''Η ταινία θα προβληθεί μαζί με τις υπόλοιπες υποψήφιες ταινίες στην κατηγορία της στον κινηματογράφο Δαναός''
Μετά το 23ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης, όπου κέρδισε το Βραβείο Κοινού Fischer Ελληνικής Ταινίας Μικρού Μήκους, και το Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Αθήνας - Νύχτες Πρεμιέρας, η «Ζαμπέτα» επιστρέφει ως υποψήφια στα φετινά Βραβεία Ίρις της Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου.
Η Ζαμπέτα παλεύει να πάρει διαζύγιο σε μια πουριτανική Ελλάδα του '60. Κοντράρεται με τη μοίρα της, τα βάζει με τα στερεότυπα, τη θρησκεία και τις προκαταλήψεις της κοινωνίας, καταφέρνοντας όχι μόνο να βγει αλώβητη αλλά και να συναντήσει την ευτυχία. Μάχεται για τον εαυτό της, δρα χωρίς καμία άλλη αίσθηση σκοπού πέρα από το να μην παραιτηθεί. Η Ζαμπέτα, και ίσως αυτό να συγκινεί τους θεατές, χωρίς να το επιδιώξει, ανακηρύσσεται κάτι σαν role model για όλες τις νέες γυναίκες του σήμερα. Σίγουρα όμως ήταν και πολλές που τη θαύμαζαν βουβά εκείνες τις εποχές που οι γυναίκες έπρεπε να υποταχθούν στη μοίρα τους.
Το ντοκιμαντέρ της Σοφίας και της Ελισάβετ Σφυρή ακολουθεί τη γιαγιά τους, Ζαμπέτα, στην καθημερινή της ζωή. Οι δύο εγγονές της, σε 13 μόλις λεπτά καταφέρνουν να αποτυπώσουν με ρεαλισμό και ευαισθησία την διαδρομή μιας δυναμικής γυναίκας στην Ελλάδα του προηγούμενου αιώνα αλλά και την καθημερινή συνύπαρξη με ένα πρόσωπο οικείο όσο και άγνωστο. Ένα πρόσωπο που γνωρίζουν μια ζωή, αλλά νιώθουν ότι έχουν ακόμη τόσα πολλά να μάθουν για την ιστορία του. Οι δύο νεαρές σκηνοθέτριες την παρατηρούν, συνομιλούν μαζί της και μας συστήνουν το πολύχρωμο σύμπαν της, γεμάτο αγάπη, δυναμισμό, αλλά και καθημερινές απορίες, όπως: πόσα πόδια έχει ο αστερίας; Το ντοκιμαντέρ αποτελεί μια εξερεύνηση στερεοτύπων και αποξένωσης και είναι ένα μικρό προσωπικό αρχείο ιστορίας πατριαρχίας, σεξισμού, παιδείας, σύγκρουσης και θρησκείας στην Ελλάδα και το πώς αυτά μας ορίζουν ακόμα και σήμερα.