Βέβαια η απόφαση που θα πάρει το Δημοτικό Συμβούλιο κατά
πλειοψηφία για το τι θα εκδώσει δεν είναι εύκολη υπόθεση. Θα δώσει κατά
παραγγελία ένα θέμα προς συγγραφή με συγκεκριμένες προδιαγραφές;
Θα
ενισχύσει οικονομικά ανεξάρτητες μελέτες; Θα χρηματοδοτήσει μάστερ και
ντοκτορά με θέματα του τόπου μας; Θα δεχθεί την........ έκδοση βιβλίων ιδιωτών
που υποβάλλουν αίτηση για έκδοση από τον δήμο; Θα ενισχύσει την έκδοση
ενός τοπικού βιβλίου εκδοτικού οίκου προαγοράζοντας αριθμό βιβλίων
και διαθέτοντας αυτά δωρεάν στους μαθητές; Και με τι κριτήρια άλλα θα τα
δεχθεί, άλλα θα τα απορρίψει; Πρόβλημα του δήμου που έχει τα γένια,
έχει και τα χτένια από τη στιγμή που αποφάσισε να γίνει εκδότης.
Δυσκολότατο όμως πρόβλημα και χρειάζεται μια μικρή επιτροπή που
θα εισηγείται στο ΔΣ. Φανταστείτε να έχουμε νέο δήμαρχο τον αγαπητό
Ανάργυρο και να του πάει ο νυν αγαπητός Δήμαρχος για έκδοση του δήμου το
πόνημα " Η τετραετία του δήμου Ερμιονίδας 2009 - 2013 που άλλαξε το
ρουν της ιστορίας του τόπου μας". Ή να έχουμε νέο δήμαρχο τον Αγαπητό
Αντιδήμαρχο και να του πάει για έκδοση ο αγαπητός Ανάργυρος το πόνημα
"Τα 16 ένδοξα Aναργύρεια χρόνια της Ερμιόνης".
Αφού αποφάσισε ο δήμος και εξέδωσε ένα βιβλίο
υπάρχει το πρόβλημα της διανομής. Αφού το χρήμα είναι των δημοτών (ακόμη
και από κερδοφόρα δραστηριότητα του δήμου να είναι, στην ουσία των
δημοτών είναι) πρέπει να επιστρέψει στους δημότες ανταποδοτικά. Δηλαδή
θα πρέπει το βιβλίο να πουληθεί από τον δήμο και να εισπραχθεί ακριβώς
το ποσό που ο δήμος διέθεσε. Όμως πρέπει και ένα μέρος των βιβλίων να
φτάσει δωρεάν τουλάχιστον στις περισσότερες οικογένειες που κατοικούν
στην Ερμιονίδα μόνιμα. Όμως πρέπει να εξασφαλιστεί ότι και η παροικία,
αλλά και ο οποιοσδήποτε, μπορεί να αγοράσει το βιβλίο εύκολα από το
βιβλιοπωλείο. Τότε ο δήμος έκανε καλά τη δουλειά του.
Κατά τη γνώμη μου:
Πρώτα
ο Δήμος πρέπει να υπολογίσει πόσους μαθητές δημοτικού, γυμνασίου και
λυκείου έχει. Αν δώσει στον κάθε μαθητή ένα δωρεάν βιβλίο μέσω του
σχολείου, εξασφαλίζει ότι το βιβλίο θα φτάσει τουλάχιστον στο 70% των
μονίμων κατοίκων.
Μετά πρέπει να διαθέσει περί τα 1000 βιβλία στην
αγορά, πουλώντας βέβαια στο κόστος και με ένα εύλογο κέρδος για το
βιβλιοπωλείο, όπως συμβαίνει με όλα τα βιβλία. Δηλαδή πάμε στο
βιβλιοπωλείο της Ερμιόνης και βρίσκουμε το βιβλίο, όπως και σε 3-4 της
Πρωτεύουσας.
Αν βγάλει ο δήμος με έξοδα 10000 ¤ ένα τιραζ 2000
βιβλίων, θα διαθέσει 1000 για τους μαθητές του δωρεάν και 1000 στο
εμπόριο προς 10 ¤ το ένα, οπότε το βιβλιοπωλείο μπορεί να πουλήσει 15¤
(ο συγγραφέας σήμερα παραδίδει το βιβλίο σε ηλεκτρονική μορφή και
διορθωμένο στον εκδοτικό οίκο και το κόστος της έκδοσης περιορίζεται).
Έτσι το βιβλίο και φτάνει στα περισσότερα τοπικά νοικοκυριά δωρεάν, και
βρίσκεται στα ράφια των βιβλιοπωλείων δύο τρία χρόνια να το προμηθευτούν
όλοι οι ενδιαφερόμενοι, και ο δήμος πρακτικά ξαναμαζεύει το κεφάλαιό
του για να το ξαναχρησιμοποιήσει και μάλιστα προσαυξημένο για επόμενες
εκδόσεις.
Η μέχρι σήμερα πρακτική, είτε είναι δωρεάν το βιβλίο
είτε είναι με πώληση, είναι η διάθεση των βιβλίων από ένα γραφείο του
Δήμου. Δηλαδή πρέπει να πάει ο ενδιαφερόμενος δημότης να το ζητήσει. Ο
μη δημότης κανονικά δεν το δικαιούται, αφού είναι ανταποδοτικά τα έξοδα,
αλλά δεν υπάρχει και τρόπος να το πληρώσει, αφού δεν κυκλοφορεί
στο εμπόριο ούτε ο δήμος το πουλάει. Στην πράξη το βιβλίο ξεχνιέται από
το πρώτο μήνα, μένει σε ένα γραφείο ή μια αποθήκη, και δεν επιτελεί τη
λειτουργία του βιβλίου, αφού δεν φτάνει στον αναγνώστη.
Σημ. Ο Δήμος μπορεί να πουλήσει βιβλία ανταποδοτικά, για να καλύψει μόνο το κόστος έκδοσης. Όπως πουλάει και το νερό.
Έρρωσθε,
Βασίλης Γκάτσος
