 |
| Γράφει ο Βασίλης Γκάτσος |
Κάποτε ήσαν πέντε. Ποιοί τις φύτεψαν, πού τις βρήκαν, άγνωστο. Μάλλον ήσαν σύγχρονες των πεύκων.
Βγάζανε
πολλά κατακόκκινα τσαμπιά άγριου πιπεριού και ήσαν πανέμορφες. Τα
κόβαμε μικροί για στόλισμα του χριστουγεννιάτικου δέντρου (βένιο τότε).
Φύγανε
αθόρυβα, μία μία. Η τελευταία ψυχορραγεί. Χρόνια έχει να βγάλει
καρπούς. Ο κορμός σαπίζει και γέρνει. Βρήκα ένα διχαλωτό κλαρί και την
στερέωσα πέρσι. Το έρριξε ο αέρας. Κάποιος άλλος την ξαναστήριξε φέτος.
Μάλλον μάταιος κόπος.
Αντίο.
Βασίλης Γκάτσος
