Οι δραματικές αλλαγές που φέρνουν οι νέες τεχνολογίες στη χώρα μας .... και ο Σίσυφος.

Γράφει ο Βασίλης Γκάτσος

Οι συνέπειες και στον τόπο μας, την Ερμιονίδα.

Τη δεκαετία του 1960 οι μηχανές εσωτερικής καύσης άρχισαν να εγκαθίστανται μαζικά στα πηγάδια, στις βάρκες και στα καΐκια, στα ξυλουργεία, στους αλευρόμυλους. Τα τρακτέρ, τα μηχανάκια, τα φορτηγά, τα πούλμαν μπήκαν στην καθημερινή ζωή.

Μέσα σε μια 10ετία ήλθαν τα πάνω κάτω. Εξαφανίστηκαν: Κουπιά, πανιά, αλώνια, μαγκάνια, άλογα, μουλάρια, γαϊδούρια, σαμάρια, αλέτρια, ανεμόμυλοι, κοινοτικά πηγάδια, και μαζί τους επαγγέλματα και εργασίες. Πούνε ο σαμαρτζής, ο πεταλωτής, ο σιδηρουργός, ο κουπάς, ο μυλωνάς, ο καροτσιέρης, ο νερουλάς, ο αγωγιάτης ......

Αυτό συμβαίνει εκ νέου επί των ημερών μας. Η  ψηφιακή τεχνολογία και η συστηματική έρευνα που απλώνεται πλέον σε χιλιάδες ερευνητικά κέντρα που έχουν την ικανότητα να μετατρέπουν ταχύτατα τα αποτελέσματα σε προϊόντα και υπηρεσίες, ανατρέπουν τα πάντα. Πέραν αυτών, και οι μέθοδοι οργάνωσης και διοίκησης της εργασίας αλλάζουν δραματικά.

Αυτόν που αντιστέκεται στις αναπόφευκτες αλλαγές .... θα τον φάει η μαρμάγκα, ό,τι πολιτικές, κοινωνικές, θρησκευτικές, οικονομικές κ.λ.π. πεποιθήσεις, πίστεις ή εμμονές και να έχει.

Ως αξίωμα, ως γονιδιακή εγγραφή, η παραγωγή αγαθών και γνώσης χαρακτηρίζει τον άνθρωπο και είναι βασική αρχέγονη επιδίωξη μπροστά στον ασύνειδο φόβο της πείνας και της επιβίωσης. Έτσι βλέπουμε μια Αμερική με βαθιές ρίζες προτεσταντικές και καπιταλιστικές, να είναι παγκόσμια δύναμη και σε μόλις 20 χρόνια μια Κίνα με βαθιές αυτοκρατορικές ρίζες, με επίκτητες μαοκικές και κουμουνιστικές, να μετασχηματίζεται σε μια τεράστια παραγωγική δύναμη που ανταγωνίζεται την Αμερική, στην πράξη όλο τον Δυτικό κόσμο.

Μπροστά σε αυτές τις αλλαγές, όποιος μένει στα παλιά έχει προς στιγμή δύο τρόπους επιβίωσης: Είτε θα δανείζεται μέχρι να βουλιάξει αναπόφευκτα από τα χρέη του (ήδη το έχουμε κάνει αυτό), είτε αυτό που καθημερινά χάνει θα το αναπληρώνει συμπιέζοντας και τελικά εξαθλιώνοντας την οικογένεια του ή τους εργαζόμενούς του (και αυτό συνεχίζουμε να το κάνουμε συμπιέζοντας την αμοιβή της πραγματικής εργασίας, και ξελασπώνοντας με τον τίμιο ιδρώτα και τις οικονομίες μιας ζωής εκατοντάδων τιμίων και εργατικών Ελλήνων).

Έτσι ένα παλιό ξυλουργείο με πολλούς εργαζόμενους και χειροκίνητα εργαλεία, αν δεν έβαζε μηχανή με κορδέλα και πλάνη, δεν είχε άλλη επιλογή, λόγω ανταγωνισμού, παρά τον δανεισμό, ή τη μείωση του μεροκάματου και του προσωπικού. Και τα δύο οδηγούν στην κατάρρευση. Αναπόφευκτη η δημιουργική αποδοχή της νέας τεχνολογίας, η μείωση του προσωπικού, η επανεκπαίδευση των υπολοίπων στη νέα τεχνολογία. Αν το αφεντικό είναι δεξιό, κεντρώο, αριστερό, δεν παίζει κανένα ρόλο.

Αυτή την αναπόφευκτη αλλαγή την ζει ήδη η επαρχία μας. Τα υποκαταστήματα των τραπεζών εξαφανίζονται. Γραφεία Εφορίας ομοίως. ΔΕΗ, ΟΤΕ, ΤΑΧΥΔΡΟΜΕΙΟ δεν θα έχουν γραφεία. Ακόμη και οι εταιρείες κινητής τηλεφωνίας μόνο στο Ναύπλιο θα έχουν γραφεία. Αυτό ήδη έχει αρχίσει να γίνεται πολύ αισθητό. Δεν πάει να κάνει διαβήματα ο Δήμος κ.λ.π. Σε λίγα χρόνια και το παγκάρι στις εκκλησίες θα έχει γίνει με κάρτα!

Αυτό όμως είναι η κορυφή του παγόβουνου. Διαισθανόσαστε όλοι ότι σε λίγο, πολεοδομίες, ληξιαρχεία, υποθηκοφυλακείο, υπηρεσίες αδειοδοτήσεως και ένα σωρό τέτοιες υπηρεσίες δεν θα έχουν λόγο ύπαρξης. Μια τεράστια γραφειοκρατεία που μας έχει δεμένους χειροπόδαρα και απομυζά τα εισοδήματα των εργαζομένων θα εξαφανιστεί, και ότι χρήσιμο απομείνει θα γίνεται αυτόματα και απλά.

Αυτό παρασύρει και ένα σωρό επαγγέλματα που γιγαντώθηκαν σε αυτό το περιβάλλον.

Δηλαδή πώς η κοινωνία λειτουργούσε το 1910 όταν πήγαινες στο συμβολαιογράφο για μεταβίβαση κτήματος με δύο μάρτυρες και ο συμβολαιογράφος έγγραφε: Κτήμα στη θέση τάδε, εκτάσεως τόσων στρεμμάτων με όσα ελαιόδενδρα έχει, πολλές φορές και χωρίς έκταση; Πώς δεν χανόταν κτήμα; Πώς ο σεβασμός των συνόρων ήταν απόλυτος και μόνο μερικοί μουρλοί κοιτάγανε να κλέψουν κάνα δέντρο ή κάνα πόντο στο σύνορο; Πώς μέσα από μονοπάτια περνούσαμε ελεύθερα μέσα από οποιοδήποτε ελαιώνα; 

Και σήμερα με τα  σύγχρονα μέσα που καταγράψαμε τοπογραφικά τα κτήματα, που γίνανε επίσημα αρχεία δικαιωμάτων και πήρανε επίσημο μοναδικό κωδικό, δεν είναι αυτονόητο  ένα συμβόλαιο να γράφει απλά ότι ο τάδε μεταβιβάζει τον κωδικό δικαιώματος τάδε κατά ποσοστό τάδε στους παρακάτω;

Ο πολιτικός μηχανικός είναι εκ του νόμου υπεύθυνος για το έργο που υπογράφει και υλοποιεί. Η πολεοδομία τι του προσφέρει;

Είναι αποδεκτό ότι καλώς ή κακώς τομές στη διοίκηση της χώρας έκανε ο Καποδίστριας και το ΕΑΜ την Κατοχή. Θα υπενθυμίσω μια άποψη του ΕΑΜ για την τοπική αυτοδιοίκηση: Τι νόημα έχει να πηγαίνουν στα δικαστήρια πολλές φορές μακριά από το τόπο τους για μια μικροδιαφορά κτημάτων, ιδιοκτησίας κ.λ.π.; Δεν μπορεί να λύσει τη διαφορά μια επιτροπή κατοίκων; Πώς στα κακουργήματα δικάζουν ένορκοι, άνθρωποι του λαού; Γιατί ο λαός να απομακρυνθεί από τα δικαστικά του καθήκοντα και αυτά να ανατίθενται σε επαγγελματίες δικαστές;

Να υπενθυμίσω ότι οι απλές δικαστικές υποθέσεις των Κυθήρων δικάζονται στον Πειραιά, μπορεί και με 3 αναβολές, και οι διάδικοι ταξιδεύουν κάθε φορά.

Πιστεύω να γίνεται αντιληπτό ότι πλήθος επαγγελμάτων, πλήθος οργανωτικών σχημάτων και επιχειρήσεων θα συρρικνωθούν, θα αναδιοργανωθούν θα εξαφανιστούν, μαζί με ανάλογες θέσεις στο Δημόσιο.

Αναπόφευκτα το κράτος θα εκσυγχρονιστεί βάσει παγκοσμίως αποδεκτών προτύπων, όπως κάνει κάθε οργανισμός, θα μειώσει δραματικά το κόστος λειτουργίας του, θα διαγράψει ή απλοποιήσει διαδικασίες, θα λειτουργεί με αξιοκρατία και αυτό θα συμπαρασύρει σε επώδυνο αλλά εθνικά ωφελιμότατο εκσυχρονισμό όχι μόνον το Κράτος (κυβέρνηση, περιφερειακή και τοπική αυτοδιοίκηση) αλλά και όλα τα πλοκάμια και τις διασυνδέσεις που το σύστημα εξέθρεψε και συντήρησε σχεδόν από την Ανεξαρτησία.

Η παρούσα κυβέρνηση του υιού Μητσοτάκη, με σαφή προσανατολισμό προς το Κέντρο, τη Μεσότητα των αρχαίων προγόνων μας, έχει δώσει ορισμένα δείγματα αποτελεσματικότητας, αλλά εμφανή και τα βαρίδια που μπορούν να φέρουν πάλι πίσω τη χώρα.

Οι καιροί ου μενετοί. Μοιάζει σαν τον Σίσυφο τη στιγμή που έχει φτάσει στην κορυφή και το μεν σώμα δείχνει να πάει μπροστά, αλλά η πέτρα δείχνει σημάδια προς τα πίσω. Αυτή τη στιγμή έρχεται η Ευρωπαϊκή Ένωση αναπάντεχα και αλλάζει πορεία, δίνοντας ένα τεράστιο ποσό στη χώρα, σαν ένα σχέδιο Μάρσαλ, που υπολογίζεται σε 50 - 60 δισεκατομμύρια σε μια πενταετία που, αν χρησιμοποιηθούν, σωστά θα δώσουν ΑΕΠ τριπλάσιο αυτού του ποσού.

Και φυσικά επανεμφανίζονται τα κοράκια που τους πέφτουν τα σάλια για εύκολα ευρώ. Και σηκώνουν παντιέρα  μέσω των ΜΜΕ όλοι οι "χρεωμένοι" επιχειρηματίες για να βάλουν με δήθεν δάνεια σωτηρίας τα ευρώ στο χέρι, ή μας βομβαρδίζουν με συστάσεις να τα ρίχνει με ελικόπτερο τα ευρώ η κυβέρνηση για να αυξηθεί η κατανάλωση.

Η εθνική και πατριωτική ευθύνη της Κυβέρνησης μπροστά στη χρυσή ευκαιρία που της παρουσιάζεται είναι ιστορική. Για να πετύχει πρέπει να εντάξει στο κυβερνητικό σχήμα της πλήθος στελεχών κεντρώων του παλιού ΠΑΣΟΚ που διέπρεψαν παλιά, αλλά και δεξιούς εχέφρονες. Το ίδιο πρέπει να κάνουν οι Περιφέρειες που σήμερα οι περισσότερες φαντάζουν κομματικές όπως και η τοπική αυτοδιοίκηση.

Πρέπει να γίνει το πάν, στο όνομα της πατρίδας, επιτέλους να νικήσει ο Σίσυφος και όχι η πέτρα.

Σημείωση: Στην εικόνα ο Σίσυφος στον Κάτω Κόσμο, στο μαρτύριό του. Του το επέβαλαν ο Πλούτωνας και η Περσεφόνη και τον επιτηρούν. Η αλήθεια είναι ότι και οι δυο τους είναι κατακουρασμένοι (σαν να λένε "αμάν πια με σένα!", όπως λέει σήμερα για μας η Ευρωπαϊκή Ένωση), ενώ ο Σίσυφος ακμαιότατος και σφριγηλότατος! Δείχνει  πίστη και προσήλωση, ότι κάποτε θα τα καταφέρει. Άλλωστε είναι το πρότυπο του πολυμήχανου Έλληνα, αφού και ο μετέπειτα πολυμήχανος Οδυσσέας, κατά μία παράδοση, ήταν γιος του. Και οι θεοί τον επιτηρούν για να μην σκαρφιστεί κανένα μηχάνευμα, από τα τόσα που έκανε στη ζωή του, και τα καταφέρει, αφού ακόμη και τον Θάνατο ξεγέλασε.

Η συγκυρία έχει φέρει στη θέση του Σίσυφου τον υιό Μητσοτάκη του πολυμήχανου πατρός Μητσοτάκη. Να μηχανευτεί τις αναγκαίες και ικανές συνθήκες, ώστε η πέτρα επιτέλους να πάει από την άλλη μεριά του λόφου. Και στον τόπο μας τον κύριο Γεωργόπουλο και τον κύριο Νίκα οι οποίο, σημειωτέον, βρέξει χιονίσει, θα είναι άλλα 3 χρόνια στην εξουσία, ενώ ο Μητσοτάκης, άγνωστο. Ας προσέξουν ότι ο Σίσυφος στηρίζει γερά τα πόδια του, πιάνει επιδέξια την πέτρα, τη ζυγιάζει με το βλέμμα του και συντονίζει όλο το κορμί του για να δώσει το μέγιστο της δύναμής του στον σκοπό και στον στόχο του.

Βασίλης Γκάτσος