 | ||
ΣΤΑΥΡΟΣ ΚΟΥΣΤΑΣ : ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΕΝΟΣ ΩΡΑΙΟΥ ¨ ΤΑΞΙΔΙΟΥ¨ ''Με μια ανακοίνωσή του την 25η Νοεμβρίου 2023 το παλιό στέλεχος της αριστεράς και συμπατριώτης μας κ. Σταύρος Κούστας ανακοίνωσε την αποχώρηση του από τον ΣΥΡΙΖΑ.'' ΕΙΚΟΝΟΣΚΟΠΙΟ Σήμερα με το κείμενο που απέστειλα στην Νομαρχιακή Επιτροπή Αργολίδας, τελειώνει τυπικά πλέον η ιδιότητά μου σαν μέλος του ΣΥΡΙΖΑ – Π.Σ, σαν συντονιστής της Ο.Μ ΕΡΜΙΟΝΙΔΑΣ και σαν μέλος της ΝΟΜΑΡΧΙΑΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΑΡΓΟΛΙΔΑΣ.
ΔΙΑΓΡΑΦΗ ΑΠΟ ΜΕΛΟΣ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ – Π.Σ Το τελευταίο διάστημα έχω γίνει κοινωνός της μετάλλαξης του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. σε ένα κόμμα, που κατά την ταπεινή μου γνώμη, δεν έχει σχέση με τον χώρο της Αριστεράς, σε ένα κόμμα που παραβιάζονται καθημερινά όλα τα βασικά στοιχεία της δημοκρατικής του λειτουργίας, σε ένα κόμμα που πολιτικά και ιδεολογικά βαδίζει σε ¨ ανεξιχνίαστα χωράφια ¨. Τα σημάδια αυτής της εικόνας, σε μικρότερο βαθμό και όχι με τέτοια ένταση και συχνότητα, έρχονται από παλαιότερα και είναι σημαντική η ευθύνη όλων μας, άλλων λιγότερη άλλων περισσότερη, που ενώ τα βλέπαμε, δεν τα συζητήσαμε ποτέ εσωκομματικά, ούτε σταθήκαμε αυτοκριτικά και αποφασιστικά σε μια πορεία ειλικρινούς συζήτησης με τον λαό και απεύθυνσης σε αυτόν. Όμως μετά τις τελευταίες εσωκομματικές εκλογές για πρόεδρο του κόμματος, οι προσωπικές μου διαφωνίες και αιτιάσεις εντάθηκαν και έφτασαν στο απροχώρητο και απροσπέλαστο για μένα, μετά την στάση και τα λεγόμενα του νέου Προέδρου και του περιβάλλοντός του και τις θέσεις τους, για την μορφή και την δομή του κόμματος. Δυστυχώς δεν μπορώ να αντέξω και να υποστώ το κλίμα αυτό έως το χρονικό όριο που είχα θέσει στον εαυτό μου και που ήταν το επόμενο συνέδριο. Η παραμονή μου πλέον στον ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. και η διάθεση ενότητας έως εκεί, θεωρώ ότι πλέον δεν είναι δυνατή και εφικτή, έχει στερέψει για μένα, καθώς καθημερινά το κόμμα και κυρίως η ηγετική του ομάδα με απογοητεύει και μου γκρεμίζει όποια εικόνα και ό,τι όνειρο είχα και έχω για την Αριστερά. Το τελευταίο χρονικό διάστημα καθημερινά διαπίστωνα όλο και περισσότερο, ότι οι βασικές αρχές της Ανανεωτικής Αριστεράς στην οποία ανήκω από τα 17 χρόνια μου, όπως η ισότητα, η συντροφικότητα, η διαφορετικότητα στις απόψεις, η σύνθεση στην πράξη, η γείωση με την κοινωνία, η φερεγγυότητα και η αναγκαιότητα και η σταθερότητα του αριστερού πολιτικού λόγου μέρα με τη μέρα ¨ εξανεμίζονταν ¨ όλο και περισσότερο, έως και σε κάποιες περιπτώσεις εξέλειπαν τελείως. Και όποιος διαφωνούσε ή τολμούσε να θίξει στοιχειωδώς αυτά τα θέματα εισέπραττε το ¨ανάλογο τίμημα ¨ , ντροπιαστική και ατιμωτική κατάσταση για την έννοια της συντροφικότητας. Η τελευταία Κ.Ε. και όσα την ακολούθησαν με ώθησαν να πάρω την καθοριστική μου απόφαση. Επειδή και αυτό δεν θέλω έστω και στο ελάχιστο να εκληφθεί σαν εγωιστικό, θεωρώ ότι οι χαρακτηρισμοί του «υπονομευτή», του μέλους της 5ης φάλαγγας μέσα στο κόμμα, του κοινωνού της πολιτικής του PUMARO και του μέλους ενός άρρωστου κόμματους, που αποδόθηκαν σε εμένα και πολλούς άλλους συντρόφους από τον πρόεδρο του κόμματος και το περιβάλλον του, με προσβάλουν προσωπικά, πολιτικά και κοινωνικά, είναι πολύ μακριά από εμένα και είναι ανήκουστες για τον χαρακτήρα και την Αριστερή μου συνείδηση και πράξη. Οι χαρακτηρισμοί αυτοί , το κλίμα και το ύφος ουδεμία σχέση έχουν με εμένα και τις αρχές της Ανανεωτικής Ριζοσπαστικής Αριστεράς. Όλα αυτά και άλλα πολλά, που θα χρειαζόταν ένα μακροσκελέστατο κείμενο να γραφούν, με οδήγησαν μετά από πολύ σκέψη που συνοδευόταν από καθόλου ευχάριστα συναισθήματα και από πλεόνασμα λύπης και συγκίνησης, στο ότι δεν μπορώ πλέον να συνεχίσω να είμαι μέλος του κόμματος, καθώς αυτό δεν με εμπνέει, δεν με ¨χωράει ¨ πια και δεν εκφράζει πλέον έστω και στοιχειωδώς τα όνειρά μου και τις αρχές της Ανανεωτικής και Ριζοσπαστικής Αριστεράς. Παραιτούμαι από μέλος της Νομαρχιακής Επιτροπής Αργολίδας, από συντονιστής της Οργάνωσης Μελών Ερμιονίδας. Σας παρακαλώ να με διαγράψετε και από μέλος του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. Θα ήθελα να σας παρακαλέσω το κείμενο αυτό και οι σκέψεις μου να μην γίνουν, ούτε εσωκομματικά ούτε και δημόσια, αντικείμενο σχολίων γιατί ΣΙΧΑΙΝΟΜΑΙ το κλίμα της τοξικότητας που έχει κατακλύσει τον χώρο μας και την απόσταση και αποχή από αυτό την τήρησα και θα την τηρήσω ¨ σαν κόρη οφθαλμού ¨. Και τελειώνοντας, επειδή το συναίσθημά μου πάντα ήταν σημαντική συνιστώσα του τρόπου σκέψης, έκφρασης και δράσης μου, θέλω να αφιερώσω σε όλους τους Συντρόφους και τις Συντρόφισσες με Σ (κεφαλαίο), γιατί υπήρξαν τέτοιοι και τέτοιες,που συμπορευτήκαμε στην πορεία μου στον ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. τους στίχους του Τάσου Σαμαρτζή: ΘΑ ΒΡΕΘΟΥΜΕ ΞΑΝΑ ΟΤΑΝ ΟΛΑ ΘΑ ΕΧΟΥΝ ΠΕΡΑΣΕΙ!!! Σας ευχαριστώ όλες και όλους για ότι μου δώσατε και είμαι υπερήφανος για ότι πετύχαμε!!! Με εκτίμηση Σταύρος Κούστας |