Τρία θέματα επ' ευκαιρία των καθαρισμών στην Ερμιόνη.

Γράφει ο Βασίλης Γκάτσος

Α΄ ΘΕΜΑ

Από την πρώτη Μπανιέρα του Μαστρογιάννη μέχρι το Κουλούρι, πριν ανοιχτεί με μπουλντόζα ο δρόμος, ο παραθαλάσσιος βραχισμός ήταν πεντακάθαρος. Με τη διάνοιξη του δρόμου η μπουλντόζα έρριξε τα μπάζα προς τη θάλασσα. Μάλιστα κατέστρεψε και τμήμα τού εκεί αρχαίου λατομείου (διάβαζε σχετική μελέτη μου για τα αρχαία λατομεία Ερμιόνης στο site της ΔΗΜΟΤΙΚΗΣ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗΣ ΕΡΜΙΟΝΗΣ). Επί των μπαζών φύτρωσαν τυχαία οι αγκαθωτοί κάκτοι, ξενόφερτο και επικίνδυνο είδος, γεμάτοι σήμερα με σκουπίδια κάθε λογής. Επικίνδυνο σημείο. Σκεφτείτε τι θα συμβεί, αν ένα παιδάκι με το ποδήλατό του φύγει από τον δρόμο και πέσει στους κάκτους.

Νομίζω ότι η νέα Κοινοτική Αρχή πρέπει να αποκαταστήσει την περιοχή στην παλιά της ωραία μορφή και, όπου υπάρχει κίνδυνος, να βάλει κάγκελα ή πεζούλα που θα βοηθήσουν, ώστε να γίνει προς τη θάλασσα και ένα απλό μονοπάτι για τους πεζούς που αναγκάζονται να περπατούν ανάμεσα στα αυτοκίνητα, κατάσταση που δεν συνάδει με το λεγόμενο "τουριστικό μας" προϊόν.

Β΄ ΘΕΜΑ.

Τα πεύκα που φυτεύτηκαν πάνω από τον δρόμο και μαντρώθηκαν είναι το πλέον ακαλαίσθητο μέρος. Μπορεί με μια αρχιτεκτονική μελέτη να γίνει ένα ωραιότατο και προσιτό σε όλους παρκάκι. Ήδη έπεσαν τα κάγκελα που το κρατούσαν φυλακισμένο. Το προς τον δρόμο άχαρο τσιμεντένιο στηθαίο μπορείτε να το γκρεμίσετε και τη θέση του να πάρει άλλο που να είναι αντίγραφο της εξαιρετικής μάντρας του πατρογονικού των Παπαφραγκαίων. Τότε η νότια παραλία από Μπανιέρα Μαστρογιάννη έως Αγιογιάννη θα είναι το κάτι άλλο.

Στον χώρο αυτόν υπάρχει και βόθρος που δέχεται ή δεχόταν λύματα από τα παλιά αποχωρητήρια του Σχολείου. Ας ρίξει μια ματιά στο θέμα αυτό η Κοινοτική Αρχή.

Γ' ΘΕΜΑ

Η νέα  Κοινοτική Αρχή αποκατέστησε τον φωτισμό στον δρόμο του Κροθιού που οδηγεί στον Βιολογικό. Απέφυγε να πει δυο λόγια για το Αναψυκτήριο του Μύλου το οποίο σήμερα είναι διαλυμένο και επικίνδυνο. Όπως βλέπουμε στη φωτογραφία, και η σκεπή του Μύλου ξηλώνεται από τον αέρα. Ο Δήμος Ερμιονίδας όλη αυτή την κατασκευή που την λέμε Αναψυκτήριο την θεωρεί σημαντικό περιουσιακό στοιχείο που μένει αναξιοποίητο. Και τι θεωρεί ως αξιοποίηση; Το να βρεθεί ένας επιχειρηματίας σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς, να το νοικιάσει, αφού πρώτα το επισκευάσει (αν του δοθεί τέτοια άδεια). Η επισκευή είναι ουσιαστικά πολυδάπανη ανακατασκευή.

Το Αναψυκτήριο έχει ως βάση τον Μύλο, ο οποίος εσωτερικά έχει διαθέσιμο χώρο περί τα 15 τ.μ. και δύο μικρά "χαμηλοντάβανα" πατάρια. Εδώ πρέπει ο επιχειρηματίας να αναπτύξει την κουζίνα του και τις τουαλέτες. Γι' αυτό έχει άδεια Αναψυκτηρίου και όχι εστιατορίου ή αλλη. Πάνω στα βράχια υπάρχει πασσαλόπηκτος ξύλινη εξέδρα περί τα 150 τ.μ. και επί του απότομου βραχισμού αίθουσα πασσαλόπηκτος με ελαφριά υλικά περίπου 100 τ.μ. 'Όλα αυτά σήμερα είναι διαλυμένα και λόγω φυσικών φαινομένων. Χρόνια ξενοίκιαστο. Βέβαια ο κύριος λόγος για το τι θα γίνει με αυτό, ανήκει στην Κοινότητα Ερμιόνης, άσχετα αν είναι περιουσία του Δήμου.

Τέσσερα σενάρια διαφαίνονται:

1. Να μείνει ως έχει και να περιμένουμε τον νέο ενοικιαστή που και θα το ανακατασκευάσει.

2. Να το ανακατασκευάσει ο Δήμος με δικά του έξοδα (δηλαδή με τους φόρους και τα τέλη μας) και να το νοικιάσει.

3. Να ξηλωθούν όλες οι γύρω κατασκευές, να αποκατασταθεί ο Μύλος, μάλιστα με κανονική περιστρεφόμενη φτερωτή με μικρά πανιά, όπως γίνεται σε πολλα τουριστικά νησιά, και να είναι ένα αξιοθέατο της Ερμιόνης που θα το επισκέπτονται πολλοί.

4. Μπορεί να αποκατασταθεί ως Μύλος, όπως προανέφερα στο σενάριο 3, και να ενοικιαστεί ως απλό περίπτερο, χωρίς καθίσματα, χωρίς σερβίρισμα, χωρίς να παρασκευάζει ο,τιδήποτε, χωρίς μουσική. Για τους 4 καλοκαιρινούς μήνες. Να πάρει μια παρέα είδη περιπτέρου και να καθίσει γύρω, να ρεμβάσει να συζητήσει μέσα στην ησυχία. Δηλαδή να πει μια οικογένεια "πάμε να δούμε τη δύση από το Μύλο και να φάμε ένα παγωτό". Κάτι τέτοιο συνάδει με την πολύ σωστή άποψη της Κοινότητάς μας ότι δηλαδή οι κάτοικοι μπορούν να απολαμβάνουν τον τόπο τους χωρίς να πληρώνουν ή δίνοντας κάτι το ελάχιστο.

Οι μέχρι τώρα καθαρισμοί στην Ερμιόνη αφορούν υπάρχουσες κατασκευές και πρέπει να γίνονται βάσει διαδικασίας κάθε χρόνο. Όμως η Κοινότητά μας πρέπει να προχωρήσει και σε άλλα έργα που αναδεικνύουν ή επαναφέρουν όμορφες πλευρές του τόπου μας.

Και για να μη μπει στη σκέψη σας ότι μπορεί κάτι να υπονοώ με τα παραπάνω, και επειδή μεγάλωσα σε μια παλιά πανέμορφη Ερμιόνη όπου ο δημόσιος και υπαίθριος χώρος ήταν κυριολεκτικά δοσμένοι στους κατοίκους της, προτείνω τα σενάρια 3 και 4.

Βασίλης Γκάτσος