''ΤΟ ΚΥΠΕΛΛΟ ΤΟΥ ΗΘΟΥΣ''
Παράλληλα με την κατηγορία, φτιάχτηκε......
...... ο θεσμός του κυπέλλου ήθους. Το έπαιρνε η ομάδα που δεν είχε αποβολές, παρατηρήσεις από τον διαιτητή και τον παρατηρητή του αγώνα, δεν έκανε καμιά παρανομία (λαδώματα παικτών και διαιτητών), είχε καλή παρουσία στο γήπεδο (όχι βλαστήμιες, βίαια μαρκαρίσματα, αγένειες κ.λ.π.).
Μας είχε λοιπόν φάει ο Πρόεδρος, όχι μόνον στον αγώνα, αλλά και όπου μαζευόμαστε, ακόμη και στο Δεντράκι. «Δεν με νοιάζει παιδιά μου να πάρουμε πρωτάθλημα, να ανεβούμε κατηγορία. Τι να τα κάνω χωρίς το κύπελλο του ήθους! Θα φωνάζω στον καθένα σας από την εξέδρα με το παραμικρό που θα κάνει. Φερτέ μου το κύπελλο του ήθους! Πάει και τελείωσε!». Είχε βέβαια στο ενεργητικό του και το επεισόδιο με τη Μάγια που είχε θεσπίσει αγώνες κυπέλλου. ΕΡΜΗΣ – ΣΠΕΤΣΕΣ στο τελικό, «στ’ Αλώνια στη βουρκάδα», αλλά παρ’ όλες τις προσπάθειες της διαιτησίας δεν έλεγε να χάσει ο ΕΡΜΗΣ. Σταματάει ο αείμνηστος τον αγώνα, βουτάει το κύπελλο το δίνει ευγενικά στη Μελάγια και λέγει: «ορίστε κυρία μου το κερδίσατε, και τώρα όξω από τα εδάφη μας με τον Λινοξυλάκη σας!».
Το πήραμε τελικά το κύπελλο του ήθους (με λίγες ασήμαντες παρατηρήσεις) ανεβήκαμε κατηγορία, και πάλι το πήραμε και ξανανεβήκαμε κατηγορία. Ε, πανηγύριζε μόνον για το κύπελλο του ήθους και δεν έχανε ευκαιρία να το διατυμπανίζει.
Πέρασαν τα χρόνια και σε ένα άλλο, πανελλήνιο αυτή τη φορά, πρωτάθλημα ήλθε η Ερμιονίδα δεύτερη, μετά τη Μύκονο. Σε τί; Στον αριθμό των υπεράκτιων εταιρειών που είναι εγγεγραμμένες στην εφορία του Κρανιδίου και στις οποίες ανήκουν πλήθος υπερπολυτελών βιλών, εκτάσεων, και όλων αυτών των πραγμάτων που συνιστούν πλούτο.
Η πρώτη, η Μύκονος, μετά από έλεγχους στις Πολεοδομίες, Εφορίες και άλλες συναφείς ελεγκτικές υπηρεσίες που εδρεύουν στην Ερμούπολη της Σύρου έγινε.... ρόμπα! Από μη έκδοση αποδείξεων μέχρι την απόκρυψη από την Εφορία (Ε9) ακινήτων εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ, θαλαμηγών και λοιπών μέσων μεταφοράς, πισινών, καταπάτηση δασών και ακτών και ό,τι άλλο διαβάσαμε και διαβάζουμε στον καθημερινό τύπο. Το τι βγήκε δε από τον έλεγχο των τοπικών ελεγκτικών υπηρεσιών και μάλιστα των διευθυντικών στελεχών τους, μας άφησε άφωνους, όχι γιατί δεν τα μυριζόμαστε ως λαός, αλλά γιατί δεν τα είχανε ποτέ μυριστεί ...... οι δημοσιογράφοι και οι πολιτικοί παρόλο που πού τους έχανες, πού τους έβρισκες, πάντως στη Μύκονο τους έβρισκες.
Παρόμοια γράφτηκαν και γράφονται και για άλλες περιοχές της χώρας μας, όμως για την Ερμιονίδα το μόνο που γράφτηκε (μέχρι σήμερα) ήταν ότι είναι δεύτερη με κάπου 300 τόσες υπεράκτιες στο Κρανίδι.
Αυτό μας χαροποίησε όλους και ιδιαίτερα τους Ερμιονίτες που διατηρούμε την ανάμνηση του αγωνιστικού μας ήθους και την κατάκτηση του κυπέλλου ήθους. Δεν είναι δα και μικρό πράγμα μια επαρχία να κατακτά το κύπελλο του ήθους στην σημερινή ελληνική πραγματικότητα.
Αξία μάλιστα έχει ότι το κατακτήσαμε χωρίς να το επιδιώξουμε, δηλαδή κατά φυσικό τρόπο, αφού αυτές ήταν και είναι οι αξίες μας.
Δικαίως λοιπόν είμαστε ευτυχισμένοι διότι:
Οι ελεγκτικές μας υπηρεσίες (μέχρι σήμερα) δεν βρήκαν τίποτα το μεμπτό σε αυτή την ωραία επαρχία και φυσικά τίποτα δεν έγραψε και ο καθημερινός τύπος (μέχρι σήμερα).
Δεν διαπιστώθηκε (μέχρι σήμερα) καμία ατασθαλία στις τοπικές ελεγκτικές αρχές μας.
Δεν ακούστηκε καμία περίπτωση (μέχρι σήμερα) που να μη δηλώθηκε βίλα, εξοχικό, θαλαμηγός, σκάφος αναψυχής κ.λ.π., κ.λ.π. στο Ε9 και στο Ε1 της Εφορίας.
Δεν ακούστηκε καμία περίπτωση (μέχρι σήμερα) καταπάτησης αιγιαλού και ακτών, πλην των τετριμμένων στο Τζέμι και κάπου στο Σαλάντι που απλά είναι αναγκαίες εξαιρέσεις για να επιβεβαιώνουν τον κανόνα. Στην Ερμιονίδα όλοι μπορούν ελεύθερα να πάνε σε οποιαδήποτε παραλία να κάνουν μπάνιο. Απλά δεν θέλουν.
Δεν ακούστηκε καμιά περίπτωση (μέχρι σήμερα) καταπάτησης δασικής ή άλλης δημόσιας έκτασης. Πάρτε τις αεροφωτογραφίες του 1952 να δείτε ότι ούτε ένα πεύκο, ούτε ένα βένιο δεν λείπει. Απλά μερικές φορές αποφασίζουν να φύγουν από ένα μέρος αλλά αμέσως φεύγουν από τα περιβόλια και τους ελαιώνες μας υπέργηρες ελιές, ροδιές, μανταρινιές, πορτοκαλιές και τρέχουν με αγωνία να καλύψουν το κενό. Δέντρο να μη μας λείψει!
Ακούστηκε ότι πουλάμε το κοκκινόχωμα των κτημάτων μας στα εξοχικά. Μα κανένας μέχρι σήμερα δεν μας είπε ότι δεν το θέλει. Άλλωστε καλύπτουμε το κενό με μπαζοσκούπιδα που είναι πιο γερά και κανένας δεν μας είπε ότι δεν θα φέρει.
Δεν ακούστηκε ούτε μία περίπτωση (μέχρι σήμερα) υπόχρεου στην έκδοση αποδείξεων που να μην παρέδωσε και μάλιστα με φορτικό τρόπο την απόδειξη στον πελάτη του. Αντίθετα χιλιάδες πελάτες αρνήθηκαν την έκδοσή τους και ορισμένοι που διαπίστωσαν αδικαιολόγητη επιμονή του υπόχρεου κατέφυγαν στον συνήγορο του πολίτη.
Ακούστηκε ότι χιλιάδες (άτομα αλλά και εταιρείες) ασκούντες τα λεγόμενα ευγενή αστικά επαγγέλματα θησαύρισαν με παντοίους αθέμιτους τρόπους, και χιλιάδες δημόσιοι λειτουργοί βοήθησαν και βοηθήθηκαν με το αζημίωτο. Γελάμε με αυτή την κατάντια, γιατί τίποτα (μέχρι σήμερα) τέτοιο δεν συνέβη στην Ερμιονίδα μας.
Ακούστηκε ότι στη Κρήτη δήλωναν τέτοιες εκτάσεις ελαιώνων και τέτοιες παραγωγές λαδιού, που για να παραχθούν έπρεπε οι ελαιώνες τους να φτάνουν μέχρι την Αίγυπτο. Άσε για τα κοπάδια τους. Η Ερμιονίδα μας είναι τόσο μακριά από την Κρήτη και τόσο ξένη σε τέτοιες νοοτροπίες!
Δικαίως λοιπόν κατακτήσαμε το κύπελλο του ήθους, γιατί (μέχρι σήμερα) ουδέν το μεμπτόν διαπιστώθηκε στην επαρχία μας. Γι’ αυτό και τα θέματα αυτά δεν τα συζητούμε προεκλογικά, δεν αφορούν τους υποψηφίους και κατ’ επέκταση τους ψηφοφόρους, δεν αφορούν το χώρο μας. Αφορούν μόνο τη χώρα μας.
Έρρωσθε,
Βασίλειος Γκάτσος
