Όχι απάντηση, αλλά σαν προσθήκη

Γράφει ο Βασίλης Γκάτσος

  

"Και αν χάθηκε το χθες θα κερδίσουμε το αύριο με  τις νέες γενιές που πολύ γρήγορα θα αναλάβουν τις τύχες της πόλης μας".

Όχι αγαπητέ Ιωσήφ. ΤΙ κάνουμε ΤΩΡΑ οι παλαιοί και οι νέοι. Στο αύριο των νέων ήδη έχουμε προσθέσει ένα δυσβάσταχτο χρέος, α-παιδεία, α-συνεργασία, ατομικότητα δικαιωμάτων και όχι υποχρεώσεων. Δεν χάθηκε το χθές, γιατί όπως πολύ καλά γνωρίζεις μέχρι μέσα του 1960 η Ερμιόνη πήγαινε με χίλια.  Και πολύ καλά γνωρίζεις, γιατί από τότε πάμε ολοταχώς με την όπισθεν.
Και οι δύο συμπατριώτισσές μας, ως εκ της θέσεώς των, δεν είχαν υποχρέωση να κάνουν κάτι για μας. Αν εμείς κάναμε, ναι, θα ζητούσαμε τη βοήθεια τους.
Και φυσικά το θέμα  του εορτασμού της συμμετοχής μας στη Ναυμαχία δεν είναι το μείζον του τόπου μας.

* Στους χιλιάδες εργαζόμενους που πέρασαν από τα χέρια μου τούς έδινα μόνο δύο συμβουλές:

1. Κάντε κάθε μέρα κάτι χρήσιμο που να μένει. Στο τέλος του χρόνου θα έχετε κάνει 365 χρήσιμα πράγματα. Αν τα αφήσετε για τον Δεκέμβρη, στο τέλος του χρόνου δεν θα έχετε κάνει τίποτα.

2. Βάλτε στην πάντα 1 ευρώ κάθε μέρα. Στο τέλος του χρόνου θα έχετε 365. Αν το αφήσετε για τον Δεκέμβρη στο τέλος του χρόνου θα έχετε μηδέν.

Βασίλης Γκάτσος

 

Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΟΥ κ. ΓΑΝΩΣΗ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ ΤΗΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑΣ ΕΔΩ