Γράφει η Σαρωνίς Βατικιώτη - Γκάτσου

Γράφει η Σαρωνίς Βατικιώτη - Γκάτσου

Πραγματικά σας ζηλεύουμε (ζηλόω - ζηλώ < ζήλος), εμείς οι νεότεροι, όλους εσάς, υποτίθεται της "τρίτης ηλικίας", για το έργο σας, λες και η ψυχή έχει ηλικία. Τον Σταμάτη Βλαχοδημήτρη, την Ανθούλα Λαζαρίδου - Δουρούκου, την Κατερίνα Παπαμιχαήλ - Ρήγα.

Θα ήθελα δε να τονίσω για την Κατερίνα Παπαμιχαήλ - Ρήγα με το σχόλιό της για πολιτιστικό γεγονός του καλοκαιριού, ότι η διαπίστωσή της "λόγοι ωραίοι αλλά πολλοί, κυρίως βιογραφικών με διάρκεια, μας μείωναν τον χρόνο για εικαστική απόλαυση", όπως και το κείμενό της περί ΠΛΟΥΤΟΥ ΚΑΙ ΔΟΞΑΣ, μου θύμισαν έντονα το καβαφικό  

 "... Οι Αλεξανδρινοί ένιωθαν βέβαια

 που ήσαν λόγια αυτά και θεατρικά.

Αλλά η μέρα ήτανε ζεστή ....

ο ουρανός ένα γαλάζιο ανοιχτό ..." 

από το ποίημά του Καβάφη "Αλεξανδρινοί βασιλείς", όπου μοιράζονταν τίτλοι χωρίς αντίκρισμα

"κι οι Αλεξανδρινοί έτρεχαν πια στην εορτή ...

μόλο που βέβαια ήξευραν τι άξιζαν αυτά,

τι κούφια λόγια ήσανε αυτές οι βασιλείες".

Ιδιαίτερα εμπνευσμένο το κείμενο περί ΔΟΞΑΣ ΚΑΙ ΠΛΟΥΤΟΥ, όπου με αριστοτεχνικά εκλεπτυσμένο σκωπτικό πνεύμα διδάσκει παιδεία και στοχασμό, δημοσίως θα πρότεινα στη θεία Κατερίνα να το δημοσιεύσει σε όλα τα ιστολόγια της τοπικής μας κοινωνίας, όχι μόνο στο "Ερμιονίδα μας αρέσει δεν μας αρέσει", για να το διαβάσουμε όσο το δυνατόν περισσότεροι, μήπως και αναλογιζόμενοι, πράττοντας γι΄ αυτή την κοινωνία με μέτρο και με στοχασμό, πάψουμε να την οικτίρουμε, ψάλλοντας: "Ω της παραφροσύνης ......".

Σαρωνίς Βατικιώτη - Γκάτσου