Ιού ένεκεν

Γράδει ο Βασίλης Γκάτσος

Λέτε ν' αλλάξουμε γραφή;

Η οικονομική μας κρίση που άρχισε από το 2008 και δεν ξέρουμε πότε θα τελειώσει, αύξησε την προσέλευση αλλοδαπών τουριστών και μάλιστα από Κίνα. Αυτό το θεωρήσαμε "επιτυχία" μας, δηλαδή κατόπιν ενεργειών μας. Δεν ανοίξαμε τα στραβά μας να δούμε ότι το εισόδημα της κινέζικης μεσαίας τάξης έχει σε αυτό το διάστημα εικοσαπλασιαστεί, ενώ το δικό μας υποδιπλασιαστεί και των Ευρωπαίων παραμένει υψηλότατο. Έτσι και τη δεκαετία του 1970 με τα μεγάλα ξενοδοχεία μας νομίζαμε ότι φέρναμε τους Γάλλους, ενώ οι Γάλλοι έρχονταν όπως πάμε εμείς διακοπές στο Μαρόκο. Τότε ο Γάλλος εργαζόμενος, πόσο μάλλον ο Γάλλος μεσαίος, έπαιρνε 30000 δραχμές το μήνα και ο μεροκαματιάρης στην Ερμιονίδα ζήτημα αν μάζευε 1500 δραχμές.

Και ήρθε ο κορωνοϊός να μας φανερώσει το ολοφάνερο, που κάναμε ότι δεν βλέπαμε χρόνια στην Ερμιονίδα.

Ο Πρωτογενής τομέας αλώβητος, και ο κατ' εξοχήν αναγκαίος. Αυτή τη στιγμή, αν δεν τρώει ο ένας τον άλλον, αν δεν γίνονται επιδρομές σε σούπερ μάρκετ οφείλεται στα δικά μας τρόφιμα, στη ένδοξη και καθαγιασμένη αγροτιά μας. Λιμός, λοιμός, καταποντισμός, σεισμός, πόλεμος, δεν την αγγίζει. Είμαστε η μόνη χώρα που σε μια πρωτεύουσα με 4 εκατομμύρια, τα σουπερμάρκετ δεν χρειάστηκε τελικά ούτε να δουλεύουν Κυριακή, αλλά και η παράταση ωραρίου ήταν μόνο για τον συνωστισμό. Και φυσικά σε αυτή την κορωνοϊο-κρίση τρόφιμα θα ζητάνε οι βιομηχανικές χώρες και οι μεγάλες πόλεις ανά τον κόσμο. Μια παραγωγή αγαθών, πρώτα για μας, από εμάς, και για τους άλλους.

Η βαριά μας βιομηχανία (τρομάρα μας, το να στρώνεις σεντόνια, να μαγειρεύεις και να σερβίρεις για 2 μήνες το χρόνο), ο τουρισμός, κατά διαβόλου παρασύροντας και ένα σωρό άλλους κλάδους. Τίποτα δεν εξαρτάται από μας. Τίποτα δεν μπορούμε να κάνουμε. Είμαστε στη διάθεση 100% του ξένου. Λιμός, λοιμός, καταποντισμός, σεισμός, πόλεμος, είτε πιάσει εμάς, είτε τους ξένους, είτε όλους μαζί, όπως τώρα, ίδιο το αποτέλεσμα.

Και ο Πρωτογενής πέρα από τα αγαθά του, δημιουργεί και τοπίο, αυτό που λέμε ΕΛΛΑΔΑ.

Η βαριά τουριστική μας βιομηχανία συνηθέστατα καταστρέφεται από τα απορρίμματά της. Θυμηθείτε το προ-τουριστικό Πορτοχέλι, την Ερμιόνη, τις παραλίες μας κ.λ.π. Μέχρι που στο Πορτοχέλι άρχισαν πλέον να αγωνίζονται ενάντια του τουρισμού για να διατηρήσουν την παλιά ελκυστική ... τουριστική εικόνα του λιμανιού του Πορτοχελιού.

Κανόνας: Ο τουρισμός δεν υπάρχει καμιά ανάγκη να επεκταθεί στη χώρα μας πέραν των 40 εκατομμυρίων τον χρόνο, με την αυστηρή προϋπόθεση ότι θα σκορπίζεται σε όλη τη χώρα και συγχρόνως θα απλώνεται σε μια τουριστική περίοδο τουλάχιστον 6μήνου, όσο γίνεται ισομερώς. Δηλαδή οι διακοπές Ιούλιο και Αύγουστο να είναι πολύ πιο ακριβές για τους ξένους. Ήδη έχει αρχίσει ένα "αντιτουριστικό κίνημα" των κατοίκων τουριστικών πόλεων, Βαρκελώνη, Βενετία, κ.λ.π.

Μόνο ιδιοτελείς κουφιοκεφαλάκηδες δεν βλέπουν ότι το εισόδημά τους οι Κινέζοι το δημιουργούν, με βαριά βιομηχανία, με νέες τεχνολογίες, με καινοτομία, με πανεπιστήμια και ερευνητικά κέντρα, με εργατικότητα και μυαλό και φυσικά επάρκεια τροφίμων. Είμαστε πιο έξυπνοι από αυτούς; Θα τους φτάσουμε και θα τους περάσουμε στρώνοντας σεντόνια και σερβίροντας, έχοντας εκτός χώρας 500000 νιάτα φωτεινά και μορφωμένα, το άνθος και το μέλλον της χώρας; Μετανάστευση - σύμβολο καθολικής αποτυχίας της χώρας.

Πρωτογενής τομέας: Είναι άμεση προτεραιότητα, όρος ζωής για την Ερμιόνιδα. Όλο για τουρίστες μιλάμε και έτσι δεν προσέχουμε ότι εκεί που δεν ξέραμε τι είναι ακτινίδιο, παράγουμε 120000 τόνους για ντόπια κατανάλωση και εξάγουμε 160000 τόνους, ενώ από φέτος θα είμαστε η τέταρτη εξαγωγική χώρα του κόσμου σε ακτινίδια. Και μεις πάμε πίσω ακόμη και με τα ρόδια.

Και η Ερμιονίδα δεν έχει απολύτως καμιά τύχη στον Πρωτογενή τομέα χωρίς νερό. Αυτό πρέπει να το καταλάβει ο φέρελπις Περιφερειάρχης αλλά και ο Δήμαρχός μας. Αν περάσει η 4ετία χωρίς κανένα σημαντικό έργο άρδευσης στην Ερμιονίδα, δυστυχώς, ΑΠΟΤΎΧΑΜΕ.

Όσο για την Περιφέρεια, αν δεν ηγηθεί μιας εκστρατείας, ώστε να φτιάξει δικό της οργανισμό άρδευσης και ύδρευσης, που να καλύπτει ΟΛΗ την Περιφέρεια (όπως είναι η ΕΥΔΑΠ αλλά και για άρδευση), αν δεν ηγηθεί μιας εκστρατείας, ώστε να φτιάξει δικό της οργανισμό διαλογής, συλλογής, μεταφοράς, επεξεργασίας απορριμμάτων και ανακυκλώσιμων, δεν είναι κατανοητή η αναγκαιότητα ύπαρξής της. Οι δήμοι σαν τον δικό μας, της Επιδαύρου και όλοι οι όμοιοί τους σε μέγεθος και διασπορά που σχεδόν την αποτελούν, εκ της εμπειρίας ετών και ως εκ των αποτελεσμάτων, δεν μπορούν να σηκώσουν τέτοια βάρη. Άλλωστε αυτό γίνεται στην πρωτεύουσα. Κανένας Δήμος δεν παράγει και διαθέτει πόσιμο νερό, και τα απορρίμματα μόνο που τα συλλέγουν.

Σημείωση: Διαβάζουμε σε ανακοίνωση του Δημάρχου μας: "Η εταιρεία «ΚΑΥΣΙΣ», η οποία ανέλαβε ύστερα από διαγωνισμό το 2019 τη λειτουργία των δύο βιολογικών σταθμών Κρανιδίου και Ερμιόνης, υπέβαλε στις 27/08/2019 στη ΔΕΥΑΕΡ αναλυτική τεχνική έκθεση, στην οποία αναφέρει σοβαρά προβλήματα στη λειτουργία των βιολογικών σταθμών, που επηρεάζουν δυσμενώς την επεξεργασία των λυμάτων. Για την αποκατάσταση των βλαβών και την κανονική λειτουργία των βιολογικών σταθμών η έκθεση της εταιρείας αναφέρει ότι απαιτείται το ποσό των 677.000,00 ευρώ".

Αυτό που λέμε Διοίκηση δεν είναι τίποτε άλλο από αιρετούς που αναλαμβάνουν, αναθέτουν, μετά φεύγουν, έρχονται άλλοι, με τελική κατάληξη να πληρώνει ο δημόσιος κορβανάς και οι φορολογούμενοι. Αυτό δεν λέγεται επιχείρηση, ούτε Δημόσια, ούτε Ιδιωτική. Ούτε Βιομήχανος, ούτε το Δημόσιο θα ανεχόταν τέτοια κατάσταση.

Βασίλης Γκάτσος