Έχω ξεχάσει τον τρόπο να στέλνω mail, τα περισσότερα ποιά τα λέμε στο inbox. Επίσης έχω ξεχάσει να μιλάω με φωνή.
Μερικές φορές μου θυμίζω εκείνες τις βουβές ταινίες εποχής. Φοράω καπελάκι, και κρατάω ένα τσιγάρο στο χέρι. Στην παγωμένη σκηνή, το τσιγάρο μοιάζει ατελείωτο, στην πραγματικότητα είναι δυό που συνοδεύουν τη γεύση του καφέ.
Όρθιος.......
........ Ο καφές λέω όρθιος από εδώ και στο εξής, ή περπατητός, χαζεύοντας βιτρίνες, τη θάλασσα, τα αυτοκίνητα, τον κόσμο που περνάει κατά μεγάλες ομάδες τα φανάρια των κεντρικών διαβάσεων.
Συναντήσεις πολλές και εκθέσεις σε διάφορα σημεία της πόλης. Έχουν κάνει φουσκάλες οι πατούσες μου. Η ταινία συνεχίζεται βουβή.
Νομίζω πως τόσο λίγο δε μιλούσαμε ποτέ άλλοτε. Δεν αρκούμασταν στο τόσο λίγο ποτέ άλλοτε.
Κάνει ψύχρα και τα γυμνά μου μπράτσα αναζητούν εκείνη την βαμβακερή λευκή ζακέτα, τα απογεύματα μετά από το ''κισμέτ'' που κρύβεται στο κέντρο του μεγάλου δωματίου του σπιτιού μου.
Είναι Οκτώβρης!
metofeggariagalia
