Παρασκευή 13 Νοεμβρίου 2020

Απάντηση της Σωτηρίας Παπαδοπούλου στον Πέτρο Τατούλη

 

“Το γαρ πολύ της θλίψεως γεννά παραφροσύνη”


Κλασσική ιστορική ρήση για ανθρώπους που στη θλίψη και την απογοήτευσή τους ξεχνούν ή κάνουν πως ξεχνούν την αλήθεια.

Σκέφτηκα να μην σου απαντήσω καθόλου, σκέφτηκα πως δεν αξίζει τον κόπο, το  ότι επέλεξες να με χτυπήσεις σε ημέρες πένθους για μένα δεν με εξέπληξε, αυτός είσαι. Ένας αριβίστας πολιτικός γυρολόγος, που κρίνεις τους άλλους σύμφωνα με τον τρόπο που εσύ λειτουργείς, θα σου πω όμως κάτι που πρέπει να μάθεις έστω και σε αυτή την ηλικία, υπάρχουν άνθρωποι που λειτουργούν με ανιδιοτέλεια στην πολιτική κι έχουν γνώμονα το κοινό καλό. Ναι Πέτρο μου μην πάθεις κάνα σοκ, υπάρχουν και τέτοιοι, μην κρίνεις όλους τους ανθρώπους σύμφωνα με την δική σου νοοτροπία. Αυτό  είδα στον Παναγιώτη Νίκα και τον στήριξα αναφανδόν, βέβαια για σένα η έννοια αυτής της φράσης “υπάρχουν άνθρωποι που λειτουργούν με ανιδιοτέλεια στην πολιτική κι έχουν γνώμονα το κοινό καλό” είναι άγνωστη, αλλά ποτέ δεν είναι αργά για να την μάθεις. Θα σου φανεί χρήσιμο τώρα που ο λαός σε συνταξιοδότησε να καθίσεις να διαβάσεις και αυτές τις άγνωστες έννοιες, θα σε βοηθήσει να περάσεις τον χρόνο σου δημιουργικά . ‘Οσο αφορά τους συνεργάτες σου θέλω να ξεκαθαρίσω , δεν τους βάζω όλους στο ίδιο τσουβάλι μ΄εσένα,  κάποιοι από αυτούς που έχουν παραμείνει δίπλα σου μέχρι και σήμερα είναι αξιόλογοι και έχουν διάθεση προσφοράς. Κλείνοντας  και επειδή θέλω πρώτα από όλα να τα έχω καλά με τον εαυτό μου, σε στήριξα για πολλά χρόνια, έχοντας πιστέψει πως θα ήθελες να φύγεις από την πολιτική κάνοντας  έστω και στο τέλος κάτι για τον τόπο μας. Αλλά όπως λέει και η λαϊκή ρήση ,”ο λύκος τρίχα αλλάζει όχι το χούι του”, Πέτρο Τατούλη καληνύχτα…