεν γνώριζα"», είχε πει για το Πούλιτζερ. Ο Μπεχράκης ήταν παντρεμένος και είχε αποκτήσει δύο παιδιά με τη σύζυγό του Ελισάβετ, τη Ρεβέκκα και τον Δημήτρη.
«Σφράγισε τον τρόπο με τον οποίο θυμόμαστε τα γεγονότα»
Συντριβή για τον θάνατο του Γιάννη Μπεχράκη εξέφρασε η Ενωση Ανταποκριτών Ξένου Τύπου, σημειώνοντας ότι ο φωτορεπόρτερ σφράγισε τον τρόπο με τον οποίο θυμόμαστε τα γεγονότα.
Αναλυτικά η ανακοίνωση της Ενωσης Ανταποκριτών Ξένου Τύπου:
«Ο Γιάννης Μπεχράκης, ένας από τους σημαντικότερους φωτογράφους της γενιάς του, απεβίωσε χτες στην Αθήνα μετά από πάλη με τον καρκίνο. Ήταν 58 ετών.
Νοιώθοντας συντριβή για τον αδόκητο θάνατό του, τα μέλη της ΕΑΞΤ εκφράζουν τα θερμά τους συλλυπητήρια στην οικογένεια, τους οικείους και τους συναδέλφους του στο ειδησεογραφικό πρακτορείο Reuters, στο οποίο εργάστηκε και διακρίθηκε για περισσότερα από 30 χρόνια.
Για δεκαετίες ολόκληρες λίγα ήταν τα μεγάλα πολεμικά, πολιτικά, αθλητικά και κοινωνικά γεγονότα σε ολόκληρο τον κόσμο από τα οποία απουσίασε ο Γιάννης. Το να πει κανείς ότι απλώς τα κάλυψε με τον φακό του, θα ήταν πολύ φτωχό. Με τις φωτογραφίες του σφράγισε τον ίδιο τον τρόπο με τον οποίο θυμόμαστε τα γεγονότα - από τους πολέμους σε Αφγανιστάν και Σιέρα Λεόνε μέχρι την προσφυγική κρίση και την Αραβική Άνοιξη.
Ο κατάλογος των διεθνών διακρίσεων του Γιάννη Μπεχράκη αντανακλά τόσο την ποιότητα της δουλειάς του όσο και τον προσωπικό κίνδυνο στον οποίον εξέθεσε πολλές φορές τον εαυτό του στο δημοσιογραφικό του καθήκον. Επιγραμματικά και μόνο αναφέρουμε τα βραβεία Pulitzer το 2016, World Press Photo το 2000, Bayeux-Calvados το 2002 και τον τίτλο του Φωτογράφου της Χρονιάς από την εφημερίδα Guardian το 2015.
Πέρα από την πολυσχιδή και δημιουργική δουλειά του, ο Γιάννης ήταν ενεργό και δραστήριο μέλος της ΕΑΞΤ. Θα τον θυμόμαστε για πάντα.
"Είμαι εκεί για να καταγράφω τις καλύτερες και τις χειρότερες πλευρές της ανθρωπότητας", είπε κάποτε. Ας μείνουν αυτά τα λόγια ως παρακαταθήκη του».
Αφού εντάχθηκε στο
πρακτορείο πριν από 30 και πλέον χρόνια, ο Μπεχράκης κάλυψε συνταρακτικά
γεγονότα σε όλο τον κόσμο, από τις συρράξεις στο Αφγανιστάν, στην
Αφρική, στην Τσετσενία, ως τον τεράστιο και εξαιρετικά καταστροφικό
σεισμό στο Κασμίρ ή την εξέγερση στην Αίγυπτο το 2011.
Στην επαγγελματική του πορεία, κέρδισε τον σεβασμό των συναδέλφων του
αλλά και πολλών ανταγωνιστών του για την ικανότητα και το θάρρος του.
Ήταν ο επικεφαλής της ομάδας του πρακτορείου που έλαβε το Βραβείο
Πούλιτζερ το 2016, για την κάλυψη της κρίσης των προσφύγων.
Οι συνάδελφοί του Γιάννη Μπεχράκη που εργάστηκαν στο πλάι του στο πεδίο
τόνισαν πως το Reuters έχασε έναν ταλαντούχο, απόλυτα αφοσιωμένο
φωτοειδησεογράφο και δημοσιογράφο.
Αναφερόμενος στη ματιά και το στιλ της δουλειάς του Μπεχράκη, ο
βετεράνος φωτοειδησεογράφος του Ρόιτερς Γκόραν Τομάσεβιτς σχολίασε ότι
για τον εκλιπόντα, πάντα το ζητούμενο «ήταν να αφηγηθεί την ιστορία με
όσο πιο άρτιο, καλλιτεχνικό τρόπο ήταν δυνατόν».
«Δεν θα συναντήσετε κανέναν εξίσου αφοσιωμένο, τόσο εστιασμένο, κάποιον
που θα θυσίαζε τα πάντα για να καταγράψει την πιο σημαντική εικόνα»,
πρόσθεσε.
Αυτή η αφοσίωση του Μπεχράκη, που γεννήθηκε στην Αθήνα το 1960, ήταν
βασικό στοιχείο της προσωπικότητάς του.
Ο φίλος και συνάδελφός του Βασίλης Τριανταφύλλου, που συνεργάστηκε μαζί
του τριάντα χρόνια, τον περιγράφει ως «θυελλώδη» τύπο, που δεν σταμάταγε
να δουλεύει, μέρα-νύχτα, ενίοτε με κίνδυνο ακόμα και για τη ζωή του,
για να τραβήξει τη φωτογραφία που ήθελε.
Όταν ο Μπεχράκης δεν ήταν απορροφημένος στη δουλειά του, ήταν θερμός,
αστειευόταν, συνάρπαζε τους ανθρώπους γύρω του. Ενίοτε, μπορούσε να
είναι παράφορος.
«Ο Γιάννης ήταν από τους καλύτερους φωτοειδησεογράφους της γενιάς του,
ήταν παθιασμένος, γεμάτος ζωή, γεμάτος ένταση στη δουλειά του και στη
ζωή του», σημείωσε η Ντίνα Κυριακίδου-Κοντίνη, η οποία δουλεύει για το
πρακτορείο στις ΗΠΑ.
«Οι φωτογραφίες του είναι εκπληκτικές, ορισμένες είναι έργα τέχνης.Όμως
ήταν η βαθιά κατανόηση των θεμάτων αυτή που τον έκανε σπουδαίο
φωτοειδησεογράφο.»
Αυτό που βρισκόταν πίσω από όλα όσα έκανε ο Μπεχράκης στην επαγγελματική
του σταδιοδρομία ήταν η σπάνια αποφασιστικότητά του να αποκαλύψει στον
κόσμο τι συνέβαινε στις εμπόλεμες χώρες και στις χώρες σε κρίση.
Πίστευε στη δύναμη της εικόνας, της φωτογραφίας που μπορούσε να
προσελκύσει την προσοχή του κόσμου, ακόμη και να αλλάξει τη συμπεριφορά
του.
Αυτή η πεποίθησή του τον ώθησε να δημιουργήσει ένα έργο-παρακαταθήκη που
θα μείνει στη συλλογική μνήμη για πολλά χρόνια μετά τη φυγή του.
«Η αποστολή μου είναι να σας αφηγηθώ την ιστορία, ώστε εσείς να
αποφασίσετε τι θέλετε να κάνετε», είχε πει συζητώντας για το Πούλιτζερ
που πήρε η ομάδα του Ρόιτερς που κάλυψε την κρίση των προσφύγων στην
Ευρώπη. «Η αποστολή μου είναι να εξασφαλίσω ότι κανείς δεν θα μπορεί να
πει: "δεν γνώριζα"».
Αφήνει πίσω τη σύζυγό του Ελισάβετ, την κόρη τους Ρεβέκκα και τον γιο
του Δημήτρη.
Πηγή: www.lifo.gr