''Τα εξοχικά θα τα βρίσκει η Ερμιονίδα πάντα μπροστά της ''

Δύο "εγκλήματα" της γενιάς μας θα βρίσκει πάντα μπροστά της η επόμενη και η επόμενη και η....

Γράφει ο Βασίλης Γκάτσος

Τους νόμους που επέτρεψαν την άναρχη οικοδόμηση της καλλιεργήσιμης γης, μετατρέποντάς την σε αγροτεμάχιο οικοδομήσιμο = οικόπεδο. Ο Καποδίστριας ο σοφός μοίρασε γη για να φυτευτεί και καλλιεργηθεί. Τη γη αυτή την φύλαξαν η παππούδες μας και η γενιά μας την πούλησε για να κάνει τα λεφτά κατανάλωση και ..... επίπεδο (κατά Σεφερλή).

Τους νόμους ...
.. που δεν έγιναν, ώστε να κτίζονται εξοχικά μόνο με επέκταση των υπαρχόντων οικισμών και μάλιστα προς την ενδοχώρα και όχι επί του κύματος. Μόνον τα σπίτια μέσα σε οικισμό ελέγχονται ως προς το νερό, αποχέτευση, ρύπους, ασφάλεια κ.λ.π. Έτσι δημιουργήθηκε το χάος, έτσι καταπατήθηκαν οι παραλίες.

Δεν φταίνε αυτοί που αγόρασαν τη γη μας και έκτισαν εξοχικά, αφού νόμοι κακοί τους το επέτρεψαν. Άνθρωποι όπως όλοι μας είναι. Όμως το ξεκάρφωτο στο κάμπο εξοχικό υπαγορεύει παράνομες γεωτρήσεις, παράνομο εμπόριο νερού, μη στεγανούς βόθρους, μη ασφάλεια περιουσίας και ζωής, και τόσα άλλα, ερχόμενο και σε αντίθεση τόσο με τους καλλιεργητές και κτηνοτρόφους, όσο και με τη βιομηχανία τουρισμού.

Πριν λίγα χρόνια τα παραπάνω μας φαίνονταν κινέζικα, τώρα που πουλήσαμε τη μισή γη μας αρχίζουν και μας φαίνονται λογικά, όταν όμως πουλήσουμε και την άλλη μισή ........... θα είμαστε μετανάστες στην ίδια μας την πατρίδα. Πατρίδα πρώτα πρώτα είναι η γη μας. Πωλείται η καλλιεργήσιμη γη από ανάγκη ή από αδυναμία καλλιεργείας, αλλά δεν χάνει την ιδιότητα της καλλιεργήσιμης γης.

Το παρακάτω αφιερωμένο στον Δήμαρχο και Αγαπητό Αντιδήμαρχο και σε όλους αυτούς τους "εκ της τάξεως των Αντιπροσώπων" που βλέπουν την εκποίηση της γης μας μέσω αγροτεμαχίου ως φυσικό νόμο και δεν έχουν βγάλει άχνα για την ανάγκη προστασίας της γης μας:

Τι είναι η πατρίδα μας; Μην είν' οι κάμποι;
Μην είναι τ' άσπαρτα ψηλά βουνά;
Μην είναι ο ήλιος της, που χρυσολάμπει;
Μην είναι τ' άστρα της τα φωτεινά;

Μην είναι κάθε της ρηχό ακρογιάλι
και κάθε χώρα της με τα χωριά;
κάθε νησάκι της που αχνά προβάλλει,
κάθε της θάλασσα, κάθε στεριά;

Μην είναι τάχατε τα ερειπωμένα
αρχαία μνημεία της χρυσή στολή
που η τέχνη εφόρεσε και το καθένα
μια δόξα αθάνατη αντιλαλεί;

Όλα πατρίδα μας! Κι αυτά κι εκείνα,
και κάτι που 'χουμε μες την καρδιά
και λάμπει αθώρητο σαν ήλιου αχτίνα
και κράζει μέσα μας: Εμπρός παιδιά

Αυτό το εμπρός παιδιά του Πολέμη που το αποστηθίζαμε όλοι στο Δημοτικό, το κάναμε εμπρός παιδιά να τα πουλήσουμε όλα. 

Έρρωσθε,

Βασίλης Γκάτσος