'Η φαινομενικώς παράδοξα.
Γράφει ο Βασίλης Γκάτσος

Όταν είχαμε τον
λάκκο των λυμάτων στον Κάμπο Κρανιδίου και η μπόχα λιβάνιζε την περιοχή
ο τουρισμός δεν επηρεαζόταν. Τώρα που επιχωματώθηκε χάσαμε τους
τουρίστες.
Τουλάχιστον 30
χρόνια το Λιμάνι Ερμιόνης ήταν ένας βούρκος λυμάτων και η
μπόχα απλωνόταν στην παραλία για να συναντήσει μέσα από τα σοκάκια
την μπόχα από τα λύματα που έβγαιναν στα Μαντράκια. Ο τουρισμός, η
κίνηση, όλο και έπαιρνε τα πάνω. Με το βιολογικό πήρε τα κάτω. Άρα, άμα
τον καταργήσουμε θα επανέλθουμε.
Με την
ολοκλήρωση του αποχετευτικού στο Κρανίδι, αναμένεται ο οικισμός να
γεμίσει τουρίστες; Αν όχι, τότε πίσω πάλι στο ρέμα του Γραμματικού;
Άντε δε να βρούμε γιατί χαθήκανε τα
ψάρια, γιατί το νερό μας έγινε αλμυρό, γιατί, γιατί..... και να βρούμε
λύσεις. Θα βρούμε ότι φταίει ο Αθλητισμός, οι Βιβλιοθήκες, το Λαογραφικά
και τόσα άλλα...... που έδιωξαν τους τουρίστες, που μείωσαν τις
παραγωγές μας που, που.
Είναι τα παραπάνω μια μέθοδος σκέψης για να λύσουμε τα προβλήματά μας, η μέθοδος: από την Πόλη έρχομαι.....
Ας υπενθυμίσω το πρώτο μάθημα συμπατριώτη μαθηματικού στην τάξη:
_ Ας μου πει κάποιος τι είναι πρόβλημα.
_ Κύριε είναι μια σειρά δεδομένων βάσει των οποίων καλούμεθα να βρούμε τα ζητούμενα.
_ Ωραία λοιπόν! Ένα πλοίο ξεκινά
με σταθερή ταχύτητα 10 μίλια/ώρα από τον Πειραιά προς Ύδρα. Κάνει να
φτάσει στην Ύδρα 4 ώρες. Αυτά είναι τα δεδομένα, και το ζητούμενο
είναι: Ποιο είναι το όνομα του Καπετάνιου;
Έρρωσθε,
Βασίλης Γκάτσος