Τελικά η δημόσια γη είναι ιερή;
Η ιδιωτική καλλιεργήσιμη γη όχι;
Γράφει ο Βασίλης Γκάτσος
Με
μεγάλη ευκολία μιλάμε για το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας κ.λ.π.,
τελευταία για τρία "τεμάχια" παραθαλάσσιας γης, που λόγω της φύσης τους,
δεν νομίζω ότι υπάρχει συμπατριώτης που δεν θα εναντιωθεί στην πώληση
και "αξιοποίησή" τους.
Αυτό όμως που συντελέστηκε και συντελείται στην Ερμιονίδα, όπως και σε όλη την παραθαλάσσια Ελλάδα, είναι η πώληση της ιδιωτικής Ελλάδας
προς αξιοποίηση. Και αν μιλάμε για 500 στρέμματα πάνω κάτω των τριών
"φιλέτων" εδώ έχει πουληθεί ήδη...... η μισή Ερμιονίδα και όλες οι ακτές της.
Και φυσικά από γαιοκτήμονες γίναμε ακτήμονες και επιστάτες στην πρώην γη
μας, όπως παρατηρεί και το (7+1). Και εδώ μιλάμε για πάνω από 30000
στρέμματα.
Ο συμπαθής βουλευτής καλόν είναι να μας μιλήσει και
γι' αυτά, γιατί το έγκλημα κατά της γης που μοίρασε στους προ προ
προπαππούδες μας ο όντως Άγιος Καποδίστριας, έγκλημα που διαπιστώνει και
ο νυν Δήμαρχος, έστω και αργά, είναι το μείζον, ενώ τα τρία
φιλέτα παρωνυχίδα. Όσο δεν μιλάει λοιπόν για το έγκλημα το μείζον και
τους τρόπους θεραπείας του, ως πολιτικός μάλλον το αποδέχεται κατά τη
γνώμη μου, γιατί εδώ χάνουμε ψήφους και οπαδούς, χάνουμε την αγροτιά.
Γιατί αντί να στηρίξουμε την αγροτιά της Ερμιονίδας με φράγματα, με τον
Ανάβαλο, με αναδασμούς, με εταιρικές σχέσεις και μεταποίηση και να
καταστήσουμε κερδοφόρα τη καλλιεργήσιμη γη, την αφήσαμε στη τύχη της και
στην αγωνία της για το αύριο και την ωθήσαμε να πουλήσει τη γη της.
Έρρωσθε,
Βασίλης Γκάτσος
