Πολυτεχνείο:
"42 χρόνια μετα...Πάγωσε η Τσιμινιέρα! "
 |
| ΦΩΤΟ : 16 / 11 /2015 |
Σήμερα γράφει και αφιερώνει ο Θωμάς Ι. Σκούρτης:
Απο την Κυριακή ξεκίνησαν οι εκδηλώσεις για την επέτειο του Πολυτεχνείου...
Όπως κάθε χρόνο εδώ και δεκατρία χρόνια έτσι και φέτος, απο την Κυριακή που ξεκίνησαν οι εκδηλώσεις για την επέτειο του Πολυτεχνείου βρίσκομαι κάθε μέρα στον ιστορικό αυτό χώρο αποτυπώνοντας με την κάμερά μου προσωπικές ιστορίες αγωνιστών και φοιτητών της μαύρης εκείνης περιόδου που στιγμάτισε μια γενιά.
Καταγράψαμε πολλές μαρτυρίες απο νέους εκείνης της εποχής που πάλεψαν για ΨΩΜΙ - ΠΑΙΔΕΙΑ - ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ.
Πολλοί απ΄αυτούς εμφανώς συγκινημένοι , με δάκρυα στα μάτια αναπόλησαν εκείνες τις στιγμές , εκείνες τις κρίσιμες ώρες που όλοι μαζί , μια γροθιά μέσα κι έξω απο το πολυτεχνείο πάλευαν για τα ιδανικά της ελευθερίας, της δημοκρατίας και της κοινωνικής δικαιοσύνης, τα οποία εξέλειπαν λόγω της εξαετούς(έως την εξέγερση του Πολυτεχνείου) δικτατορίας.
Είναι γεγονός πως αυτές οι στιγμές είναι ιδιαίτερα έντονες και συναισθηματικά φορτισμένες για όσους τις βίωσαν εκ των έσω και ήταν πρωταγωνιστές στην εξέγερση του Πολυτεχνείου.
Δεν ξέφυγε απο το στόχαστρο των μαρτυριών η σημερινή θλιβερή κατάσταση που επικρατεί στην πολιτική ζωή του τόπου και παρά τους αγώνες εκείνης της εποχής εξαφανίζονται απο τον εργασιακό χάρτη τα κοινωνικά δικαιώματα και οι κατακτήσεις των εργαζομένων.
Τέθηκαν Ερωτήματα με έντονο τρόπο απο όλους, όσοι μίλησαν ''on camera'' μέσα στον ιστορικό προαύλιο χώρο του Πολυτεχνείου για τον ρόλο που έπαιξαν και παίζουν στην κεντρική πολιτική σκηνή ορισμένοι «συναγωνιστές» τους, που πούλησαν τις ιδέες και τον αγώνα του Πολυτεχνείου για την δόξα , την θέση και το χρήμα.
Επίσης είπαν:
''κάποιοι σήμερα μιλούν εξ αποστάσεως... και αναπαράγουν εκείνες τις ημέρες και δυστυχώς δεν έχουν περάσει ποτέ (ακόμα και σήμερα) τις πύλες του Εθνικού Μετσοβειου Πολυτεχνείου για να αφήσουν έστω ένα Γαρύφαλλο στο μνημείο του Πολυτεχνείου.''
Εντύπωση κάθε χρόνο μου κάνει πως πολλά νέα παιδιά, γονείς και παππούδες με πολύ μικρά παιδιά έρχονται στο μνημείο και στην ιστορική πόρτα και αφήνουν ένα λουλούδι , μια ζωγραφιά, ενώ στέκουν με σεβασμό μπροστά στα ονόματα αυτών που αγωνίστηκάν.
Σήμερα 17η του μηνός Νοεμβρίου, θα κορυφωθούν οι εκδηλώσεις με την καθιερωμένη πορεία προς την αμερικανική πρεσβεία.
Όλοι εμείς οι νεότεροι με σεβασμό να συνεχίσουμε να τιμούμε όλους αυτούς που μάτωσαν σ΄αυτόν τον αγώνα υπέρ της ελευθερίας, των δημοκρατικών αξιών και υπέρ του δικαίου όλων των εργαζομένων.
Ας είμαστε όλοι εκεί, κόντρα στο ανάλγητο και κοινωνιοκτόνο ''Ευρωπαϊκό Διευθυντήριο'' της σημερινής εποχής!
Απο την Κυριακή ξεκίνησαν οι εκδηλώσεις για την επέτειο του Πολυτεχνείου...
Όπως κάθε χρόνο εδώ και δεκατρία χρόνια έτσι και φέτος, απο την Κυριακή που ξεκίνησαν οι εκδηλώσεις για την επέτειο του Πολυτεχνείου βρίσκομαι κάθε μέρα στον ιστορικό αυτό χώρο αποτυπώνοντας με την κάμερά μου προσωπικές ιστορίες αγωνιστών και φοιτητών της μαύρης εκείνης περιόδου που στιγμάτισε μια γενιά.
Καταγράψαμε πολλές μαρτυρίες απο νέους εκείνης της εποχής που πάλεψαν για ΨΩΜΙ - ΠΑΙΔΕΙΑ - ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ.
Πολλοί απ΄αυτούς εμφανώς συγκινημένοι , με δάκρυα στα μάτια αναπόλησαν εκείνες τις στιγμές , εκείνες τις κρίσιμες ώρες που όλοι μαζί , μια γροθιά μέσα κι έξω απο το πολυτεχνείο πάλευαν για τα ιδανικά της ελευθερίας, της δημοκρατίας και της κοινωνικής δικαιοσύνης, τα οποία εξέλειπαν λόγω της εξαετούς(έως την εξέγερση του Πολυτεχνείου) δικτατορίας.
Είναι γεγονός πως αυτές οι στιγμές είναι ιδιαίτερα έντονες και συναισθηματικά φορτισμένες για όσους τις βίωσαν εκ των έσω και ήταν πρωταγωνιστές στην εξέγερση του Πολυτεχνείου.
Δεν ξέφυγε απο το στόχαστρο των μαρτυριών η σημερινή θλιβερή κατάσταση που επικρατεί στην πολιτική ζωή του τόπου και παρά τους αγώνες εκείνης της εποχής εξαφανίζονται απο τον εργασιακό χάρτη τα κοινωνικά δικαιώματα και οι κατακτήσεις των εργαζομένων.
Τέθηκαν Ερωτήματα με έντονο τρόπο απο όλους, όσοι μίλησαν ''on camera'' μέσα στον ιστορικό προαύλιο χώρο του Πολυτεχνείου για τον ρόλο που έπαιξαν και παίζουν στην κεντρική πολιτική σκηνή ορισμένοι «συναγωνιστές» τους, που πούλησαν τις ιδέες και τον αγώνα του Πολυτεχνείου για την δόξα , την θέση και το χρήμα.
Επίσης είπαν:
''κάποιοι σήμερα μιλούν εξ αποστάσεως... και αναπαράγουν εκείνες τις ημέρες και δυστυχώς δεν έχουν περάσει ποτέ (ακόμα και σήμερα) τις πύλες του Εθνικού Μετσοβειου Πολυτεχνείου για να αφήσουν έστω ένα Γαρύφαλλο στο μνημείο του Πολυτεχνείου.''
Εντύπωση κάθε χρόνο μου κάνει πως πολλά νέα παιδιά, γονείς και παππούδες με πολύ μικρά παιδιά έρχονται στο μνημείο και στην ιστορική πόρτα και αφήνουν ένα λουλούδι , μια ζωγραφιά, ενώ στέκουν με σεβασμό μπροστά στα ονόματα αυτών που αγωνίστηκάν.
Σήμερα 17η του μηνός Νοεμβρίου, θα κορυφωθούν οι εκδηλώσεις με την καθιερωμένη πορεία προς την αμερικανική πρεσβεία.
Όλοι εμείς οι νεότεροι με σεβασμό να συνεχίσουμε να τιμούμε όλους αυτούς που μάτωσαν σ΄αυτόν τον αγώνα υπέρ της ελευθερίας, των δημοκρατικών αξιών και υπέρ του δικαίου όλων των εργαζομένων.
Ας είμαστε όλοι εκεί, κόντρα στο ανάλγητο και κοινωνιοκτόνο ''Ευρωπαϊκό Διευθυντήριο'' της σημερινής εποχής!
«Πέρασε ένας μήνας
οι μηχανές σκουριάζουν
και τα παιδιά κρυώνουν και πεινάνε
στους δρόμους της Αθήνας
φέιγ βολάν μοιράζουν
εργάτες κι υποστήριξη ζητάνε...»
και τα παιδιά κρυώνουν και πεινάνε
στους δρόμους της Αθήνας
φέιγ βολάν μοιράζουν
εργάτες κι υποστήριξη ζητάνε...»
Θωμάς Ι. Σκούρτης
