''Δεν κατάλαβα τίποτα από όσα γράφει ο Δήμαρχος''

Στο μπλογκ του.

Γράφει ο Βασίλης Γκάτσος

Αυτό που ξέρω εξ επαγγέλματος είναι ότι όλες οι εταιρείες, εξαντλούν όλα τα μέσα που τους παρέχει ο νόμος για να υποστηρίξουν το δίκιο τους, όπως και κάθε πολίτης, πόσο δε μάλλον αυτές που έχουν οργανωμένες νομικές υπηρεσίες. Αν τους επιβληθεί περιβαλλοντικό, για παράδειγμα, πρόστιμο, θα ασκήσουν όλα τα ένδικα μέσα να το μειώσουν ή να αθωωθούν. Θα ζητήσουν αναβολές, θα πάνε Εφετείο, θα, θα. Και  μπορεί να περάσουν και 5 με 7 χρόνια, ώστε να βγει η τελική απόφαση. Πολλές φορές τα έξοδα είναι πολύ περισσότερα από το πρόστιμο, αλλά προέχει η φήμη και το σήμα της εταιρείας.

Μήπως πολλές......
...... τέτοιες υποθέσεις, βρίσκονται σε αυτή τη διαδικασία, ενώ επιλεκτικά, λόγω και των εκλογών, ανασύρονται χαρτάκια που δείχνουν μία από τις αποφάσεις, όμως η υπόθεση εξακολουθεί να είναι στα δικαστήρια; Και όποιος ψηφοφόρος φάει το κουτόχορτο; Γι' αυτό με τα πολλά χαρτάκια (απ όπου και αν προέρχονται) θα κάνουμε εμετό και θα βγάλουμε όσο κουτόχορτο έχουμε ήδη φάει.

Όμως υπάρχει και μια φράση που πρέπει να τη μελετήσουμε, όπως μελετάμε τον Θουκυδίδη.

"Σε όλα τα σοβαρά ζητήματα τις λύσεις δίνει πάντοτε η δικαιοσύνη, εν προκειμένω το Συμβούλιο της Επικρατείας και απορώ, γιατί δεν το εμπιστεύεστε". (σημ. γράφοντος: Ρήση του Δημάρχου μας).

Το εμπιστευόμαστε και να μην απορείτε γι' αυτό. Αλλά για αυτά που θεωρούμε σοβαρά ζητήματα:

1. Πίνουμε και πληρώνουμε νερό μη πόσιμο .... ως πόσιμο. Αν το νερό το διέθετε ιδιωτική εταιρεία και μάλιστα μεγάλη, θα φέρνατε στο ΔΣ κύριε Δήμαρχε το θέμα για να καταφύγει ο Δήμος στη δικαιοσύνη. Και ο κάθε Δήμαρχος.... Αγαπητός ή όχι. Επειδή όμως το διαθέτει ο Δήμος, δεν πρέπει να παρθεί απόφαση στο ΔΣ και να  πάτε την ΔΕΥΑΕΡ στη δικαιοσύνη και στο ΣτΕ;

2. Είπαμε ότι ο ΦΟΣΔΑ, αν θέλετε και η Περιφέρεια και ο Δήμος μας έχουν την ευθύνη της λειτουργίας του χώρου δεματοποίησης Σταυρού σύμφωνα με την ΜΠΕ και ΑΕΠΟ. Με αυτό το χάλι, γιατί δεν πήρε απόφαση το ΔΣ για να καταφύγει ο Δήμος στο ΣτΕ, ακόμη και τελευταία που οι βροχές σκόρπαγαν παντού τα Σταυροζούμια; Γιατί δεν κατέφυγε στο Ε΄του ΣτΕ για να εξετάσει τι γίνεται με τα νεροζούμια του Σταυρού στον υδροφόρο ορίζοντα της περιοχής;

Να μην πούμε για τη λυματολεκάνη του Κάμπου, τόσα χρόνια, ή την απόρριψη επεξεργασμένων λυμάτων στο ρέμα Χουσεΐνι, και άλλα πολλά.

Τι συμβαίνει λοιπόν;

Απλά, όταν τα σοβαρά ζητήματα είναι εκ της Πολιτείας και της Δημόσιας, Δημοτικής, Περιφερειακής Διοίκησης, δεν πάμε στη δικαιοσύνη ή στο ΣτΕ αλλά κοιτάμε να βρούμε πολιτική λύση. Γι' αυτό αντί ΣτΕ, βγήκε μια έκτακτη ΚΥΑ που μας επιτρέπει να πάμε σε άλλο τόπο τα σκουπίδια μας, παρά το "ο ρυπαίνων πληρώνει". Αυτό μας ανεβάζει γιατί κάνουμε "πολιτική" κινούμαστε μεταξύ κομματικών παραγόντων, κομματαρχών, πολιτικών ισορροπιών, επιβεβαιώνουμε την έννοια του Αντιπροσώπου σε αντιδιαστολή με το πόπολο .... που μαγεύουμε με τις κινήσεις μας.

Αν όμως τα σοβαρά ζητήματα είναι εκ των επιχειρήσεων, όσο πιο μεγάλη επιχείριση τόσο καλύτερα,( δηλαδή αυτό που έχουμε κάνει πιπίλα "του μεγάλου κεφαλαίου") τότε πάμε μέσω απόφασης του ΔΣ στη δικαιοσύνη και στο ΣτΕ, με ένα ψευτοσοσιαλιστικό θάμβος, που προεκλογικά μας ανεβάζει στους ψηφοφόρους, τη συνεπικουρία και των σοσιαλπαπαγάλων, ότι τάχατες τα βάζουμε με το μεγάλο κεφάλαιο, ενώ σοσιαλιστικό θάμβος είναι να πάτε στη δικαιοσύνη και στο ΣτΕ τη Διοίκηση και ο Δήμος τον εαυτό του, αυτό άλλωστε επιτάσσει και η σοσιαλιστική αυτοκριτική για τα σοβαρά θέματα.

Ως εκ τούτου αυτό που εγώ προσλαμβάνω είναι ότι ο κύριος Δημαράκης φέρνει το ΔΣ στις κανονικές του διαστάσεις, στην παραγωγή πολιτικής μετά παρρησίας, ενώ εσείς το υποβιβάζετε στις διαστάσεις του περιδεούς κοπαδιού που καταφεύγει στη δικαιοσύνη με την προαναφερθείσα "λογική" επεξεργασία.

Ο επενδυτής δεν μπορεί να μη δίνει εδώ και 5 χρόνια το νόμιμον με το έτσι θέλω. Αν τελεσίδικα έπρεπε να το είχε δώσει, το ΔΣ να στραφεί κατά της υπηρεσίας που δεν έκανε το καθήκον της, ώστε να εισπραχθεί.

*** Όσο για τον κύριο Δημαράκη έκανε μια σπουδαία αρχή: Δημοσιοποίησε, πρώτα πρώτα για τους ψηφοφόρους του και μετά για την παράταξή του, το σκεπτικό που τον οδήγησε να ψηφίσει έτσι και όχι αλλιώς. Αυτό πιστεύω ότι είναι υποχρέωση κάθε Δημοτικού Συμβούλου. Δηλαδή δημοσίως αιτιολογημένη ψήφος, όχι για όλα αλλά για τα σημαντικά, για τα, κατά τον Δήμαρχό μας, σοβαρά ζητήματα. Αν αυτό είναι όχι κάτι της στιγμής αλλά αρχή πολιτική, μας κάνει και για Δήμαρχος.

Σημείωση: Από τη στιγμή που ασχέτως πολιτικού χρώματος (εννοώ ότι τη δωρεά του Καποδίστρια δεν την πούλησαν σε πολύ καλές τιμές μόνον ακροδεξιοί, βασιλικοί, δεξιοί) πουλήσαμε τη καλλιεργήσιμη γη μας (αντί με τον ιδρώτα μας και το μυαλό μας να την καταστήσουμε παραγωγική και ανταγωνιστική) στο "μεγάλο κεφάλαιο", προσθέτω και στο "μικρό" γιατί αθροιστικά υπερβαίνει μάλλον το μεγάλο, είμαστε υποχρεωμένοι να συμβιώσουμε αρμονικά με αμοιβαίο όφελος και πραγματικές σχέσεις με όποια προβλήματα, και όχι να περιμένουμε να ζήσουμε από τα πρόστιμα, τις παραχωρήσεις, τις μικροδωρεές και να ρητορεύουμε κατά "του μεγάλου κεφαλαίου".

Έρρωσθε,

Βασίλης Γκάτσος