 |
Είναι Έκθεση προϊόντων Περιφέρειας Πελοποννήσου που απευθύνεται γενικά στο πλήθος;
Είναι Έκθεση που απευθύνεται σε ντόπιους επιχειρηματίες με σκοπό την προβολή των προϊόντων τους; Είναι Έκθεση που στοχεύει σε ξένους επιχειρηματίες που θα έρθουν να κλείσουν εμπορικές συμφωνίες με ντόπιους παραγωγούς, όπως δηλώνει και το EXPO; Δηλαδή έχει εξαγωγικό προσανατολισμό; Είναι Έκθεση προώθησεις του τουριστικού προϊόντος; Είναι Έκθεση όπου οι Δήμοι προβάλλουν τις ομορφιές του τόπου τους; Είναι Έκθεση προβολής Δήμων και Επιμελητηρίων; Είναι Έκθεση που δίνει ευκαιρία στην Περιφερειακή και Δημοτική Διοίκηση + Επιμελητήρια για παρουσία και εκφώνηση λόγων; Είναι Έκθεση για να δουλέψουν τα επαγγέλματα της Τρίπολης λόγω προσέλευσης κόσμου; Είναι Έκθεση χωρίς πρακτικό νόημα πέραν του να κάνουμε και εμείς οι Πελοποννήσιοι (οι μισοί γιατί οι άλλοι μισοί ανήκουν στη Δυτική Στερεά) κάτι; Διάβασα το site της ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΣ EXPO, διάβασα την ανακοίνωση του Δήμου μας, την ανακοίνωση του κυρίου Τατούλη, δεν κατάλαβα τίποτα. Πουθενά κάτι το μετρήσιμο. Κατάλαβα όμως πολλά από τις ευχαριστίες του Δήμου μας προς τους παρακάτω ντόπιους παραγωγούς της Ερμιονίδας που μέσω του Δήμου και των Επιμελητηρίων παρουσίασαν τα προϊόντα τους στην Έκθεση: DROYGAS BAKERY Αρτοποιείο – Φούρνος – Αθανασία Δρούγκα ΕΥ BAKERY – Ευστρατίου Παναγιώτης Φούρνοι Ι. ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗΣ – Ι. Καραγιάννης Ζαχαροπλαστείο «ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΟ» – Μάγδα Καρανικόλα Οινοποιία «ΔΙΔΥΜΟΙ» – Σωτήρης Παπαγιαννόπουλος «ΡΟΔΑΜΥ» – Παντελής Κολυμπάδης “ΧΡΥΣΟ ΡΟΔΙ” – Γεώργιος Ζαβαλάρης Ελαιόλαδα «ΕΡΜΗΣ» – Στυλιανός Δημαράκης Αγροτικός Συνεταιρισμός «ΘΕΡΜΑΣΙΑ ΔΗΜΗΤΡΑ» «ΟΙΚΟΚΗΠΟΣ» Βιολογικά Κτήματα – Δημήτριος Κόντος Mελισσοκομία Μπαϊρακτάρης «ERMIONIS» Κτήμα ΚΟΝΤΟΒΡΑΚΗ Οινοποιείο Αμπελώνας Lila’ s Honey Παραγωγή Μελισσοκομικών Προϊόντων – Σπυριδούλα (Λίλα) Ξαγοράρη Έπαινος αξίζει σε όλους. Η επί χρόνια συγκινητική προσπάθειά τους να χτίσουν βιώσιμες οικογενειακές επιχειρήσεις ας γίνει παράδειγμα για όλους μας. Λείπουν και μερικές άλλες που δεν έλαβαν μέρος στην Έκθεση,, μετρημένες όμως στα δάχτυλα της μιάς χειρός που αξίζουν έπαινο. Από την άλλη όμως φαίνεται η κατάντια του αγροτικού τομέα στην πάλαι ποτέ παραγωγικότατη Ερμιονίδα με τους απέραντους ελαιώνες, τα περιβόλια της, τα μποστάνια και τα θερμοκήπιά της κ.α. Τρία αρτοποιεία, ένα ζαχαροπλαστείο, δύο οινοποιεία, τρία παραγωγής Μελισσοκομικών Προϊόντων, δύο παραγωγής χυμού Ροδιού, ένα εμφιαλωτήριο Λαδιού, ένα παραγωγής Βιολογικών Προϊόντων και ένας Αγροτικός - Κτηνοτροφικός Συνεταιρισμός που όσο και αν έψαξα στα Site του δεν βρήκα στοιχεία Οργάνωσης, Διοίκησης, Παραγωγής, Εμπορίας. Οι πατέρες μας τη δεκαετία του 1950 καλλιεργούσαν περί τα 140000 στρέμματα γης στην Ερμιονίδα. Δεν άφηναν ακαλλιέργητο ούτε ένα μέτρο γης μέσα σε ρεματιές και λόγγους. Κάτι έσπερναν και σ' αυτό. Με το κλίμα που έχουμε, την εγγύτητα στην Πρωτεύουσα, τη γη που έχουμε, τους απέραντους έτοιμους ελαιώνες, ενέργεια από ηλιακά πάρκα και ανεμογεννήτριες, θα έπρεπε να είχαμε συνεταιρισμούς και επιχειρήσεις του πρωτογενούς τομέα με μεγάλες παραγωγές, τυποποίηση, οργάνωση, παρουσία στα ράφια των μεγάλων αλυσίδων σούπερ μάρκετ, εξαγωγές. Για αυτά όμως χρειάζεται άφθονο, φθηνό και καλό νερό άρδευσης (ευθύνη Κράτους, Περιφέρειας, Δήμου) και μια νέα νοοτροπία επιχειρηματικότητας (ευθύνη ενός εκάστου εξ ημών). Ως τότε θα βράζουμε παραγωγικά στο ζουμί μας. Βασίλης Γκάτσος |
