<< Αγάπησέ με - Πάριος, Αλεξίου, Γαλάνη >>
«Ο Θησαυρός των αναμνήσεων στα παιδικά μας χρόνια...»
Πολλές φορές κατα την διάρκεια της ζωής μας ,αρκετοί απο εμάς, όταν ακούσουμε κάποιο τραγούδι το συνδέουμε με κάποιες στιγμές μας.
Έτσι κι αυτό το τραγούδι (που είχα καιρό να τ΄ακούσω) με συγκίνησε, μου θύμισε τον θησαυρό των παιδικών μου χρόνων,έναν πλούτο αναμνήσεων και βιωμάτων που μας έχουν αφήσει παρακαταθήκη οι γονείς μας και οι οικογενειακοί μας φίλοι.
Ακολουθεί μια αληθινή ιστορία.
Κυριακή του Πάσχα - ERMIONI ΄80s - ΄90s,
μέσα της δεκαετίας του 1990, στο περιβόλι-εξωχικό του φίλου συμπατριώτη μας Διαμαντή Πασχάλη, λίγο έξω απ΄την Ερμιόνη, στην Κουβέρτα, 11 το πρωί ξεκινήσαμε απο το σπίτι μας στην Ερμιόνη με προορισμό την Κουβέρτα.Ο καιρός ανοιξιάτικος κι ένας ήλιος λαμπερός. Μπαίνοντας στο κτήμα του Διαμαντή οι μπουκαμβίλιες και οι βασιλικοί μοσχοβολούσαν, ένα τεράστιο τραπέζι ήταν στρωμένο παραδοσιακά απο τα χέρια της νοικοκυράς του σπιτιού , της Μαρίνας.
Η πρόποση, τα χαμόγελα και η ευτυχία γι΄αυτό το αντάμωμα ζωγραφισμένη στα πρόσωπα όλων.
Το αρνί που όλοι παραδοσιακά τρώμε αυτή την ημέρα, ψηνόταν στη σούβλα.
Κατα την διαδικασία του ψησιματος ήρθαν τα πρώτα καφεδάκια...
Στον κύκλο του τραπεζιού διακρίνω τους φίλους μας:τον Γιάννη , την Τζένη , τον Χριστόφορο , την Γωγώ , τον Γιώργο , την Σάλλυ , τον Παύλο, την Μαρία, την Ρηνιώ , τον Απόστολο, την Άννα και κάποιοι άλλοι παραθεριστές και φιλοξενούμενοι από την Αθήνα.
Λίγο πιο πέρα τα παιδιά τους να παίζουν.Έτρεξα κι εγώ με τον αδερφό μου στα άλλα παιδιά να παίξουμε.
Ο Ανάργυρος , ο Θάνος , Αγγελική(μεγαλύτερη όλων και προστατευτική) ,ο Βασίλης , η Δανάη ,ο Νάσος , ο Αντρέας, ο Τζίμης ,η Μαριάν, ο Χρήστος, ο θανάσης κ.α
Το παιχνίδι ξεκίνησε…Τρέξιμο , ποδόσφαιρο, παιχνίδια γνώσεων μαζί με τους γονείς μας και πολλά άλλα.
Οι γονείς μας στο απέναντι τραπέζι με συζητήσεις , ατέλειωτα αστεία και διηγήσεις περιστατικών.
Μετα από 3 ώρες παιχνιδιού ακούμε την φωνή της Μαρίνας:
’’Παιδιά ελάτε να φάτε, το φάγητο είναι έτοιμο’’
Το κρασί του Διαμαντή άφθονο κι ένα τραπέζι πλούσιο από χαμόγελα και παραδοσιακές νοστιμιές από τα χέρια της Μαρίνας.
Μετά το φαγητό ακολούθησε ένα ωραίο παραδοσιακό γλυκό, που είχε φέρει η Μαρία η Γκάτσου.
Κάποια στιγμή ο Γιάννης ο Παπαμιχαήλ φέρνει την κιθάρα του Πατέρα μου…Εκεί ξεκίνησαν όλα!
Το ένα τραγούδι, να διαδέχεται το άλλο…
Θυμάμαι πως όλοι τους ήταν καλλίφωνοι κι εμείς όλα τα παιδιά ν΄ακούμε ευλαβικά και να αφουγκραζόμαστε την θετική αύρα που έβγαινε απ΄αυτό το τραπέζι.
Είχε φτάσει 8 το απόγευμα και το τραγούδι δεν ελεγε να σταματήσει.
‘’Σε μια ώρα ξεκινάει το κάψιμο του Ιούδα στο λιμάνι…’’ φώναξε ο Παύλος.
Θυμάμαι κάποιοι φύγαμε να πάμε να δούμε το κάψιμο του Ιούδα και οι περισσότεροι παρέμειναν συνεχίζοντας το Γλέντι.
Μετά το κάψιμο του Ιούδα και τα Βεγγαλικά που φώτισαν την Ερμιόνη, επιστρέψαμε στην κουβέρτα.
Είχε νυχτώσει…και το τραγούδι γινόταν όλο και πιο ρομαντικό.
Το σκηνικό στο εξωχικό του Διαμαντή ήταν εντυπωσιακό!
Ο περιποιημένος κήπος και τα λουλούδια, είχαν έναν χαμηλό φωτισμό και σε συνδυασμό με το τραγούδι που ερχόταν στ΄αυτιά σου, αισθανόσουν την απόλυτη αρμονία.
Η ώρα πέρασε κι εμείς οι μικρότεροι είχαμε κουραστεί…Όλα τα παιδιά που βρισκόμασταν εκεί ξαπλώσαμε μέσα στα κρεββάτια του Διαμαντή , άλλα πήγαμε μέσα στ΄αυτοκίνητα και στις αυτοσχέδιες φωλιές ύπνου, που είχαν φτιάξει για εμάς οι γονείς σε ανάλογες περιπτώσεις.
Ξημέρωσε, 5 το πρωί, φαίνεται εξωπραγματικό,είναι όμως πραγματικότητα, οι γονείς μας ακόμη τραγουδούν…Μετά από λίγο σηκώθηκα και πήγα κοντά τους..
Η εικόνα που δεν θα ξεχάσω ποτέ από εκείνη την βραδιά είναι να τραγουδούν όλοι όρθιοι το παρακάτω τραγούδι της Χαρούλας Αλεξίου και του Γιάννη Πάριου ‘’ΑΓΑΠΗΣΕ ΜΕ’’ .
Κάπως έτσι έκλεισε εκείνη η βραδιά, μ΄αυτό το τραγούδι…
Μοναδικές στιγμές ,
Αξέχαστες στιγμές ,
Στιγμές Ζωής!
Υ.Γ: Ατέλειωτες βραδιές κι απομεσήμερα...επί σειρά ετών προ ’90 και μετά ... περάσαμε σ΄αυτό το (θρυλικό για εμάς) ''περιβόλι της Χαράς''!
Ανασύροντας κι αποτυπώνοντας τούτη την ώρα, με τον τρόπο που αισθάνομαι αυτές τις όμορφες στιγμές, νιώθω ευτυχισμένος.
Πιστεύω και πολλοι από εσάς που το διαβάσατε να έχετε νιώσει παρόμοιες συγκινήσεις…
Η αλήθεια όμως είναι, πως η οποιαδήποτε αποτύπωση των αναμνήσεων μας δεν συγκρίνεται με την βιωματική και συναισθηματική Εικόνα που μένει χαραγμένη στην σκέψη και την ψυχή μας!
ΘΩΜΑΣ Ι. ΣΚΟΥΡΤΗΣ
καλή σας ακρόαση...
