Το "παράδοξο" των δημοτικών εκλογών ας οδηγήσει στην πρόοδο της Ερμιονίδας.

Γράφει ο Βασίλης Γκάτσος

Συμμετοχή 68%.

Δεδομένου ότι: Πολλοί είναι δημότες έχοντες εξοχικό στην Ερμιονίδα αλλά διαμονή στην Πρωτεύουσα. Υπάρχουν δημότες που δεν μπορούσαν να ψηφίσουν λόγω εργασίας, ηλικίας, ασθένειας, απόστασης κ.λ.π. 

Η συμμετοχή μπορεί να χαρακτηριστεί καθολική και αυτό είναι ευχάριστο και τιμή για τον τόπο μας.

Κυριαρχία δύο "δεξιών" παρατάξεων.

Στη δομή τους βέβαια δεν είναι ακριβώς έτσι, αλλά και οι δύο είχαν την ευλογία, άμεση ή έμμεση, της Νέας Δημοκρατίας που και αυτή με τη σειρά της δεν είναι ακριβώς δεξιά.

Το "παράδοξο" είναι ότι σχεδόν όλο το πολιτικό φάσμα της Ερμιονίδας στοιχήθηκε στις δύο νυν κυρίαρχες παρατάξεις (καλύτερα: πολιτικές συναθροίσεις κάτω από έναν υποψήφιο Δήμαρχο). Πολιτικά τα αίτια; Κοινωνικά; Ιδιωτικά; Προσωπικά;  Η Δημοκρατία είναι ψήφος. Αν υπάρξει αποτυχία τα επόμενα 5 χρόνια, με την ψήφο αλλάζει η κατάσταση.

Κυριαρχία της παράταξης "Δυνατή Ερμιονίδα" για 5 χρόνια.

Έχοντας 15 δημοτικούς συμβούλους έναντι 9 της πολιτικά συγγενούς παράταξης και 1 δημοτικού συμβούλου της ελάσσονος αντιπολίτευσης, πολιτικά δεν έχει αντιπολίτευση, δεν έχει ανάγκη να δανείζεται ή να απορροφά "στελέχη" από την αντιπολίτευση ή να διαπραγματεύεται, άρα δεν έχει κανένα πολιτικό εμπόδιο να εφαρμόσει το πρόγραμμά της και να κάνει πράξη τα οράματά της. Ως εκ τούτων απόλυτη και η ευθύνη της. Το δε "περιφερειακό" περιβάλλον της οικείο με την εκλογή του κ. Πρώτου τη ευλογία Σαμαρά.

Η διαφορά της παράταξης "Δυνατή Ερμιονίδα", από την "Ερμιονίδα - Βήμα στο Αύριο" είναι 54 ψήφοι.

Δηλαδή αν η "Ερμιονίδα - Βήμα στο Αύριο"  είχε πάρει 28 ψήφους από τη "Δυνατή Ερμιονίδα" θα ήταν στη θέση της με ακριβώς την ίδια πολιτική κυριαρχία κάτω από την ίδια... πολιτική ευλογία. Έτσι θα χόρευαν άλλοι ως κυρίαρχη παράταξη τον "χορό της νίκης" κ.λ.π. Ως εκ τούτου οξείες αντεγκλήσεις, αντιπαραθέσεις, λογομαχίες, αλληλοϋπονομεύσεις, θριαμβολογίες, κοκορομαχίες δεν έχουν νόημα. Νόημα έχει η υλοποίηση του "Δυνατού" προγράμματος και το πώς η Αντιπολίτευση θα ωθήσει τη νέα Διοίκηση να κάνει "Βήμα προς το Αύριο" ελέγχοντας συγχρόνως τις πράξεις της. Ευπρέπεια και σοβαρότητα είναι το ζητούμενο από όλους και κυρίως από την νέα Διοίκηση, καθ΄ ότι η εξουσία φθείρει και διαφθείρει τους ανθρώπους.

Πέρα από κοινωνικοπολιτικές αναλύσεις, πέρα από προσωπικές ή άλλες αντιπαλότητες, κατά τον γράφοντα υπάρχει, ακαθόριστη μεν, αλλά υπάρχει, συλλογική θέληση να πάμε μπροστά που σημαίνει να ανασυγκροτήσουμε την Ερμιονίδα, τον τόπο μας μέσα στο πνεύμα και τις απαιτήσεις των καιρών μας πέρα από ιδεολογίες και ιδεοληψίες, δηλαδή με πραγματισμό, αποτελεσματικότητα, ανιδιοτέλεια.

Από τη μια, η πληθώρα των υποψηφίων (σχεδόν κάθε ευρύτερη οικογένεια έχει τον υποψήφιό της) είναι άκρως προβληματική και παραπέμπει σε παλιές εποχές οικογενειοκρατίας και "κλειστών συμφερόντων του οίκου", από την άλλη η έκθεση τόσο πολλών στον δημόσιο χώρο κι οι δηλώσεις τους, έστω πολλές καθ' υπαγόρευση, είναι ενθαρρυντικό στοιχείο δυνητικής συμμετοχής στις κοινές μας υποθέσεις.

Κατά τον γράφοντα προϋπόθεση για να πάμε μπροστά, είναι η οργάνωση του Δήμου σύμφωνα με παγκόσμια πρότυπα διοίκησης (ISO), την ανάθεση όλων των τομέων δραστηριότητας δηλαδή των διαδικασιών του Δήμου στο υπαλληλικό προσωπικό του, όπως συμβαίνει στον ιδιωτικό τομέα, και την ανάθεση της γενικής εποπτείας των πάντων στους δημοτικούς συμβούλους, δηλαδή στους αντιπροσώπους μας και μόνον, και όχι σε επιτροπές επί επιτροπών δημοτών που δηλώνουν συμμετοχή ή επιλέγονται άγνωστο πώς.

Οι αντιπρόσωποί μας έχουν την ευθύνη να κατευθύνουν την δομή του Δήμου και τους εργαζόμενούς του με τρόπο, ώστε να υλοποιηθεί το προεκλογικό πρόγραμμά τους. Αυτή είναι η αποστολή τους. Το υπαλληλικό προσωπικό δεν πρέπει να είναι διεκπεραιωτής της γραφειοκρατίας και συμβουλάτορας των αιρετών, αλλά ιεραρχικά υπεύθυνο σε τομείς και διαδικασίες. Οι παραγγελίες και αναθέσεις μέχρι ενός ποσού να επικυρώνονται και να ελέγχονται από μια τριμελή επιτροπή αιρετών και για μεγαλύτερα ποσά και από το ΔΣ. Έτσι γίνεται και στον ιδιωτικό τομέα.

Η παρακαταθήκη Ρέπουλη.

Θαυμάζουμε και είμαστε υπερήφανοι εμείς οι της Ερμιονίδος και ιδιαιτέρως οι του Κρανιδίου για τη φιλοπατρία και ανιδιοτέλεια του Ρέπουλη, ο οποίος, αν και επί χρόνια σε ανώτατα αξιώματα (δεξί χέρι του Βενιζέλου) στη διαθήκη του ζητάει συγνώμη από τους συγγενείς του, γιατί διέθεσε τα πάντα για την πατρίδα, πλην μικράς βιβλιοθήκης την οποία άφησε ως πνευματική κληρονομιά.

Για να πάμε μπροστά πρέπει οι αιρετοί μας να ακολουθήσουν την παρακαταθήκη του. Δήμαρχος, Πρόεδροι Δημοτικών Κοινοτήτων και Κοινοτήτων, Αντιδήμαρχοι να μη δεχθούν αμοιβή ή αντιμισθία πέραν της αποζημίωσης, όταν συνεδριάζουν και τα έξοδα εκτός έδρας. Έχουν τις συντάξεις τους, τα επαγγέλματά τους και τις επιχειρήσεις τους που ουδείς μέχρι τώρα εγκατέλειψε επειδή ψηφίστηκε ως αντιπρόσωπός μας στον Δήμο και ανέλαβε θέση αμειβόμενη. Άλλωστε σε έναν ως άνω οργανωμένο Δήμο η δουλειά των αιρετών είναι άνετη και ολιγόωρος. Όσοι είναι δημόσιοι υπάλληλοι ή μισθωτοί και εκλεγούν, τούς αρκούν 2-4 ημέρες το μήνα να λείψουν από τη δουλειά τους, όπως γίνεται άλλωστε και με τους εκλεγμένους των εργατικών σωματείων στον ιδιωτικό τομέα.

Έτσι έχοντας το ηθικό πλεονέκτημα θα μπορούν να δρουν χωρίς εξαρτήσεις, χωρίς προεκλογικές ή άλλες δεσμεύσεις, τιμώμενοι απ΄ όλους μας.

Απορίας άξιον το πώς είναι δυνατόν το νέο ΔΣ και η η νέα διοίκηση του Δήμου, αλλά και η ηγεσία της πολιτικά συγγενούς μείζονος Αντιπολίτευσης να εναντιωθούν στα εκατοντάδες συμφέροντα, εξαρτήσεις, φιλίες κ.λ.π. που προέκυψαν από τους πολυπληθείς ψηφοσυλλεκτικούς συνδυασμούς τους, αν όλοι δεν δουν έμπρακτη ανιδιοτέλεια.

Κάτω από αυτό το πνεύμα ανιδιοτέλειας μπορούν να σχηματιστούν και αποδώσουν επιτροπές επαϊόντων μη αιρετών, εθελοντικοί σχηματισμοί, κ.λ.π., μπορεί να γίνει οικονομία  σε πόρους και χρήματα, ώστε να είναι σε θέση ο Δήμος να χρηματοδοτεί, εν όλω ή εν μέρει, κρίσιμα για τον τόπο έργα.

Ας μη ξεχνά κανένας μας ότι για τουλάχιστον την Ερμιόνη ο εθελοντισμός, η ανιδιοτέλεια και η προσφορά είναι διαρκής και μακροχρόνιος και με αποδεδειγμένα τεράστιο έργο, πόσο μάλλον αν λάβουμε υπ΄ όψιν και την προσφορά συμπατριωτών που είχαν ως στάση ζωής το να μη γνωρίζει η αριστερά τους τι ποιεί η δεξιά τους.

Όχι μόνο από διηγήσεις παλαιών αλλά και επί των ημερών μας γνωρίσαμε συμπατριώτες να δημιουργούν, να μετέχουν και να διοικούν αφιλοκερδώς συνεταιρισμούς, συλλόγους και συλλογικές προσπάθειες, κοινοτάρχες αλλά και δημότες να βάζουν από την τσέπη τους για έναρξη ή ολοκλήρωση έργων, γιατρούς να γυρίζουν μέχρι το βράδυ στους αρρώστους τους και να αμείβονται με αυγά και φρεσκομαζεμένα χόρτα, δασκάλους αφοσιωμένους στο έργο τους κάνοντας και δεύτερη εργασία για να ζήσουν, ιερείς που να διαθέτουν τα πάντα για το ποίμνιό τους ασκώντας συγχρόνως και ένα επάγγελμα.

Είθε μετά από 5 χρόνια η σημερινή κατάστασή μας να είναι παρελθόν.

Βασίλειος Γκάτσος