Έτσι στα ξαφνικά; Οι δημότες Ερμιόνης ρωτήθηκαν;

 

Γράφει ο Βασίλης Γκάτσος

Ποιοι σχεδίασαν, ποιοι ενέκριναν  την συγκεκριμένη "αναβάθμιση" του χώρου των Μύλων στην Ερμιόνη;

Δηλαδή ήταν υποβαθμισμένη η περιοχή και τώρα αναβαθμίζεται;

Δηλαδή το δάσος του Ερμιονικού, ο Άγιος Νικόδημος, η Αγία Ερμιόνη δεν αναβάθμισαν τον χώρο και θα τον αναβαθμίσουν τα υπαίθρια όργανα γυμναστικής;

Όποιος περπατάει προς Αγία Ερμιόνη και Άγιο Νικόδημο αισθάνεται υποβαθμισμένος;

Ο πολιτισμένος τρόπος άθλησης σε ένα χωριό είναι με υπαίθρια όργανα γυμναστικής ή με την άθληση μέσα στην πανέμορφη φύση και θάλασσά μας;

Έγινε καμία διαβούλευση με τους κατοίκους τού πάνω μαχαλά που κυρίως ενδιαφέρει η περιοχή των Μύλων;

Έγινε καμία διαβούλευση με όλους τους κατοίκους της Ερμιόνης;

Είναι έμπνευση και πρόταση του Κοινοτικού Συμβουλίου Δημοτικής Κοινότητας Ερμιόνης;

Ο "χώρος των Μύλων" που θέλετε να αναβαθμίσετε, δεν είναι αυτός που δείχνετε, ένα χέρσο 2 στρεμμάτων. Δείτε παλιές φωτογραφίες και θα καταλάβετε ότι ήταν κατά πολύ ευρύτερος.

Ούτε υπήρχε, εκεί στο χέρσο, θέση που να τη λέγαμε "Μύλοι".  Ολόκληρος ο λόφος λεγόταν Πρων κατά την Αρχαιότητα, κατά τα Βυζαντινά χρόνια φαίνεται να ήταν γνωστός και ως λόφος ή όρος του Αγίου Βασιλείου προφανώς από τη μεγάλη εκκλησία του Αγίου Βασιλείου που υπήρχε μπροστά από το Φαρμακείο του Άγγελου Παπαμιχαήλ, και οι νεότεροι τον έλεγαν λόφο των Μύλων από τη σειρά των Ανεμόμυλων στην κορυφογραμμή του. Δύο μύλοι ήταν προς την Αγία Ερμιόνη και οι υπόλοιποι προς το χωριό σε θέσεις που σήμερα έχουν κτιστεί σπίτια.

Δεν πρόκειται για καμιά αναβάθμιση, αλλά για κατασκευή σε χώρο της Κοινότητας Ερμιόνης παιδικής χαράς και οργάνων γυμναστικής για ενήλικες, δηλαδή "ενηλίκων χαρά", συν βέβαια την απαραίτητη πλακόστρωση, παγκάκια και θάμνο - δέντρο - φύτευση.

Έχουν διατυπωθεί 2 απόψεις για τον συνολικό χώρο του λόφου των Μύλων:

1.  Άποψη του γράφοντος σε παλαιότερες αναρτήσεις του: Να χτιστούν σταδιακά οι Μύλοι (αυτό κάνει η Ύδρα με τους δικούς της Ανεμόμυλους) που υπήρχαν, και όχι μόνο στόλιζαν την Ερμιόνη, αλλά ήταν και το κύριο χαρακτηριστικό της ως τοπίο. Ο δρόμος που οδηγεί στις δεξαμενές νερού (τρομάρα μας τις χτίσαμε πάνω στα θεμέλια του ναού της Ήρας) να γίνει κυκλικός και κατάλληλος για άνετο περίπατο και ποδηλασία και φυσικά για τρέξιμο παιδιών και ενηλίκων.

Οι Μύλοι, ενοποιημένοι με τους ιερούς χώρους των ναών Αγίου Νικοδήμου και Αγίας Ερμιόνης, να γίνουν ένα θαυμάσιος χώρος για όλους μας και για τα  παιδιά και ορισμένοι Μύλοι ή ένα ανεξάρτητο μικρό χαμηλό κτισμα να είναι για εστίαση, ιδιαίτερα το καλοκαίρι για να βρίσκει διέξοδο όλος ο απάνω μαχαλάς και όχι μόνο, γιατί το μέρος αυτό έχει εξαιρετική θέα και δροσερό αέρα.

2. Το site της ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑΣ ΕΝΕΡΓΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ ΕΡΜΙΟΝΗΣ είχε διατυπώσει την άποψη ότι ολόκληρος ο λόφος των Μύλων από τους πρόποδες μέχρι την κορυφή τους πρέπει να βελτιωθεί, καθαριστεί και να γίνει ένας περίπατος για όλους μέσα και στο πευκοδάσος που δημιουργήθηκε από τις παλιές δενδροφυτεύσεις του Ερμιονικού.

Η Δημοτική Κοινότητα Ερμιόνης ας μας εξηγήσει γιατί απέρριψε τις ως άνω προτάσεις, και δέχθηκε την "ανάπλαση" μιας χέρσας έκτασης όχι πάνω από 2 στρέμματα, με έργα και εγκαταστάσεις που προσιδιάζουν σε αστικό χώρο και όχι σε μια εξοχική έκταση με τόσο ιστορικό βάρος;

Σημείωση: Η ΕΕ έχει προγράμματα για τον πολιτισμό, για αναβαθμίσεις, βελτιώσεις της καθημερινότητας, "ων ουκ έστιν αριθμός". Δηλαδή μοιράζει λεφτά. Συνήθως τρέχουν οι Δήμοι να τα πάρουν θριαμβολογώντας για την επιτυχία τους. Καλά κάνουν. Υπάρχει όμως και το μετά: το έργο το χρηματοδοτεί η ΕΕ (όχι πάντα εξ ολοκλήρου) αλλά στη συνέχεια δεν χρηματοδοτεί ούτε τη λειτουργία του, ούτε τη συντήρησή του. Έτσι ο Δήμος (βασικά οι φορολογούμενοι πολίτες και δημότες) αναλαμβάνουν τα έξοδά του και επειδή οι πόροι είναι περιορισμένοι το έργο αφήνεται στην τύχη του.

Με αυτόν τον τρόπο, με "λεφτά που καταφέραμε να πάρουμε" φτιάχτηκε το μονοπάτι προς το Σπήλαιο Φράχθι και οι ξύλινες κατασκευές στο εσωτερικό του σπηλαίου για να γίνει επισκέψιμο. Και αυτό ήταν "έργο αναβάθμισης και αξιοποίησης του Σπηλαίου".

Φυσικά  οι "ξύλινες σκαλωσιές" με το χρόνο σαπίζουν, θέλουν συντήρηση και το κυριότερο: είτε φυλάσσεται είτε όχι το σπήλαιο, πρέπει να ελέγχονται και να πιστοποιούνται. Αν φυλάσσεται, θέλει φύλακα, θύρες εισόδου κ.λ.π. Δηλαδή το έργο σχεδιάστηκε με στόχο να έρχονται χιλιάδες επισκέπτες, να υπάρχει φύλαξη, ξενάγηση, συντήρηση κ.λ.π., και φυσικά έσοδα. Το αποτέλεσμα ήταν το σπήλαιο να γίνει μελλοντικό βάρος στον Δήμο.

Το ίδιο και το πολλά υποσχόμενο Μουσείο με εκθέματα του σπηλαίου στο Σχολείο της Κοιλάδας. Έμεινε και αυτό στη μέση μόλις τελείωσαν τα λεφτά του προγράμματος.

Το ίδιο με τους Ανεμόμυλους Κρανιδίου. Μάλιστα όσοι παλιά κατά καιρούς επισκεφθήκαμε τον έναν που διατηρεί πλήρη τον μηχανισμό του (λίγοι ανεμόμυλοι έχουν απομείνει στη χώρα μας με πλήρη μηχανισμό), διαπιστώσαμε ότι ήταν πολύ επικίνδυνο να περπατήσεις μέσα και το κυριότερο είχε γίνει τεκές.

Έτσι και με τον φωτισμό του Κάστρου Θερμησίας, που θα το έβλεπαν οι τουρίστες και θαμπωμένοι θα το διέδιδαν, ώστε η Θερμησία να πλημμυρίσει από τουρισμό. Ο φωτισμός φώτιζε .... τα βράχια και η πρώτη εντύπωση ήταν ότι έπιασε φωτιά ο λόφος. Τα έξοδα φωτισμού μεγάλα, μέχρι που έκλεισαν το διακόπτη.

Οι παιδικές χαρές; Πόσες εγκαταλείφθηκαν, μετά συντηρήθηκαν και ανανεώθηκαν με νέα όργανα, μετά έμεινε μια κούνια μόνο κ.λ.π. κ.λ.π.;

Τι έγινε η πρώτη παιδική χαρά μπροστά από τον Άγιο Νικόλα στο Μπίστι; Η σημερινή του Μπιστιού με τι όργανα έχει απομείνει;

Μια τσουλήθρα, μια τραμπάλα και δύο κούνιες στο χώρο της Αγίας Ερμιόνης και ελεύθερο παίξιμο γύρω από το εκκλησάκι σε ένα χώρο μάλιστα ιερό δεν είναι ό,τι πρέπει για γονείς και παιδάκια; Στον Πειραιά η κύρια παιδική χαρά του Κέντρου του είναι δίπλα στον Άγιο Κωνσταντίνο. Ο προαύλιος χώρος του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιώς είναι ο κύριος παιδότοπος για παιδιά που τρέχουν με τις σανίδες τους στα σκαλοπάτια. Χαμός γίνεται. Στην Κεντρική Πλατεία Κοραή παίζουν τα παιδιά ποδόσφαιρο.  Και στην Ερμιόνη στη μικρή πλατεία στο πεύκο του Μαρμαρινού είναι σήμερα ο σημαντικότερος παιδότοπος της Ερμιόνης χωρίς να έχει όργανα, ενώ στο Λιμάνι και στα Μαντράκια ούτε ένα τετραγωνικό μέτρο δεν είναι αφιερωμένο στα παιδιά.

Και για να ασκούμε τη φαντασία μας μια τρίτη, πιο ολοκληρωμένη, πρότασή μου φαίνεται στην επισυναπτόμενη φωτογραφία:

Φτιαχνουμε δρόμους περιπάτου και ποδηλασίας. Δεν χρειάζεται τσιμέντο και άσφαλτος.

Αρχίζουμε να κτίζουμε σταδιακά τους ανεμόμυλους στη νέα τους θέση που είναι η ράχη του λόφου μέχρι τις δεξαμενές. (Πολλά τα λεφτά, αλλά επισκεφθείτε τον Δήμο Ύδρας να σας πει πού βρήκε λεφτά για τους δικούς του Ανεμόμυλους που η ανέγερσή τους κοστίζει πολύ περισσότερο).

Ο χώρος γύρω από τους Μύλους και σε όλο το μήκος του μυλοτοπιού είναι για παιχνίδι, εκδηλώσεις, εστίαση, έστω και με μία απλή καντίνα σαν αυτήν που ανοίγει το καλοκαίρι στην παραλία της Ντάρδιζας.

Ενοποιούμε τους χώρους Αγίου Νικοδήμου και Αγίας Ερμιόνης με το χώρο των Μύλων. Έτσι οι πάντες αισθάνονται τον όλο χώρο ως ιστορικό, αλλά και ιερό.

Ανατολικά, εκεί που προγραμματίζετε να φτιάξετε την παιδική χαρά κ.λ.π., να γίνει ένα ΠΑΡΚΟ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΚΗΣ ΑΓΩΓΗΣ ΓΙΑ ΠΑΙΔΙΑ. Πέντε στρέμματα είναι αρκετά.  Αυτό είναι κοινωνικώς απαραίτητο και συγχρόνως είναι μια τεράστια παιδική χαρά σε ένα τόπο που θα φέρουν οι γονείς τα παιδιά, γιατί και οι ίδιοι θα περπατήσουν και θα ξεκουραστούν.

Δεν γίνονται τα ως άνω σε μια μέρα, αλλά έχει χαρακτήρα και προοπτική η πρόταση και είναι ανάγκη τού πάνω μαχαλά, της Ερμιόνης, των επισκεπτών, αλλά και ολόκληρης της Ερμιονίδας. Και το όνομα αυτού: ΨΥΧΑΓΩΓΙΚΟ ΠΑΡΚΟ ΜΥΛΩΝ ΕΡΜΙΟΝΗΣ.

Αμήν!

Βασίλης Γκάτσος