 | ||
Αγγελική Φωστίνη:
|
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΟΝ ΜΙΛΤΟ ΙΩΑΝΝΙΔΗ
Είναι μια νέα γυναίκα που έχει αφιερώσει τη ζωή της στα παιδικά χαμόγελα!
Μια νέα μητέρα, που πριν ασχοληθεί επαγγελματικά με το θέατρο, εργάστηκε για μια δεκαετία ως παιδαγωγός.
Αριστούχος μάλιστα, του τμήματος Βρεφονηπιοκομίας του ΤΕΙ Θεσσαλονίκης.
Δίπλα στον Μιχάλη Μαραγκό, σπούδασε την τέχνη της υποκριτικής.
Η μεγάλη της αγάπη είναι το κουκλοθέατρο.
Έχει συμμετάσχει με δικά της έργα σε φεστιβάλ, στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο, στο Μουσείο Μπενάκη, Στο Μουσείο Ελληνικής Λαϊκής Τέχνης, σε θέατρα, σχολεία και χώρους πολιτισμού σε Ελλάδα και Κύπρο.
Η ,με καταγωγή από το Πορτοχέλι, Αγγελική Φωστίνη, είναι ιδρυτικό μέλος της καλλιτεχνικής ομάδας "καρυδότσουφλο" που ταξιδεύει ανά την Ελλάδα και πραγματοποιεί παραστάσεις σε θέατρα, σχολεία και φορείς πολιτισμού.
Παράλληλα, έχει ασχοληθεί με τη διδασκαλία κουκλοθέατρου, θεατρικού παιχνίδιου, παιδικής λογοτεχνίας και παιδαγωγικών.
Όμως το δημιουργικό της ταλέντο και κυρίως η αγάπη της γι'αυτό που κάνει, έχει και συνέχεια:
Η Αγγελική Φωστίνη, το 2017, κυκλοφόρησε το πρώτο της βιβλίο με τίτλο "Το ποτάμι που ενώνει" και έναν χρόνο αργότερα, το "μια Χριστουγεννιάτικη νύχτα στη κουζίνα "από τις εκδόσεις ΚΑΜΠΥΛΗ.
Παράλληλα, έχει γράψει και τους στίχους με τα τραγούδια από το "ποτάμι που ενώνει" ,(σε μουσική του Χρίστου Σερενέ), που έχουμε δυνατότητα να τα ακούσουμε στην πλατφόρμα του YouTube.
Πριν διαβάσετε τη συνέντευξη, θεωρούμε σκόπιμο να σας παραθέσουμε τους στίχους του Γιάννη Ρίτσου:
"Είχαμε φτιάξει ένα αμάξι με καρυδότσουφλο.
Μια κουβαρίστρα βάλαμε για ρόδες.
Ζέψαμε δυο μυρμήγκια και φορτώσαμε τριφύλλι...
Σε κανέναν μην πεις που πηγαίνουμε."
Τους αφιερώνουμε στους μικρούς μας φίλους που νοηματοδοτούν την ευτυχία μας: Στα παιδιά...
Ερ. Θέλω μέσα από αυτή τη συνέντευξη, να μας συστήσεις τους "συνεπιβάτες σου" σε αυτή την όμορφη διαδρομή, που κάνει τους μικρούς μας φίλους να μαθαίνουν, να δημιουργούν και να χαμογελάνε, χάρη στο "καρυδότσουφλο"...
Απ. Ξεκινώντας να αναφέρω ότι το "καρυδότσουφλο", είναι ένα μαγικό, φανταστικό καράβι, που χωρά πολλούς συνεπιβάτες!
Ο κάθε άνθρωπος που επέβη ή θα επιβεί στο κάθε του λιμάνι, θεωρείται και συνεργάτης καθώς το ομαδικό πνεύμα είναι αυτό που χαρακτηρίζει την ομάδα.
Ο πιο στενός συνεργάτης μου ωστόσο, είναι ο Στέλιος Ευαγγελόπουλος, το «έτερο τσόφλι» , ο συνιδρυτής δηλαδή του "καρυδότσουφλου".
Μαζί οραματιστήκαμε την ομάδα και κάναμε το όραμά μας πραγματικότητα με πολλή προσπάθεια αλλά και τεράστιο ενθουσιασμό για αυτό που πρεσβεύουμε σαν ομάδα, την αγάπη μας για τα παιδιά και το θέατρο.
Φυσικά, δε θα τα είχαμε καταφέρει, χωρίς τους σταθερούς και απαραίτητους μας συνεργάτες, όπου μαζί τους δουλέψαμε από την πρώτη μέρα.
Το σκηνοθέτη μας Μιχάλη Μαραγκό, όπου με αφετηρία το σεβασμό για το απαιτητικό παιδικό κοινό και τους ηθοποιούς, τη φαντασία και την ανάγκη για την ανάδειξη της αλήθειας, δημιουργεί παραστάσεις, οι οποίες γίνονται εύκολα αγαπητές στους θεατές, αφού αφορούν την καθημερινότητα, τις σκέψεις και τις ανησυχίες τους.
Ο συνθέτης της ομάδας Χρίστος Σερενές, με το σπουδαίο ταλέντο του, εισχωρεί στα βαθύτερα νοήματα των παραστάσεων και δίνει συναίσθημα, ρυθμό, πνοή στους ήρωες και τελικά στο σύνολο της παράστασης.
Φως δίνει, με αριστοτεχνικό τρόπο, ο Νίκος ο Μαραγκός ώστε να αναδεικνύονται σε κάθε σκηνή οι φωτεινές αλλά και οι σκοτεινές πλευρές των ηρώων.
Με λίγα λόγια στο "καρυδότσουφλο" το ευτύχημα είναι πως κάθε παράσταση μορφοποιείται από επαγγελματίες, αυθεντίες στο είδος τους που εξαιτίας της μόνιμης συνεργασίας, κάνουν τόσο ευχάριστη όσο και εύκολη την πορεία μέχρι τα παιδικά χαμόγελα να φανούν λαμπερά στο κοινό.
Ερ. Τι θυμάσαι από τη δική σου παιδική ηλικία; Βλέπεις στο "σήμερα" που η τεχνολογική επίδραση έχει περάσει πια σε πολλούς τομείς της καθημερινότητας μας ,διαφορές στη διαπαιδαγώγηση ενός παιδιού;
Απ. Από την παιδική μου ηλικία θυμάμαι να παίζω ελεύθερη με όπλο τη φαντασία μου. Πολλά ομαδικά παιχνίδια με φίλους.
Αυτοσχέδια παιχνίδια με υλικά από τη φύση και το περιβάλλον.
Η τεχνολογία πια ,φυσικά έχει επηρεάσει την πορεία ανάπτυξης ενός παιδιού.
Θα μπορούσε να είναι ένα θετικό βήμα αλλά δυστυχώς τείνει η κακή της χρήση να αποκτήσει περισσότερα αρνητικά.
Ενώ μπορούν τα παιδιά να έχουν πρόσβαση ,μέσα σε ελάχιστο χρόνο ,σε κάθε σημείο του πλανήτη , σε ήθη, έθιμα, πληροφορίες, παιχνίδια και παιδιά από όλο τον κόσμο και θα μπορούσε να γίνει η αρχή για να ταξιδέψουν, να γνωρίσουν λαούς, να έρθουν με σεβασμό πιο κοντά στον άνθρωπο και την παγκοσμιοποίηση, δυστυχώς αναλώνονται σε παιχνίδια, «επικοινωνία» και εικόνες που τα κλείνουν περισσότερο στο σπίτι και στον εαυτό τους. Φυσικά σε αυτό δε βοηθάει η διαπαιδαγώγηση που πια περιορίζεται σε ένα κινητό, ένα τάμπλετ ή έναν υπολογιστή μπροστά στο πρόσωπο ενός παιδιού για να μπορέσει ο ενήλικας να «κάνει πιο εύκολη τη δουλειά του».
Πολλοί είναι οι γονείς που δεν ασχολούνται, είναι κουρασμένοι για να παίξουν, ανυπόμονοι να περιμένουν το παιδί να φάει έχοντας συνείδηση της διαδικασίας, ανήμποροι να ακούν τη φωνή ή έστω τη γκρίνια του.
Είναι λοιπόν και ένας από τους λόγους που το παιδί αντί να μάθει να βρίσκει χαρά και ενδιαφέρον στην οικογένεια στους συνομηλίκους, στο δημιουργικό παιχνίδι, στη φύση, ακόμα κι αν αυτή παρουσιάζεται στο περιορισμένο αστικό περιβάλλον, διαφεύγει , αποχαυνώνεται και απομονώνεται μπροστά σε μια οθόνη.
Ερ. Θα "δανειστώ" ,αν μου επιτρέπεις ,έναν τίτλο από το βιβλίο σου...
Ποιο κατά την άποψη σου, θα έπρεπε να είναι το "Ποτάμι που ενώνει" την κοινωνία μας σήμερα;
Απ. Και σήμερα όπως και στο βιβλίο μου αλλά και πάντα «το ποτάμι που ενώνει» οφείλει να είναι ο άνθρωπος και ο σεβασμός μας στην ανθρώπινη φύση.
Αρκεί να σκεφτεί κανείς πόσο διαφορετική θα ήταν η κοινωνία μας και ολόκληρος ο κόσμος αν μπορούσαμε να καταλάβουμε, να συναισθανθούμε, να αγαπήσουμε κάθε άνθρωπο που θα συναντούσαμε.
Πόσο καλύτεροι θα ήμασταν αν δίναμε λίγο χρόνο για να τον γνωρίσουμε με απλότητα, χωρίς καχυποψία και δεύτερες σκέψεις, χωρίς συμφέροντα και ανταγωνισμό.
Ερ. Από το 2004, άρχισες να ασχολείσαι με την κατασκευή και εμψύχωση κούκλας...
Έχεις συμμετέχει με δικά σου έργα σε ανάλογες εκθέσεις σε Ελλάδα και Κύπρο. Ασχολείσαι δε, επαγγελματικά με το παιδικό θέατρο. Έπειτα από τόσα χρόνια ενασχόλησης, τι θα απαντούσες αν σε ρωτούσε κάποιος πως βλέπουν τα παιδιά τον κόσμο των ενηλίκων μέσα από τα δικά τους μάτια;
Απ. Υπάρχουν παιδιά που τον βλέπουν απλό, όμορφο αισιόδοξο, χρωματιστό, γεμάτο αγάπη, ευκαιρίες, όνειρα.
Υπάρχουν και άλλα που τον βλέπουν τρομακτικό, χωρίς μέλλον. Από τη βρεφική ηλικία τα παιδιά αισθάνονται και βλέπουν μέσα από τα μάτια των γονιών, των συγγενών, του περιβάλλοντός τους.
Οι λέξεις αποκτούν νόημα από το συναίσθημα που τους δίνουν οι μεγάλοι. Η λέξη αγάπη μπορεί να σημαίνει ζήλια, ασέβεια ή ακόμα και μίσος αν κάθε φορά που λέει κάποιος «σ’ αγαπώ» καθρεφτίζονται στα μάτια του αντίθετα με αυτό συναισθήματα. Η οπτική λοιπόν των παιδιών εξαρτάται από τους ενήλικές με τους οποίους έχουν συναναστραφεί.
Ερ. Ποιος κατά τη γνώμη σου, είναι ο εκπαιδευτικός χαρακτήρας του θεάτρου για τα παιδιά; Τι οφέλη θα αποκομίσει το ίδιο το παιδί αλλά και ένας ενήλικας;
Απ. Το θέατρο είναι ένας τρόπος για το παιδί να μάθει πράγματα, να λύσει απορίες, να καθρεφτίσει δικά του προβλήματα και ανησυχίες, να διορθώσει συμπεριφορές και να "υιοθετήσει" άλλες, να ταξιδέψει στο χώρο και το χρόνο.
Σκοπός του είναι να ξεδιπλώνονται οι αλήθειες μπροστά στα μάτια των θεατών, με ειλικρίνεια και δυνατούς συμβολισμούς.
Να δίνεται τροφή για σκέψη και να δημιουργούνται οι εικόνες που θα κουβαλούν στη βαλίτσα της ζωής τους και θα οδηγούν τα βήματά τους.
Κρίσιμα θέματα που τους απασχολούν καθημερινά ,ζωντανεύουν στη σκηνή αφήνοντας εκτεθειμένη κάθε πτυχή τους, ώστε οι μικροί θεατές να μπορούν να σκεφτούν, να αισθανθούν και να αποκτήσουν την αυτοπεποίθηση που χρειάζεται ώστε μόνοι τους τελικά να πάρουν τις σωστές αποφάσεις. Το ίδιο ακριβώς προσφέρεται απλόχερα και στους ενήλικες με μόνη διαφορά ότι δεν είναι πάντα έτοιμοι να αφεθούν.
Φυσικά σημασία έχει ποιος είναι πίσω και πάνω στη σκηνή και τι προσπαθεί «να προσφέρει» σε κάθε εποχή.
Ερ. Ο σχολικός εκφοβισμός, είναι --δυστυχώς-- ακόμα εδώ... Σύμφωνα και με την παιδαγωγική σου ιδιότητα, τι θα συμβούλευες ένα παιδί και την οικογένεια του, σε περίπτωση που δεχτεί λεκτική βια; Μπορεί το φαινόμενο του bullying να πάψει στο μέλλον να μας απασχολεί;
Απ. Καταρχήν να πω ότι ως σχολικός εκφοβισμός ορίζεται η εσκεμμένη, απρόκλητη και επαναλαμβανόμενη επιθετική συμπεριφορά, η οποία αποτελεί κατάχρηση εξουσίας και τις περισσότερες φορές εμπεριέχει ανισότητα στη σωματική ή βάσει χαρακτήρα δύναμη.
Διαχωρίζω λοιπόν εξ αρχής τις συγκρούσεις μεταξύ παιδιών, τον καβγά, την παρατήρηση, την αντιπαράθεση ή το πείραγμα μεταξύ παιδιών όπου και από τις δυο πλευρές γίνεται χωρίς πρόκληση φόβου.
Αυτό το διαχωρισμό τον κάνω, γιατί πραγματικά τα πρόσωπα που δέχονται εκφοβισμό υποφέρουν και ζουν την καθημερινότητά τους σε καθεστώς απόλυτου φόβου.
Σε αυτά τα παιδιά λοιπόν και στις οικογένειές τους θα ήθελα να πω το πιο απλό: «Μίλα». Είναι η μόνη λύση, αν θεωρητικά πιστέψουμε πως υπάρχει λύση.
Κανείς δεν είναι μόνος και πραγματικά θα νιώθαμε έκπληκτοι αν ξέραμε πόσοι άνθρωποι είναι πρόθυμοι να μας υποστηρίξουν, να σταθούν δίπλα μας και να μας κάνουν δυνατότερους. Το φαινόμενο ωστόσο πιστεύω ότι θα μας απασχολεί πάντα όσο υπάρχουν ενήλικες που έχουν ανασφάλειες, φοβίες, ανταγωνισμό, φθόνο για άλλους ανθρώπους και ποτίζουν τα παιδιά με αυτά τα συναισθήματα.
Τουλάχιστον μπορούμε να προσπαθήσουμε να περιοριστεί και τα θύματα να αποκτήσουν λόγο και πιο άμεση και ουσιαστική αντίδραση.
Ερ. Έχεις την καταγωγή σου από το Πορτοχέλι. Τι εκπαιδευτικό μήνυμα θα ήθελες να στείλεις στα παιδιά και στους γονείς της Ερμιονίδας; Είναι στα σχέδια σου ,η ομάδα της θεατρικής σκηνής του "Καρυδότσουφλο" να δώσει παραστάσεις και στη περιοχή μας;
Απ. Υπάρχουν πολλά μηνύματα που θα ήθελα να δώσω στα παιδιά του τόπου μου και σίγουρα θα έχω το χρόνο να τα δώσω στο μέλλον μέσα από τους ήρωες των έργων μας μιας και ακυρώθηκαν προγραμματισμένες παραστάσεις που είχαμε στην περιοχή λόγω Covid-19 την προηγούμενη χρονιά.
Ωστόσο θα τους ευχηθώ, μιας και είναι αυτό που μου λείπει ίσως περισσότερο ζώντας στην Αθήνα, να βγουν έξω από τα σπίτια τους, να ξαναθυμηθούν που βρίσκονται, να δουν τις ομορφιές του τόπου, να τις χαρούν σε κάθε εποχή, να μιλήσουν μεταξύ τους πρόσωπο με πρόσωπο, να παίξουν, να ανακαλύψουν πως η ευτυχία είναι πιο κοντά τους από όσο πιστεύουν...
https://youtube.com/playlist?list=PL0Qxe0TS4qWg4z46fHyVXXU6AFiop_rmn
Στον παρακάτω σύνδεσμο που σας παραθέτουμε, μπορείτε να διαβάσετε χρήσιμες πληροφορίες για το "καρυδότσουφλο" και τους ανθρώπους που χάρη στην αγάπη τους για τα παιδιά, έχουν επιμεληθεί με μεράκι και φροντίδα την θεατρική τους ομάδα που εκτός από παιδαγωγική, είναι και άκρως διδακτική για όλους μας...
