Ποιο; το Βίντεο της ΕΡΤ των Θεοφανίων 1983 στην Ερμιόνη.
Στα Μαντράκια τα μαντράκια έχουν θαφτεί. Οι ψαράδες επιμένουν να τραβούν τα σκάφη τους, να τα επισκευάζουν, να κάθονται ρεμβάζοντας και να γλεντούν. Ο χώρος ακόμη χώμα, στη διάθεση των κατοίκων και των ψαράδων. Όλη μέρα ατέλειωτο παιδομάνι παίζει ανάμεσα στα καΐκια, στο χώμα, ψαρεύει.
Σε λίγο η τσιμεντένια σταμπωτή ταφόπλακα που μεθοδικά σχεδιαζόταν ήδη από την δεκαετία του 1960, θα σκεπάσει τα πάντα και τα Μαντράκια με τα μαντράκια τους, θα γίνουν αυτό που είναι σήμερα.
Κάθε Γιάλα - Γιάλα φέρνει στο προσκήνιο και αυτό το βίντεο. Ως νοσταλγία για αυτό που χάσαμε, για αυτό που δεν έπρεπε με τίποτα να χάσουμε, ή ως νουθεσία, ότι αυτό που ζούσαμε δεν μας ταίριαζε, ήταν παρακμή και οπισθοδρόμηση για τον τόπο μας σε σχέση με αυτό το "θαύμα προόδου" που έχουμε σήμερα με τη σταμπωτή ταφόπλακα και τον μηδαμινό πραγματικό δημόσιο χώρο στο μέγεθος μιας σούδας πλάτους 1.5 μέτρων;
Με απλά λόγια: Μας τιμά ή μας επιτιμά η προβολή του;
Βασίλης Γκάτσος