και δεν βλέπω την "ευημερία" (πάντα χωρίς αριθμούς, χωρίς στατιστική) της Ερμιόνης και της Ερμιονίδας.
Ερμιόνη 12/07/2022. Μιά βόλτα στον οικισμό: Δεκάδες καταστήματα κλειστά, χρόνια ξενοίκιαστα και με καμιά ελπίδα εις τον αιώνα τον άπαντα. Στην τουριστική πιάτσα των δύο λιμανιών τυχεροί όσοι έχουν ιδιόκτητα καταστήματα. Για επιβίωση μιλάμε, όχι για επιχειρηματικά κέρδη.
* Αν βγάλεις από το λογαριασμό τούς ξένους εκ των κοτέρων, μάλλον τουριστική ερημιά εν μέσω καλοκαιριού.
* Παντού ακούς για φτωχοποίηση. "Δεν έχουν οι ντόπιοι λεφτά", "δεν βγαίνουν από τα σπίτια τους", "πούνε οι παλιές εποχές", "οι εξοχικάριοι έρχονται αργά και που, δεν ξοδεύουν". Και που να τα βρουν;
* Η ψαράδες δεν μπορούν να ζήσουν οικογένεια. Η θάλασσα από παραγωγικός πλούτος έγινε αλμυρό νερό για μπάνια και σπορ. Ναυτικοί, "μπάρκο με τα καράβια", μετρημένοι στα δάχτυλα. Τα κτήματα, τα περιβόλια, άστα να πάνε. Οι γέροι έχουν μείνει.
* Ευτυχώς που υπάρχουν οι του διογκωμένου δημόσιου τομέα, εργαζόμενοι και συνταξιούχοι, συνταξιούχοι Τραπεζών, ΟΤΕ, ΔΕΗ, που αντικατέστησαν τα εισοδήματα που κάποτε είχε η Ερμιόνη από Μεταλλεία Μποδοσάκη και Κλωστήρια Λαναρά. Ως πότε; Κάποτε θα κλείσει και αυτή η πηγή εισοδημάτων.
* Νερό να πιούμε γιοκ. Τουλάχιστον βολεβόμαστε με μπουκάλια. Αλλά στην αγροτιά χωρίς νερό δεν στέκεσαι. Είναι και η ποιότητα. Όταν ποτίζεις με νερό που έχει μέσα του 5% - 10% θάλασσα, το πάνω ωφέλιμο έδαφος, αυτό στο οποίο αναπτύσσονται οι ρίζες, εμπλουτίζεται με τα χρόνια σε χλωριόντα και υποβαθμίζεται, σε σημείο που σήμερα όλοι λένε ότι τίποτα πια δεν αναπτύσσεται στο χώμα μας.
* Συνεταιριστικό πνεύμα. Λέμε τώρα. Ο καθένας μόνος του.
* Τουριστικός τομέας. Με τουριστική περίοδο όχι πάνω από 2 μήνες, πόσα μπορεί να πληρώσει ο ξενοδόχος, πόσα μπορεί να κερδίσει ο εργαζόμενος; Πώς να επισκέπτεται ο Αθηναίος το εξοχικό του όταν κάθε επίσκεψη κοστίζει 60 ευρώ το λιγότερο, σε δρόμο όλο στροφές και με διάρκεια ταξιδιού 3 - 3.5 ώρες;
* Σπίτια πλέον κτίζονται ελάχιστα. Εμπόριο σπιτιών και εξοχικών υπάρχει, αλλά αφορά λίγους μεσίτες, και αγοραστές που είναι όλοι μη ντόπιοι.
* Μέγα μέρος των κτημάτων έχει περάσει σε ξένα χέρια, και εξακολουθεί η εκποίηση της καλλιεργήσιμης γης, που την λέμε "αξιοποίηση", να είναι ελπίδα για τους ντόπιους, ελπίδα που θρέφει και ο Δήμος μας. Γνωρίζει κανένας ντόπιους που πλούτισαν από αυτήν την "αξιοποίηση" των κτημάτων τους και γύρισαν να ξαναγοράσουν έστω και μέρος της γης τους; Έτσι ως δείγμα της νέας τους ευημερίας;
* Και για να μιλάμε με αριθμούς: Η συνοικία ΜΑΝΤΡΑΚΙΑ έχει περί τα 250 σπίτια - διαμερίσματα, πολλά εκ των οποίων πολύ μεγάλα. Μετράω ότι οι μόνιμοι κάτοικοι δεν υπερβαίνουν τα 140 άτομα. Μόλις 0.56 άτομα ανά σπίτι! Είναι καλύτερη η κατάσταση στο Κρανίδι;
* Άραγε πόσους μαθητές έχει η πρώτη τάξη Δημοτικού στην Ερμιόνη; (είναι μέτρο εκτίμησης του αριθμού των μονίμων κατοίκων της). Εμείς το1958 είμαστε 60 - 65 στην Πρώτη Δημοτικού, αλλά υπήρχαν περίπου και άλλοι 20 στο Σχολείο της Κινέτας και των Μεταλλείων.). Σήμερα πόσοι είναι; Και εξ αυτών πόσοι είναι παιδιά μεταναστών; (μέτρο ότι η πληθυσμιακή σύνθεση αλλάζει. Φεύγουν οι ντόπιοι και το κενό καλύπτεται από μετανάστευση).
* Πόσα από τα παιδιά που βγάζουν το Λύκειο και πόσα με Ανώτερη και Ανώτατη μόρφωση επιστρέφουν στην Ερμιόνη για να ζήσουν;
Αυτά και άλλα πολλά συνιστούν την ΑΛΗΘΕΙΑ του τόπου μας και όχι την Ωραιοποίηση κατά το δοκούν ή του καθενός το συμφέρον, όποιο κι αν είναι, γιατί πέρα από το οικονομικό είναι και το κοινωνικό και το πολιτικό.
Η Διοίκηση του Δήμου και η Αντιπολίτευση ομονοούν σε ένα ζήτημα: Ο Τουρισμός, το τουριστικό προϊόν, είναι η σωτηρία του τόπου μας. Σε αυτόν πρέπει να προσκυνάμε όλοι, και σε αυτόν πρέπει να αποδώσουμε την καλλιεργήσιμη γη μας, τα κτήματα των παππούδων μας εν είδει αγροτεμαχίου προς "αξιοποίηση", άμα δε και τις παραλίες μας.
Προεξοφλούν ότι η γεωργία, η κτηνοτροφία, η αλιεία έδυσαν και είναι μόνο για την παραγωγή εορτών και εκδηλώσεων, Λησμονούν τη σοφία των παππούδων μας, ότι λιγοστός ο τόπος μας και πρέπει να ασχολούμαστε με συμπληρωματικές εργασίες: Και χωράφια, και περιβόλια, και κοπάδια, και μποστάνια, και αμπέλια, και ελαιώνες και αλιεία, και βιοτεχνία, και τουρισμός. Αυτό κάναμε εδώ και τουλάχιστον 3000 χρόνια. Τη μονομέρεια, την εξάρτηση από ένα και μόνο προϊόν θα την πληρώσουμε. Μάλλον έχουμε αρχίσει εδώ και καιρό να την πληρώνουμε.
Αυτή η ΑΛΗΘΕΙΑ εκφρασμένη με αριθμούς και στατιστική, είναι η ΑΛΗΘΕΙΑ του τόπου μας. Αυτή μπορεί να γίνει αφετηρία μιας νέας αρχής.
Χρέος της Δημοτικής Κοινότητας Ερμιόνης και του Δήμου Ερμιονίδας να την διατυπώσουν ξεκάθαρα με αριθμούς και στατιστική. Χρέος πρώτα προς τον πρώτο κυβερνήτη της χώρας Ιωάννη Καποδίστρια.
Βασίλης Γκάτσος