Άρθρο του Μανόλη Τσακίρη για την Ύδρα στο news247
Κανείς δεν μπορεί να μείνει αδιάφορος σε μια τέτοια
ομορφιά.
Η φύση, το βραχώδες τοπίο, το ταξίδι του ήλιου, του φεγγαριού, η σύναξη των αστερισμών, ο ήχος της θάλασσας, οι τοπικοί άνεμοι, τα υλικά του περιβάλλοντος χώρου, η λαλέουσα πέτρα επέβαλαν στο χωνευτήρι αυτό των....
.... πιο ευγενικών στιγμών, της έξαρσης πάθους, αθωότητας, ελευθερίας των απλών ανθρώπων του τόπου, την αρχιτεκτονική των σπιτιών.
Μερικές φορές ένοιωσα ότι το έργο του θεού και των ανθρώπων δεν έχει τελειώσει, ότι η Ύδρα είναι ζεστή ακόμα, όπως την εποχή της δημιουργίας του κόσμου, με μυστικά νεύματα γνέφει στους μυημένους να αφήσουν τα αποτυπώματα τους στο νιογέννητο θαύμα.
Η ιστορία της Ύδρας, ο σημαντικός ρόλος της στην επανάσταση του 1821, αλλά και στην μετέπειτα οικονομική και πολιτική της χώρας είναι γνωστή .
Θα αναφερθώ σε ένα γεγονός που αποδεικνύει περίτρανα τον τρόπο που αντιμετώπιζε την παιδεία των μαθητών της η Ύδρα. Η δημογεροντία του νησιού προσέλαβε τον δάσκαλο, Ιωάννη Μαλακή, την 1η Αυγούστου 1816, για να διδάξει «τα Υδραιόπουλα τον «έλληνα λόγο», τα γραμματικά μαθήματα, δυνάμει των οποίων θα δυνηθώσι να καταλάβωσι τα ποιητικά του Ομήρου και άλλων παλαιών Ελλήνων με μέτρα». Και στην επιστολή προς τον τότε πρωθυπουργό Κώστα Μητσοτάκη, του μεγάλου, διεθνούς φήμης Έλληνα ζωγράφου, Νίκου Χ. Γκίκα, επίτιμου μέλους τους υπερκομματικού τοπικού Συλλόγου Οικολόγων Ύδρας, για την Ύδρα, που αντικαθιστά τόμους βιβλίων που έχουν γραφεί για το μονάκριβο νησί, που μάχεται- με αρκετές ιάσιμες όμως πληγές-να μη χάσει τη γοητεία του και την προίκα του Θεού, της φύσης, των παλαιών και των νέων λιθοξόων.
Έγραφε ο Γκίκας : «Η Ύδρα έχει τη θαυματουργή δύναμη να δέχεται όλες τις δημιουργικές ιδεές, τα υλικά, τους ανθρώπους και να τα υποτάσσει λειτουργικά στον χώρο και στον χρόνο, δένοντάς τα αρμονικά με τα χρώματα, το φως και το πνεύμα της άγιας ελληνικότητας. Γεωμετρικά σχήματα πνιγμένα στην πέτρα, στη θάλασσα και στον ουρανό. Το απομεσήμερο η Ύδρα, πηγμένη στη ζέστη, το άσπρο εκτυφλωτικό των σπιτιών της, τυλιγμένη στην αχλύ, ακτινοβολεί. Η Ύδρα έχει μια ατμόσφαιρα τελείως δική της. Οι άνθρωποι δεν υπάρχουν. Σε συναντάνε και δεν σε κοιτάνε. Έχουν τα χέρια πίσω και το κεφάλι τους ψηλά. Γι’ αυτό και οι πίνακες της Ύδρας στα έργα μου δεν έχουν ανθρώπους. Ο αισθησιασμός της Ύδρας σε κυριεύει όσο τίποτ’ άλλο».
Κέρδος ζωής, ενδυνάμωση ψυχής και σώματος η σχέση του κάθε επισκέπτη με την Ύδρα, εκεί που συναντιούνται τρία πελάγη , το Αιγαίο, το Μυρτώο και η θάλασσα του Σαρωνικού .
Η ‘Υδρα ακόμα δεν μας έχει αποκαλύψει ποιο από τα τρία πελάγη έχει βάλει στην καρδιά της. Κάποια στιγμή όμως την άκουσα , αν δεν με μπέρδεψε το χλιαρό αεράκι του νοτιά, να λέει, «το Μυρτώο, το Μυρτώο».
Γύρω από το υπέροχο σώμα του νησιού, τα 12 αποστολικά ερημονήσια με διάφανα, πεντακάθαρα νερά, όπου φιλοξενούν έναν από τους ενεργούς βιότοπους της μεσογειακής φώκιας. Ταχυδρόμος του βιοτόπου, ο «Κούλης», μια νεαρή σερνική φώκια που μπαίνει συχνά στο λιμάνι της Ύδρας, για να μεταφέρει στους επισκέπτες και τους κατοίκους του νησιού την έγνοια της θάλασσας και την ελπίδα για διαρκή επιφυλακή στην προστασία του περιβάλλοντος και τον σεβασμό στα αναντικατάστατα στοιχεία της φύσης και του ανθρώπινου πολιτισμού.
Στο νησί Δοκό, της Ύδρας, φιλοξενείται το παλαιότερο γνωστό ναυάγιο στον κόσμου, 4.500 ετών,ίδιας ηλικίας με την πρωτοελλαδική πόλη στην Επισκοπή Ύδρας, ενώ σε πολλά σημεία του υπάρχουν εμφανή ίχνη όλων των περιόδων, στα 6.000 χρόνια ιστορίας του.
Ελάτε για μια και περισσότερες φορές σ’ αυτόν τον άγιο τόπο, το μόνο νησί στη χώρα, στο οποίο, απαγορεύεται κάθε είδους τροχοφόρο, εκτός εκείνων των ελαχίστων που χρειάζεται ο δήμος για τις ανάγκες των κατοίκων. Και αυτό έγινε μόλις το 2002, με νόμο που έκανε ο Ευάγγελος Βενιζέλος, υπουργός τότε Πολιτισμού, φανατικός υποστηρικτής του υπερκομματικού έργου του Συλλόγου Οικολόγων Ύδρας, αποδεχόμενος της πρότασή μας, όπως αποδεικνύεται και από τα επίσημα έγγραφα του Υπουργείου.
Το νησί προστατεύεται ολόκληρο από την Αρχαιολογική Υπηρεσία και από την μεγάλη πλειοψηφία της τοπικής κοινωνίας και τους αναρίθμητους φίλους του, όπου γης.
Σας περιμένουν εδώ οι φιλόξενοι κάτοικοί του, μαγαζιά για όλα τα βαλάντια, καλά και φθηνά ξενοδοχεία και πανδοχεία , νυχτερινή ζωή για όλες τις ηλικίες, τα μουσεία της Ύδρας, το Ιστορικό Αρχείο-Μουσείο Ύδρας, ταβερνάκια του παλιού καλού καιρού, μαγευτικές ακρογιαλιές, θαλάσσια συγκοινωνία για να κάνετε το μπάνιο σας όπου σας αρέσει.
Όλα μπορούν να γίνουν δικά σας. Απλόχερα και από την καρδιά τους, τα προσφέρουν οι κάτοικοι και οι φίλοι της Ύδρας, μαζί με το μαγευτικό ξημέρωμα,το εκμαυλιστικό σούρουπο, το μοναδικό λιόγερμα, για όσο καιρό μείνετε στο νησί, μακάρι για πάντα.Και για φυλακτό, κρατήστε τις εικόνες, το ιαματικό άγγιγμα της μονάκριβης Ύδρας.
Η φύση, το βραχώδες τοπίο, το ταξίδι του ήλιου, του φεγγαριού, η σύναξη των αστερισμών, ο ήχος της θάλασσας, οι τοπικοί άνεμοι, τα υλικά του περιβάλλοντος χώρου, η λαλέουσα πέτρα επέβαλαν στο χωνευτήρι αυτό των....
.... πιο ευγενικών στιγμών, της έξαρσης πάθους, αθωότητας, ελευθερίας των απλών ανθρώπων του τόπου, την αρχιτεκτονική των σπιτιών.
Μερικές φορές ένοιωσα ότι το έργο του θεού και των ανθρώπων δεν έχει τελειώσει, ότι η Ύδρα είναι ζεστή ακόμα, όπως την εποχή της δημιουργίας του κόσμου, με μυστικά νεύματα γνέφει στους μυημένους να αφήσουν τα αποτυπώματα τους στο νιογέννητο θαύμα.
Η ιστορία της Ύδρας, ο σημαντικός ρόλος της στην επανάσταση του 1821, αλλά και στην μετέπειτα οικονομική και πολιτική της χώρας είναι γνωστή .
Θα αναφερθώ σε ένα γεγονός που αποδεικνύει περίτρανα τον τρόπο που αντιμετώπιζε την παιδεία των μαθητών της η Ύδρα. Η δημογεροντία του νησιού προσέλαβε τον δάσκαλο, Ιωάννη Μαλακή, την 1η Αυγούστου 1816, για να διδάξει «τα Υδραιόπουλα τον «έλληνα λόγο», τα γραμματικά μαθήματα, δυνάμει των οποίων θα δυνηθώσι να καταλάβωσι τα ποιητικά του Ομήρου και άλλων παλαιών Ελλήνων με μέτρα». Και στην επιστολή προς τον τότε πρωθυπουργό Κώστα Μητσοτάκη, του μεγάλου, διεθνούς φήμης Έλληνα ζωγράφου, Νίκου Χ. Γκίκα, επίτιμου μέλους τους υπερκομματικού τοπικού Συλλόγου Οικολόγων Ύδρας, για την Ύδρα, που αντικαθιστά τόμους βιβλίων που έχουν γραφεί για το μονάκριβο νησί, που μάχεται- με αρκετές ιάσιμες όμως πληγές-να μη χάσει τη γοητεία του και την προίκα του Θεού, της φύσης, των παλαιών και των νέων λιθοξόων.
Έγραφε ο Γκίκας : «Η Ύδρα έχει τη θαυματουργή δύναμη να δέχεται όλες τις δημιουργικές ιδεές, τα υλικά, τους ανθρώπους και να τα υποτάσσει λειτουργικά στον χώρο και στον χρόνο, δένοντάς τα αρμονικά με τα χρώματα, το φως και το πνεύμα της άγιας ελληνικότητας. Γεωμετρικά σχήματα πνιγμένα στην πέτρα, στη θάλασσα και στον ουρανό. Το απομεσήμερο η Ύδρα, πηγμένη στη ζέστη, το άσπρο εκτυφλωτικό των σπιτιών της, τυλιγμένη στην αχλύ, ακτινοβολεί. Η Ύδρα έχει μια ατμόσφαιρα τελείως δική της. Οι άνθρωποι δεν υπάρχουν. Σε συναντάνε και δεν σε κοιτάνε. Έχουν τα χέρια πίσω και το κεφάλι τους ψηλά. Γι’ αυτό και οι πίνακες της Ύδρας στα έργα μου δεν έχουν ανθρώπους. Ο αισθησιασμός της Ύδρας σε κυριεύει όσο τίποτ’ άλλο».
Κέρδος ζωής, ενδυνάμωση ψυχής και σώματος η σχέση του κάθε επισκέπτη με την Ύδρα, εκεί που συναντιούνται τρία πελάγη , το Αιγαίο, το Μυρτώο και η θάλασσα του Σαρωνικού .
Η ‘Υδρα ακόμα δεν μας έχει αποκαλύψει ποιο από τα τρία πελάγη έχει βάλει στην καρδιά της. Κάποια στιγμή όμως την άκουσα , αν δεν με μπέρδεψε το χλιαρό αεράκι του νοτιά, να λέει, «το Μυρτώο, το Μυρτώο».
Γύρω από το υπέροχο σώμα του νησιού, τα 12 αποστολικά ερημονήσια με διάφανα, πεντακάθαρα νερά, όπου φιλοξενούν έναν από τους ενεργούς βιότοπους της μεσογειακής φώκιας. Ταχυδρόμος του βιοτόπου, ο «Κούλης», μια νεαρή σερνική φώκια που μπαίνει συχνά στο λιμάνι της Ύδρας, για να μεταφέρει στους επισκέπτες και τους κατοίκους του νησιού την έγνοια της θάλασσας και την ελπίδα για διαρκή επιφυλακή στην προστασία του περιβάλλοντος και τον σεβασμό στα αναντικατάστατα στοιχεία της φύσης και του ανθρώπινου πολιτισμού.
Στο νησί Δοκό, της Ύδρας, φιλοξενείται το παλαιότερο γνωστό ναυάγιο στον κόσμου, 4.500 ετών,ίδιας ηλικίας με την πρωτοελλαδική πόλη στην Επισκοπή Ύδρας, ενώ σε πολλά σημεία του υπάρχουν εμφανή ίχνη όλων των περιόδων, στα 6.000 χρόνια ιστορίας του.
Ελάτε για μια και περισσότερες φορές σ’ αυτόν τον άγιο τόπο, το μόνο νησί στη χώρα, στο οποίο, απαγορεύεται κάθε είδους τροχοφόρο, εκτός εκείνων των ελαχίστων που χρειάζεται ο δήμος για τις ανάγκες των κατοίκων. Και αυτό έγινε μόλις το 2002, με νόμο που έκανε ο Ευάγγελος Βενιζέλος, υπουργός τότε Πολιτισμού, φανατικός υποστηρικτής του υπερκομματικού έργου του Συλλόγου Οικολόγων Ύδρας, αποδεχόμενος της πρότασή μας, όπως αποδεικνύεται και από τα επίσημα έγγραφα του Υπουργείου.
Το νησί προστατεύεται ολόκληρο από την Αρχαιολογική Υπηρεσία και από την μεγάλη πλειοψηφία της τοπικής κοινωνίας και τους αναρίθμητους φίλους του, όπου γης.
Σας περιμένουν εδώ οι φιλόξενοι κάτοικοί του, μαγαζιά για όλα τα βαλάντια, καλά και φθηνά ξενοδοχεία και πανδοχεία , νυχτερινή ζωή για όλες τις ηλικίες, τα μουσεία της Ύδρας, το Ιστορικό Αρχείο-Μουσείο Ύδρας, ταβερνάκια του παλιού καλού καιρού, μαγευτικές ακρογιαλιές, θαλάσσια συγκοινωνία για να κάνετε το μπάνιο σας όπου σας αρέσει.
Όλα μπορούν να γίνουν δικά σας. Απλόχερα και από την καρδιά τους, τα προσφέρουν οι κάτοικοι και οι φίλοι της Ύδρας, μαζί με το μαγευτικό ξημέρωμα,το εκμαυλιστικό σούρουπο, το μοναδικό λιόγερμα, για όσο καιρό μείνετε στο νησί, μακάρι για πάντα.Και για φυλακτό, κρατήστε τις εικόνες, το ιαματικό άγγιγμα της μονάκριβης Ύδρας.
* Ο Μανόλης Τσακίρης είναι συγγραφέας έξι
λογοτεχνικών βιβλίων, ενώ βρίσκεται υπό έκδοσιν το έβδομο ποιητικό
βιβλίο του. Είναι μέλος της Ενώσεως Σεναριογράφων Ελλάδος, ενώ για 14
χρόνια υπήρξε στενός συνεργάτης του σκηνοθέτη Θεόδωρου Αγγελόπουλου.
Υπήρξε σύμβουλος σε ζητήματα πολιτισμού στην ΓΣΕΕ και την ΟΤΟΕ και είναι
πρόεδρος του ιστορικού υπερκομματικού Συλλόγου Οικολόγων Ύδρας.
