Όταν χειμωνιάζει είναι η καλύτερη περίοδος να σκεφτούμε τα καλοκαιρινά που πέρασαν για να βελτιώσουμε τα καλοκαιρινά που έρχονται.
Ωραία. Και τούτο το καλοκαίρι, από κότερα μια χαρά πήγαμε. Σε λίγο θα προστεθεί και η Μαρίνα με ακόμη μεγαλύτερα κότερα, αλλά να σημειώσουμε ότι θα προσφέρει, ως φαίνεται, το σύνολο των υπηρεσιών εντός του χώρου της προς δικό της ώφελος, όπως κάνει και κάθε επιχείρηση και κάθε ξενοδοχειακό συγκρότημα. Κάτι δηλαδή σαν "κότερα με βραχιολάκια". Άλλωστε και το yachting, δηλαδή διακοπές με σκάφος και μάλιστα με όμιλο που τον προσφέρει μαζικά, έχει και αυτό τα στάδια του: Βάση απόπλουν στην Πρωτεύουσα, πιθανή πλήρης τροφοδοσία, ιστιοπλοΐα μέχρι της Ερμιόνη, παραμονή, και απόπλουν. Τα έσοδα της Ερμιόνης βρίσκονται στο προτελευταίο στάδιο, στην παραμονή: Τα τέλη ελλιμενισμού και ό,τι ξοδέψουν εξω.
Αυτό: το ό,τι ξοδέψουν έξω, ενδιαφέρει οικονομικά. Δεν έχουμε δει ποτέ στοιχεία που να εκτιμούν την κατά μέσο όρο δαπάνη κότερου στην Ερμιόνη. Δηλαδή το μέσο κέρδος που έχει το Λιμενικό Ταμείο (προσοχή όχι η μέση είσπραξη, γιατί για να υπάρξει αυτή έχουν γίνει έργα λιμενικά, έχουν γίνει έργα φωτισμού, τροφοδοσίας νερού και ρεύματος). Γιατί το να καμαρώνει ότι εισέπραξε τόσα χωρίς να λέει το λειτουργικό κόστος και τις αποσβέσεις, συμπέρασμα δεν βγαίνει. Το αν είναι χρήματα της ΕΕ ή του κράτους που πάνε για επενδύσεις εξυπηρέτησης των κοτέρων, αν δεν αποδίδουν πραγματικό κέρδος, χαμένα θεωρούνται.
Επίσης το ερώτημα: Πόσο ωφελείται πραγματικά η Ερμιόνη από το yachting; Δηλαδή πόσα χρήματα κερδίζει, και όχι γενικόλογα ότι ωφελεί τον τουρισμό μας κ.λ.π. Γιατί υπάρχει και το κομμάτι του τουρισμού που δεν θέλει αυτή την κατάσταση. Ας σκεφτούμε ότι κάποιες άλλες εποχές στα Μαντράκια δεν έπεφτε καρφίτσα, και τότε δεν είχαμε κότερα. Επίσης πόσο θα ωφελήσει την Ερμιόνη η Μαρίνα; Μήπως αντί από τα κότερα της Μαρίνας να έρχονται στα καταστήματα και εστιατόρια της Ερμιόνης, πηγαίνουμε εμείς στα της Μαρίνας, όπως κάποτε πηγαίναμε στις Ντίσκο του Πορτοχελιού, στο Σκάρλετ Μπητς και στο Ύδρα Μπητς;
Και άλλο ερώτημα: Γιατί η Ύδρα δεν διαθέτει τα λιμάνια της στο ομαδικό yachting; Το ίδιο δεν κάνουν και οι Σπέτσες και ο Πόρος; Δεν το θεωρούν όφελος για τον τουρισμό τους;
Συμπέρασμα: Η Ερμιόνη πρέπει να αποκτήσει τουριστική πολιτική και να συνεκτιμήσει πολλούς παράγοντες που διαμορφώνουν το τουριστικό προϊόν της. Τουρισμός δεν είναι ό,τι μας τύχει και ό,τι μας έρθει.
Μερικά που πρέπει να συνεκτιμήσει:
- Είναι πολλοί που δεν δέχονται πια να τρώνε και να πίνουν, μάλιστα σε πολύ "τουριστικές τιμές", στα Μαντράκια με φόντο όχι τον θαυμάσιο κόλπο των Αγίων Αναργύρων και τις παλιές ψαρόβαρκες και τα τρεχαντήρια, αλλά στα 5 μέτρα το δάσος των ιστιοπλοϊκών σκαφών που ως παρκαρισμένα τροχόσπιτα επιβάλλουν, θέλουν δεν θέλουν, τις δραστηριότητές τους ως θέαμα.
- Είναι πολλοί που εκτοπίστηκαν με τα ερασιτεχνικά σκάφη τους από τα Μαντράκια και εγκατέλειψαν για πάντα τη θάλασσα.
- Είναι πολλοί που βλέπουν τους εκ των κοτέρων να βουτάνε ξέγνοιαστα στα νερά των Μαντρακιών και πλούσια μεγάλα κότερα αρόδου να δίνουν πάρτι και να απολαμβάνουν το κολύμπι γύρω από τα σκάφη τους και μάλιστα το νυχτερινό, και να τρέχουν με τα ταχύπλοά τους. Η θάλασσά μας δικιά τους, ενώ σε εμάς απαγορεύεται το κολύμπι αφού είναι λιμάνι.
- Είναι πολλοί που έχουν παραιτηθεί από τη βόλτα στο Μπίστι, υποχρεωμένοι να περπατούν ανάμεσα στα αυτοκίνητα.
- Είναι πολλοί εξοχικάριοι που έπαψαν να έρχονται στην Ερμιόνη για τους ως άνω λόγους αλλά και την ανασφάλεια που προσφέρουν οι δρόμοι μας. Κάποτε λεφούσια νέων έρχονταν με τα πόδια από τα εξοχικά του κάμπου των Αγίων Αναργύρων. Κότερα δεν υπήρχαν, η κυκλοφορία στα Μαντράκια απαγορευμένη το καλοκαίρι.
- Είναι πολλοί που βλέπουν μεγάλη αναντιστοιχία μεταξύ των όσων υποσχόμεθα και διαφημίζουμε για την Ερμιόνη με αυτό που στην πραγματικότητα συμβαίνει. Μιλάμε για ξένοιαστες διακοπές σε καταλύματα βραχυχρόνιας μίσθωσης με πάρκιν, με καταπληκτική θέα, για ξένοιαστες ποδηλατάδες στους κάμπους μας, για ντόπιο νόστιμο ψάρι, για περίφημα ντόπια προϊόντα, το λάδι μας, το ρόδι μας, τα μανταρίνια μας, τις πατάτες μας, τις τηγανίτες μας και τόσα άλλα ωραία, μόλις δύο ώρες από την πρωτεύουσα μέσα από μαγευτική διαδρομή κ.λ.π. Είναι έτσι τα πράγματα; Γιατί ο τουρισμός που βασίζεται σε φαντασιώσεις έχει κοντά ποδάρια.
Σημείωση: Και κάτι παλαιότερο στο: http://www.enpoermionis.com/2022/06/blog-post_19.html
Βασίλης Γκάτσος
