 |
Το Κρανίδι "υποκλίθηκε" στην παράδοση....
|
*Βραδιά γεμάτη θύμησες για εκείνα τα χρόνια τα παλιά....
**Βραδιά γεμάτη νοσταλγία εκείνες τις αυθεντικές εποχές...
***Βραδιά με "άρωμα" Κρανιδιώτικο, ξεχωριστό κι αλλιώτικο!
Φωτορεπορτάζ: Μίλτος Ιωαννίδης-Κοσμάς Γεωργίου
"Από το πιο ψηλό δέντρο μέχρι το πιο ταπεινό λουλούδι, καθένα χρειάζεται ρίζες για να βλαστήσει και να ανθίσει.
Κάθε άνθρωπος χρειάζεται ρίζες για να προκόψει, που δεν είναι άλλες από την παράδοση του τόπου του...".
Το παραπάνω απόσπασμα της εκπαιδευτικού κ. Ευαγγελίας Ηλιού, η οποία και επιμελήθηκε τη σκηνοθεσία του θεατρικού δρωμένου "της νύφης τα προικιά" είναι χαρακτηριστικό.
Μόνο που ούτε η ίδια αλλά ούτε και τα μέλη του λαογραφικού εργαστηρίου Ερμιονίδας , μπορούσαν
να φανταστούν την συγκίνηση, τη νοσταλγία και το χαμόγελο που
προκάλεσαν,(με τις ερμηνείες τους και τις ατάκες τους πάνω στο όμορφο
σκηνικό που θύμιζε παλιό Κρανίδι), στον κόσμο που το βράδυ της Κυριακής 3 Σεπτεμβρίου γέμισε από άκρη σε άκρη το προαύλιο του Α' δημοτικού σχολείου Κρανιδίου.
 |
| - Στη φωτο διακρίνεται ο Περιφερειακός σύμβουλος Αναστάσιος Τζανής εκπροσωπώντας την Περιφέρεια πελοποννήσου και συγκεκριμένα την περιφερειακή ενότητα Αργολίδας μιας και η εκδήλωση ΄΄της Νύφης τα προικιά'' έγινε στα πλαίσια του Φεστιβάλ των δρόμων πολιτισμού Αργολίδας - |
Οι παλαιότεροι θυμήθηκαν και οι νεότεροι έμαθαν για τότε...
Τότε
που η γειτονιά ήταν ανθρώπινη και οι άνθρωποι μιλούσαν ο ένας απέναντι
στον άλλο και όχι ο ένας απέναντι στην...οθόνη του άλλου!
Γιατί
εκείνα τα "ασπρόμαυρα" χρόνια δεν υπήρχαν τηλεοράσεις, ίντερνετ και
μέσα κοινωνικής δικτύωσης και οι άνθρωποι μοιράζονταν πόθους, όνειρα και
καλές ή κακές στιγμές μεταξύ τους και όχι στα μέσα κοινωνικής
δικτύωσης....
Δεν έπαιρναν...likes
από "χεράκια" σχεδιασμένα στον υπολογιστή αλλά πολύτιμες συμβουλές από
χείλη ανθρώπων πολύπειρων που ξεκίνησαν από το μηδέν τη ζωή τους και με
σκληρή δουλεία πρόκοψαν, δημιούργησαν οικογένειές και μετέδωσαν στα
παιδιά τους και στα εγγόνια τους αρχές και αξίες που διατηρήθηκαν
αναλλοίωτες στο πέρασμα του χρόνου...
Αυτή
είναι η "ταυτότητα" μας η οποία σε πείσμα των "περίεργων" καιρών που
ζούμε παραμένει αναλλοίωτη και δεν γίνεται να την ξεχάσουμε.
Επειδή πολύ απλά ο τόπος μας, οι παραδόσεις του, η τοπική κουλτούρα και λαογραφία, είναι αγάπη που δεν γίνεται να σβήσει.
Γιατί όπως έλεγε ο Σεφέρης:
"Σβήνοντας ένα κομμάτι από το παρελθόν είναι σαν να σβήνεις και ένα αντίστοιχο κομμάτι από το μέλλον".
Της νύφης τα...προικιά!
Βρισκόμαστε στις αρχές τις δεκαετίας του ΄60.
Σ΄ένα αρχοντόσπιτο της Μπαρδούνιας ζει η Βγενικούλα, υφάντρα στο επάγγελμα μαζί με την κόρη της την Αρχόντω, το γαμπρό της και την εγγονή της την Αγγελικούλα που είναι 22 ετών και έχει κρυφό πόθο να παντρευτεί τον εκλεκτό της καρδιάς της, Γιώργο!
Το θεατρικό δρώμενο "της νύφης τα προικιά"
--χωρισμένο σε οχτώ συνολικά σκηνές-- περιείχε καντάδες, ιστορίες από
το παλιό Κρανίδι και το...τελετουργικό του προξενιού που ξεκινούσε είτε
από τους γονείς του κοριτσιού είτε από τους γονείς του αγοριού.
Όπως προαναφέραμε, ο κόσμος γέλασε συγκινήθηκε και ήρθαν στις θύμησες εικόνες και πρόσωπα από το παρελθόν...
Οι θεατές γύρισαν τον χρόνο....(σχεδόν) 60 χρόνια πίσω!
Θυμήθηκαν τα μαγαζιά του Αρνάρη του Κοφινά και του Μώρου!
Θυμήθηκαν
το εμπορικό του Λισέβου του Μανιάτη στην κάτω Παναγιά, την ταβέρνα του
Κουραδάμη που έπιναν κρασί, και το ηλεκτρικό που πλήρωναν στον Λαδά!
Γέλασαν με χιουμοριστικές ατάκες όπως:
-"Τα μάθατε τα νέα; η θεία η Παναγιούλα του θείου του Μήτσου, έπεσε από τον καταράφτη κι έσπασε τρία παΐδια"!
-"Ου ε ζέζα ου"!
Ακόμη παρακολούθησαν την ευτυχής κατάληξη του προξενιού με τις συμφωνίες για το...προικοσύμφωνο.
Οι παλαιότεροι θυμήθηκαν και οι νεότεροι έμαθαν.
Στο
τέλος, άνδρες, γυναίκες και παιδιά, χειροκρότησαν θερμά τους
συντελεστές και τους είπαν από καρδιάς ένα μεγάλο ευχαριστώ για την
βραδιά που τους χάρισαν!
Γιατί "άνοιξαν το σεντούκι" των αναμνήσεων και τίμησαν την παράδοση και τη γενέτειρά τους!
Όσο
υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι με αγάπη, μεράκι και διάθεση για προσφορά
στην τοπική κοινωνία μας μπορούμε όλοι εμείς οι υπόλοιποι να είμαστε
αισιόδοξοι και περήφανοι για εκείνους που δεν ξεχνάνε αλλά θυμούνται και
τιμούν το παρελθόν.
Έτσι μας οδηγούν στο μέλλον.
Το αξίζουν.
Γιατί είναι πρωτοπόροι και κάνουν και τον τόπο μας ξεχωριστό.
Οι Κρανιδιώτικες Καντάδες...
Αξίζει να σημειώσουμε ότι αμέσως μετά την "σκυτάλη" της παράδοσης παρέλαβε η χορωδία του λαογραφικού κέντρου Κρανιδίου ερμηνεύοντας παραδοσιακά Κρανιδιώτικα τραγούδια και καντάδες υπό την διεύθυνση του κ. Αθανάσιου Μπινιάρη.
Χαρακτηριστικά αναφέρουμε απόσπασμα από ένα τραγούδι...
"Να ξεχάσω ποτέ δεν μπορώ...τον παλιό τον καλό τον καιρό...μια γωνιά στην παλιά γειτονιά..."
Έπαιξαν οι:
Κρυσταλία
Σιμεγιάτου, Κατερίνα Αβδούλη, Ελευθερία Χατζησταύρου, Γιούλα Σοφικίτη,
Μαρίνα Σαλογιάννη, Ματίνα Χταζησταύρου, Μίκα Μανιάτη, Χαρούλα Σοφικίτη,
Ρούλα Μπουζούνη, Μεταξία Μερτύρη, Ραλλία Μερτύρη, Μόνα Κοντογιάννη,
Αντώνης Σοφικίτης, Γιάννης Σαλογιάννης, Ιάσωνας Λαδάς.
Κανταδόροι:
Χρήστος Τουτουτζής, Γιάννης Κοντοβράκης.
Αφηγήτρια:
Σπυριδούλα Ζέρβα
Παραγωγή:
eikonoskopio
sportermionida
