ενέπνεε, ακόμη και την ύστερη στιγμή. Είχε μια αστείρευτη διάθεση για να ζήσει, να δημιουργήσει, να προσφέρει, να βοηθήσει. Θα μας λείψουν οι φωτογραφίες σου, η καλημέρα σου, τα σχόλια σου, η προσπάθεια να καλυτερέψεις τον τόπο σου που τόσο αγαπούσες. Η οικογένεια του ΙΟΝΙΑΝ και της ΗΜΕΡΑΣ έγινε φτωχότερη αλλά σίγουρα ποτέ δεν θα σε βγάλει από τη μνήμη της.
Ήταν από τους πλέον γνωστούς ρεπόρτερ, δημοσιογράφους και ανταποκριτές της σύγχρονης ελληνικής τηλεόρασης, ο οποίος, τα τελευταία χρόνια συνεργάζεται με το περιφερειακό κανάλι Ionian TV, προσφέροντας την πολύτιμη εμπειρία του, την πείρα και τις γνώσεις που απέκτησε τόσες δεκαετίες, σε έναν από τους δυσκολότερους δημοσιογραφικά, χώρους. Μέσα από την πολύχρονη εμπειρία του σε όλες τις εμπόλεμες περιοχές, κυρίως της Μεσογείου και μέσα από την προσωπική του επαφή με ανθρώπους, που αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τις εστίες τους και τον τρόπο ζωής τους, όσο στερημένος ή δύσκολος και αν ήταν αυτός, ο Γ. Γεωργιάδης πάντα μετέφερε συγκλονιστικές εικόνες και προσωπικές μαρτυρίες από τα μεγαλύτερα δράματα της ανθρωπότητας. Ατελείωτες ώρες κινηματογραφήσεων και μερικές χιλιάδες φωτογραφίες της καθημερινής ζωής σε πλούσιες, σύγχρονες πόλεις, εξαθλιωμένες φαβέλες και επαρχίες μέσα σε σαβάνες και ζούγκλες, αποτελούσαν κάθε φορά την εικαστική αποτύπωση κάθε αποστολής του.
Η Παρακαταθήκη
“Δεν έχω την εντύπωση ότι είδα στη ζωή μου πολλά. Άλλωστε, πιστεύω ότι όσο περισσότερα βλέπεις, όσο περισσότερο ταξιδεύεις, τόσο καταλαβαίνεις ότι δεν είδες τίποτα. Γιατί η κάθε εικόνα, η κάθε στιγμή αλλάζει, ανάλογα με τη διάθεση ή τον φόβο σου. Αλλάζει από το φως ή το σκοτάδι. Από την απουσία ή τον ίλιγγο. Το κάθε τι μοιάζει διαφορετικό. Σκοπός είναι να γίνεις καλύτερος άνθρωπος κι αυτό μόνο μ’ έναν τρόπο το καταφέρνεις: Να είσαι δίπλα στους άλλους συνεχώς. Να μπορείς να μιλήσεις αλλά να ξέρεις και ν’ ακούς. Να βλέπεις τον άλλον από ψηλά, μόνο όταν του δίνεις το χέρι για να σηκωθεί. Αυτή είναι η δουλειά μου!… Αυτή είναι η ζωή μου!… Το να μην ξέρεις πού θα βρεθείς αύριο και πότε θα επιστρέψεις, είναι σκληρό… Όμως και άλλα εκατό χρόνια να είχα μπροστά μου, το ίδιο θα έκανα! Ζώντας το άγριο ένστικτο εκείνου που επιτίθεται, σε κάνει να γαληνεύεις όταν βρεθείς κοντά στον ανίσχυρο. Το να βλέπεις ανθρώπους να σκοτώνονται, σε κάνει ν’ αγαπάς τους ανθρώπους. Το να διαχειρίζεσαι μία είδηση κάτω από συνθήκες ζωής και θανάτου, σε κάνει πιο υπεύθυνο”.
Με αυτό τον τρόπο είχε ολοκληρώσει μια από τις τελευταίες του παρουσιάσεις στο Κέντρο Λόγου «Αληθώς» αριθμώντας ούτε ένα, ούτε δυο, ούτε τρία, αλλά τριάντα ολόκληρα χρόνια πολεμικών ανταποκρίσεων. Λόγια προφητικά που σίγουρα αποτελούν παρακαταθήκη για τον τρόπο ζωής και σκέψης μας!
Βιογραφικό
Ο Γιώργος Γεωργιάδης γεννήθηκε τον Οκτώβριο του 1955. Ασχολήθηκε με την δημοσιογραφία το 1981. Έκανε την πρώτη αποστολή του σε πόλεμο, το 1982, ως απεσταλμένος τής Ελευθεροτυπίας στον Λίβανο.
Από τότε, κάλυψε τα γεγονότα της Μέσης Ανατολής και κυρίως το Παλαιστινιακό, με αποστολές στον Λίβανο, την Βόρειο Αφρική (όπου είχε μεταφερθεί το αρχηγείο του Γιάσερ Αραφάτ), την Υεμένη και αλλού. Κορύφωση των γεγονότων ήταν το ξέσπασμα της εξέγερσης Ιντιφάντα, το 1987, στην Ιερουσαλήμ. Από το 1987 μέχρι το 1989 εργάστηκε παράλληλα και στην ΕΡΤ. Το καλοκαίρι του 1989, με ομάδα συναδέλφων του, συμμετείχε στην δημιουργία τού MEGA. Την ίδια χρονιά μετακινήθηκε στην εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ. Για λογαριασμό των δυο αυτών Μέσων, κάλυψε την εξέγερση στη Ρουμανία, την πτώση του τείχους στο Βερολίνο, τον διαμελισμό της Τσεχοσλοβακίας, το Αλβανικό, τις αλλαγές στην πρώην Σοβιετική Ένωση και στη συνέχεια τον πόλεμο της πρώην Γιουγκοσλαβίας, τον πόλεμο του Ιράκ, τον Εμφύλιο τής Ρουάντα κ.ά. Επίσης κάλυψε πολλές φυσικές καταστροφές, όπως σεισμοί σε Πακιστάν, Ανατολία, Κωνσταντινούπολη, Ινδία, Τσουνάμι στη Σρι Λάνκα. Τα τελευταία χρόνια ταξιδεύει στην υποσαχάρια Αφρική, αλλά καλύπτει ενεργά και το προσφυγικό.
http://imerazante.gr/2016/11/12/134789