 |
| Γράφει ο Βασίλης Γκάτσος |
Στην Ελβετία, Βρετανία, Αυστραλία και όχι μόνον, για πράγματα που αφορούν την καθημερινότητα, την παράδοση και την αισθητική, λειτουργεί η άμεση δημοκρατία, δηλαδή μικρά δημοψηφίσματα για να αποφασίσουν αμέσως οι δημότες και όχι για λογαριασμό τους οι Δήμοι, δηλαδή οι εκλεγμένοι αντιπρόσωποι. Εκεί δεν εμπιστεύονται για όλα τους αντιπροσώπους τους. Έχουν γνώση οι φύλακες.
Στο Μπίστι, το "ονειρικό μαγεμένο δάσος", τοποθέτησε η Δημοτική Αρχή περιμετρικά πολλά φωτιστικά σώματα τα οποία κάνουν τη νύχτα μέρα με σκοπό να βλέπει που πατάει ο νυχτερινός πεζοπόρος και για λόγους ασφαλείας (ένα περιστατικό βίας γνωρίζω στο Μπίστι που έγινε πριν 30 χρόνια... αλλά μεσημέρι).
Πέραν αυτού φωταγωγείται με άπλετο φωτισμό ο Μύλος του Μπιστιού, εδώ για τουριστική αξιοποίηση.
Το πρόβλημα είναι ότι άλλαξε η αισθητική του χώρου.
Πρώτα μέχρι και μια ώρα μετά τη δύση του ηλίου κυκλοφορούσες άνετα. Μετά, η κυκλοφορία περιοριζόταν στον βορεινό δρόμο μέχρι τη μικρή μπανιέρα, γιατί το μέρος αυτό φωτίζεται ικανοποιητικά από την ανταύγεια των φώτων του λιμανιού και του οικισμού. Με την πανσέληνο και 2-3 μέρες πριν και μετά, είναι τόσο έντονο το φώς του φεγγαριού περιμετρικά στο Μπίστι που δεν χρειάζεται φωτισμός για να περπατήσεις.
Όποιος ήθελε βέβαια, με κάποια δυσκολία στο περπάτημα μπορούσε να περπατήσει και τις σχεδόν αφέγγαρες βραδιές.
Αυτή ήταν η παραδοσιακή αισθητική του Μπιστιού που το έκανε τη νύχτα ονειρικό. Το Μπίστι τη νύχτα το έχουμε χαρεί όλοι οι Ερμιονίτες, αλλά και οι επισκέπτες.
Τώρα με τον φωτισμό η "νυχτερινή βόλτα στο Μπίστι" μοιάζει με βόλτα σε πάρκο πόλης, όπου βλέπουμε συνεχώς μπροστά μας φώτα και πάλι φώτα. Τεράστια η διαφορά. Δεν μένει παρά να κάνετε και τον μύλο καντίνα (κάποτε μια παράταξη ήθελε να χτίσει ξενοδοχείο στο Μπίστι!) για να έχει έσοδα ο Δήμος.
Κατα την γνώμη μου, για το θέμα του φωτισμού, ναι ή όχι, έπρεπε να αποφασίσουν οι δημότες - κάτοικοι της Ερμιόνης, μάλιστα με αυξημένο ποσοστό πλειοψηφίας, και όχι να επιβάλλει ο Δήμος την αισθητική του. Σημειωτέον ότι ο Δήμος μας (και οι παλαιότεροι δήμοι μας και κοινότητές μας) ποτέ δεν έφεραν κανένα θέμα στην άμεση κρίση των δημοτών. Φαίνεται οι Ελβετοί, οι Βρετανοί οι Αυστραλοί κάνουν μεγάλο λάθος με το να μην αφήνουν στην κρίση των αντιπροσώπων τους ευαίσθητα θέματα της καθημερινότητάς τους, σε αντίθεση με εμάς που καυχώμεθα μεν γιατί η άμεση δημοκρατία γεννήθηκε στη χώρα μας, όμως την έχουμε απορρίψει από τη ζωή μας. Εμπιστευόμεθα τυφλά τους αντιπροσώπους μας.
Βασίλης Γκάτσος