ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΟΥΛΟΠΟΥΛΟΣ - ΜΕΘΥΣΕ ΑΠΟΨΕ ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΙ ΜΟΥ
Αφιερώνει το Εικονοσκόπιο...
Ο Γιάννης Πουλόπουλος, ήταν ένας αληθινός τροβαδούρος του έρωτα...
Πόσοι και πόσοι άνδρες, παλαιότεροι αλλά και ρομαντικοί του "σήμερα", όταν η καρδιά τους σκιρτούσε, δεν θα αφιέρωναν στην εκλεκτή της καρδιάς τους, μερικούς στίχους από τα τραγούδια του σπουδαίου αυτού ερμηνευτή;
Ποια γυναίκα, θα έμενε ασυγκίνητη, αν διάβαζε μερικούς στίχους, αφιερωμένους σε εκείνη σαν κι'αυτούς παρακάτω :
"Μέθυσε απόψε το κορίτσι μου... Κι' έχει νυχτώσει και μου τρέμει... Μα είναι ορθάνοιχτη, η καρδούλα μου... Να βρει απάγκιο κι'απανέμι...".
Τα τραγούδια του, το ηχόχρωμα του, η μουσική, οι εμφανίσεις του σε ταινίες που έγραψαν την δική τους ξεχωριστή ιστορία στη "μεγάλη οθόνη", η Ελλάδα του '60, του' 70 και των αρχών του '80... Η Ελλάδα που ταξίδευε με το" δροσερό αεράκι"του νέου κύματος στα πανιά της...
Αφιερώνουμε λοιπόν το τραγούδι, στους άνδρες αλλά κυρίως στις γυναίκες που πρόλαβαν να γνωρίσουν εκείνες τις εποχές. Οι θύμισες άλλωστε ήρθαν στο προσκήνιο...
Η είδηση του θανάτου του Γιάννη Πουλόπουλου, σήμανε το τέλος μιας εποχής...
Μιας εποχής που προσμονούσαν να έρθει η Κυριακή, για να ακούσουν τα κοριτσόπουλα την χαρακτηριστική φωνή του Γιάννη Πουλόπουλου και να κάνουν όνειρα για τους "μάγκες" στους οποίους θα γίνονταν οι "γοργόνες" τους...
Τα πρώτα φλέρτ, τα πρώτα σκιρτήματα, που έκαναν τα "βασιλεμένα ματάκια" ενός ερωτευμένου κοριτσιού, να λαμπυρίζουν σα "λυχναράκια με'στο δρόμο" στη σκέψη και μόνο οτι θα συναντήσει το αγαπημένο πρόσωπο...
Τότε, σε μια εποχή που δεν υπήρχαν τα social media πάρα μόνο ένα σταθερό τηλέφωνο,(κι' αυτό στα "κλεφτά"), ή ένα... ραβασάκι...
Ναι, γι'αυτη την εποχή μιλάμε...
Για την εποχή που σε κάποια μπουάτ στην Πλάκα και ανά την Ελλάδα, μαζεύονταν οι παρέες και χτυπούσαν οι καρδιές στους ερωτικούς ρυθμούς της μουσικής και των τραγουδιών ενός σπάνιου και χαρισματικού ερμηνευτή, όπως ήταν ο Γιάννης Πουλόπουλος.
Εκείνη την εποχή, που οι γυναίκες, έπεφταν στην αγκαλιά των αγαπημένων τους.
Και εκείνοι, σιγοτραγουδούσαν:
"Μέθυσε απόψε το κορίτσι μου... Και το χειλάκι του που καίει... Κομμένα λόγια, γιασεμάκια μου... Παραπονιάρικα μου λέει...".
Αφιερωμένο στους άνδρες και (κυρίως) στις γυναίκες που σήμερα, στο τραγικό άκουσμα του χαμού του Γιάννη Πουλόπουλου, μελαγχόλησαν μα και χαμογέλασαν νοσταλγικά.
Γιατί θυμήθηκαν εκείνα τα χρόνια.
Που η φωνή και τα τραγούδια αυτού του σπουδαίου ερμηνευτή, τα έχει σημαδέψει...
Χάρη σε αυτά, η καρδιά τους σκίρτησε από έρωτα. Με τα ημερολόγια, τα θρανία, τα τετράδια να γεμίζουν από στίχους που αφιερωνόνταν σε εκείνον ή σε εκείνη...
Γι'αυτό και σήμερα αλλά και πάντα, όλοι μας, θα σιγοψυθιρίζουμε στίχους από τα τραγούδια εκείνα.
Τα διαχρονικά και τ' αθάνατα...
Όλοι μας...
Τόσο οι "γοργόνες" όσο και οι "μάγκες"...
ΕΙΚΟΝΟΣΚΟΠΙΟ
Καλή σας ακρόαση...
