 |
| Γράφει ο Βασίλης Γκάτσος |
Μόνο οι μονάδες παραγωγής ρεύματος από φυσικό αέριο και από πετρέλαιο είδαν μεγάλες αυξήσεις στα καύσιμά τους. Αυτές, ακόμη και χωρίς δικό τους κέρδος πρέπει να αυξήσουν αισθητά τη τιμή ρεύματος. Εννοείται ότι από αυτό κερδίζει και το Κράτος από φόρους, όταν η κατανάλωση παραμένει σχεδόν σταθερή, όπως συμβαίνει δηλαδή και με τη βενζίνη.
Αλλά η παραγωγή από τα υδροηλεκτρικά εργοστάσια και από τα ηλιακά και φωτοβολταϊκά πάρκα, δεν έχει σχέση με το φυσικό αέριο και το πετρέλαιο. Όταν λοιπόν είναι εκ των πραγμάτων υποχρεωμένες οι εταιρείες που παράγουν ρεύμα από φυσικό αέριο να το πουλάνε 400 Ε την MWH, οι υπόλοιποι πρέπει να κρατούν τις παλιές τιμές που είναι γύρω στα 100 Ε. Αλλά όπως πάντα συμβαίνει στην αγορά, θα πουλήσουν λίγο πιο κάτω από τα 400 κερδίζοντας έτσι από τη συγκυρία. Και το ρεύμα τους δεν είναι λίγο. Σήμερα παράγουν το 40% του ηλεκτρικού ρεύματος!
Μπορεί λοιπόν το Κράτος να μην δεχθεί ως νόμιμο και ηθικό το υπερκέρδος τους λόγω συγκυρίας. Να τους πει ότι εκμεταλλεύεστε τον ήλιο, τον αέρα, που είναι κοινά αγαθά, τα βουνά και τις εκτάσεις που σας παραχωρήθηκαν για ηλιακά και ανεμογεννήτριες, τα ποτάμια της χώρας. Άρα από τα επιπλέον κέρδη σας λόγω συγκυρίας σάς επιτρέπουμε να κρατήσετε το 20%, αλλά το υπόλοιπο 80% λόγω συγκυρίας περνάει εκτάκτως σε ένα ταμείο του Κράτους και με τα χρήματα αυτά πριμοδοτούνται οι καταναλωτές, όλα τα νοικοκυριά και η βιομηχανία.
Το ρεύμα, όπως το νερό είναι κοινό αγαθό.
Βασίλης Γκάτσος
