Άλλο η παραγωγή ροδιού,

Κι άλλο η γιορτή ροδιού.

Γράφει ο Βασίλης Γκάτσος
Τα επίσημα χείλη (Δήμου, Περιφέρειας, Βουλευτών)  εκθείασαν την επιτυχημένη γιορτή του Ροδιού Ερμιόνης, συνεχάρησαν τους οργανωτές, εντυπωσιάστηκαν από το φιλοπρόοδο και φιλόπονο κόσμο Ερμιόνης και Ερμιονίδας, από την προσέλευση του κόσμου κ.λ.π. Αυτά όμως έχουν να κάνουν με τη γιορτή η οποία δεν είναι αυτοσκοπός. Είναι μέρος της προώθησης της μοναδικής ποικιλίας Ροδιού Ερμιόνης και της παραγωγής και μεταποίησής της.

Κάλλιστα μπορεί να έχουμε πολύ πιο εντυπωσιακή εορτή ροδιού στο μέλλον και να μην έχουμε πια ροδιές και ρόδια. Να μας μείνει η γιορτή δηλαδή.

Την πραγματικότητα και την αγωνία των καλλιεργητών για άλλη μια χρονιά εξέφρασε μετά παρρησίας ο κύριος Κόντος παραγωγός ροδιού και αγρότης πάππου προς πάππου. Παραγωγός που ξέρει τι εστί Λαϊκή Αγορά, τι είναι να φεύγεις από το κτήμα σου 03.00 μεσάνυχτα και να γυρίζεις πτώμα στην κούραση στις 18.00 για να πουλήσεις τα όντως μοναδικά ρόδια σου.

Ρίξτε μια ματιά στις φωτογραφίες των κάμπων:

Της Επιδαύρου οι ονομαστοί πορτοκαλεώνες. Καρφίτσα ...  δεν πέφτει στο ενδιάμεσο.

Της Κορίνθου. Τα γυαλιστερά σκέπαστρα είναι θερμοκήπια.

Του Άργους. Γεμάτο περιβόλια.

Δεν τα εγκατέλειψαν οι αγρότες, ούτε τα χρόνια της αφθονίας ούτε τώρα με την κρίση. Είναι όντως φιλόπονοι και καρτερικοί. Όσο έχουν γη και νερό ξέρουν ότι θα έλθουν καλύτερες μέρες, ότι τα παιδιά τους θα φέρουν τις καλύτερες μέρες. Αν τους λείψει το νερό δεν θα εγκαταλείψουν τα περιβόλια και τα μποστάνια τους. Αυτά μοιραία θα τους εγκαταλείψουν, όπως συνέβη στην Ερμιονίδα. Δεν εγκατέλειψαν οι Ερμιονίτες τα εσπεριδοειδή. Αυτά μας άφησαν χρόνους.

Μια ματιά στους δικούς μας κάμπους:

Κάμπος Κρανιδίου. Ερμιόνης, Φούρνων, Ηλιοκάστρου. Τα λόγια περιττεύουν. Οι κάμποι κραυγάζουν εναγωνίως για ΝΕΡΟ.

ΝΕΡΟ και πάλι ΝΕΡΟ. Ξεραΐλα και παραίτηση σε γη ευφορότατη. Χέρσα, με πού και πού κανένα περιβόλι και ποτιστικό ελαιώνα.

Τα επίσημα χείλη δυστυχώς κατανοούν μόνο την αγωνία τους (διάβαζε πολιτική επιβίωση). Ούτε μια λέξη για το νερό, πλην των τετριμμένων περί Αναβάλου, ούτε μια λέξη για την καλλιεργήσιμη γη και την προστασία της, ούτε λέξη για την οικοπεδοποίησή της μέσω της πατέντας του αγροτεμαχίου, ούτε λέξη για την φορολόγηση των παραγωγών τροφίμων, έμειναν έξω από την αγωνία των αγροτών μας, εσωστρεφείς και περίκλειστοι στην ...πολιτική τους αγωνία.

Ναι, τα ρόδια μας είναι τα ωραιότερα και νοστιμότερα. Ναι, έχουν μέλλον. Όμως δεν έχουν κανένα μέλλον χωρίς νερό.

Η αγορά είναι σκληρή:

Στα σούπερ μάρκετ ρόδια ΅Ερμιόνης : 2.69 ευρώ, ρόδια Φθιώτιδας 2.30 ευρώ. Η διαφορά των 0.39 ευρώ για τον παραγωγό γίνεται 0.10 ευρώ. Άρα υπάρχει σκληρότατος ανταγωνισμός.

Επί σειρά ετών οι καλλιέργεια της ροδιάς Ερμιόνης είναι σχεδόν στάσιμη. Έχουμε δεν έχουμε 4000 δέντρα, Και 50 ρόδια να κάνει μια ροδιά 200 000 ρόδια παράγουμε. Να πούμε ότι το κάθε ρόδι έχει 300 σπόρια; Τότε παράγουμε 60 000 000 σπόρια ροδιού! Δηλαδή 6 σπόρια ροδιού για κάθε Έλληνα! Ή αν δεν φάμε καθόλου εμείς, είναι 3 σπόρια για κάθε ξένο τουρίστα της χώρας μας! Για κάθε Κινέζο το ένα εικοστό του σπόρου!

Όντως έχουμε καταφέρει να φτιάξουμε όνομα που το ζηλεύουν όλοι. Αλλά χωρίς παραγωγή, δουλεύουμε για τους άλλους που παράγουν ξινό ρόδι. Πλανόδιοι σε πάγκους στο δρόμο κραυγάζουν και αναγράφουν ρόδια Ερμιόνης, μόνο που Ερμιόνης δεν είναι. Εμφιαλώνεται χυμός ξινού ροδιού σε εντυπωσιακή συσκευασία, αλλά στα ράφια δεν έχει δίπλα του τον γλυκό και εύγευστο Ερμιόνης. Έτσι ο καταναλωτής παίρνει τον ξινό, έχοντας εμείς διαφημίσει τον χυμό ροδιού. Και πολύ εύκολα ξινός χυμός με λίγο γλυκό Ερμιόνης μπορεί να πλασαριστεί ως Ερμιόνης, ή τύπου Ερμιόνης κ.λ.π. Και στις Πρέσπες παράγονται λίγες ποσότητες εξαιρετικών προϊόντων (φασόλια, φακές, κ.λ.π.) αλλά στο εμπόριο με το όνομα των Πρεσπών αγοράζεις εικοσαπλάσιες. Όσο για τα φιστίκια Αιγίνης .....

Πραγματικό ρόδι Ερμιόνης και πραγματικός χυμός του δεν μπορούν να σταθούν στην αγορά με λίγα σπόρια. Όταν η Ερμιόνη αποκτήσει 100 000 ροδιές και στη συνέχεια η Ερμιονίδα άλλες τόσες, τότε μιλάμε επί πραγματικού. Τουλάχιστον τότε θα παράγουμε ένα ρόδι για κάθε Έλληνα!

Ναι, στόχος της Ερμιόνης, στόχος της Ερμιονίδας πρέπει να είναι: Eνα ρόδι Ερμιόνης για κάθε Έλληνα.

Αυτό σημαίνει περί τα 5000 στρέμματα καλλιεργημένα αποκλειστικά με ροδιές. Μόνο η Αυλώνα, από Μιλίντρα μέχρι Πρ. Ηλία Ερμιόνης είναι περίπου 2500 στρέμματα σχεδόν ακαλλιέργητα. Εκτάσεις έχουμε.

Βασίλης Γκάτσος