 |
| Γράφει ο Βασίλης Γκάτσος |
Πολύ θετικό που η Τοπική μας Κοινότητα επαναφέρει το «κυκλοφοριακό πρόβλημα» κατά τους θερινούς μήνες στο παραλιακό μέτωπο της Ερμιόνης κατά «τας ώρας αιχμής 20.00 – 01.30», για να απολαμβάνουν ντόπιοι και ξένοι τον περίπατό τους και ξένοιαστα να απολαμβάνουν το ποτό και το φαγητό τους, συνάμα με την Ερμιονίτικη φιλοξενία.
Το πρόβλημα όμως είναι άλλο, και είναι διαπιστωμένο ήδη από την εποχή που πρόεδρος της Κοινότητάς μας ήταν ο αείμνηστος Βελούδης. Και το πρόβλημα είχε διατυπωθεί σαφέστατα από τότε, και είχε δύο σκέλη:
Η εστίαση και τα κάθε είδους παραλιακά καταστήματα απλώνονταν και καταλάμβαναν σταδιακά όλους τους διαθέσιμους δημόσιους χώρους, τόσο προς τη θάλασσα, όσο και τους πεζοδρομιακούς, τους κολλητούς με τα παραλιακά σπίτια. Βέβαια οι χώροι είναι δημόσιοι και νόμιμα τούς νοικιάζει το κάθε κατάστημα, αλλά η ουσία είναι ότι είναι δημόσιοι. Η Κοινότητα δεν μπορούσε να μη νοικιάζει χώρους σε κάποιον, όταν νοίκιαζε στον διπλανό του κ.λ.π., αλλά η Κοινότητα ποτέ δεν σκέφτηκε (δηλαδή δεν κτύπησε το χέρι στο τραπέζι) ότι πρέπει ΠΡΩΤΑ να ορίσει άνετα πραγματικά χρηστικά πεζοδρόμια και πλατείες και μετά χώρους ενοικίασης.
Από αυτή την εποχή είχε αρχίσει να γίνεται έντονη και η κυκλοφορία οχημάτων στον παραλιακό περιφερειακό της Ερμιόνης (Λιμάνι – Μπίστι – Μαντράκια).
Όλα αυτά σε βάρος της ελεύθερης και ασφαλούς κίνησης των πεζών. Ήδη είχε αρχίσει η επέκταση των παραλιών τόσο στο Λιμάνι, όσο και στα Μαντράκια, αλλά και οι νέοι χώροι που δημιουργήθηκαν παραδόθηκαν με ενοικίαση στην εστίαση και στα καταστήματα. Πρακτικά οι πεζοί ωθήθηκαν να κινούνται στους παραλιακούς δρόμους, οχήματα και αυτοί … αλλά με πόδια!
Από τότε λοιπόν η Κοινότητα σχεδίαζε να αναδιατάξει τους χώρους, ώστε να υπάρχει σαφής δρόμος για τα αυτοκίνητα, σαφέστατο και ανεμπόδιστο φαρδύ πεζοδρόμιο για τους πεζούς περιμετρικά της Ερμιόνης, και σαφής χώρος για χρήση επί ενοικίω για εστίαση και καταστήματα. Μάλιστα στο λιμάνι σκέφτονταν να πάει ο δρόμος προς τη θάλασσα, μετά φαρδύ πεζοδρόμιο και η εστίαση και τα καταστήματα να έρθουν προς τα σπίτια, όπως γίνεται στον Πόρο.
Αντί αυτού λοιπόν, όταν η κατάσταση έφτασε (προ πολλού) στο απροχώρητο, με αστυνόμευση κοβόταν η κυκλοφορία περιφερειακά από Λιμάνι έως τα Μαντράκια τις θερινές βραδινές ώρες αιχμής. Δηλαδή δινόταν στους πεζούς και για λίγες ώρες ο περιφερειακός αυτοκινητόδρομος. Έτσι η Κοινότητα απέφευγε να πάρει ουσιαστικά ριζικά μόνιμα μέτρα υπέρ των πεζών.
Σήμερα το πρόβλημα είναι κατά πολύ σοβαρότερο. Δεν είναι μόνο τα καλοκαιρινά βράδια του τουρισμού. Όλο το 24ωρο δεν μπορείς να κυκλοφορήσεις στα περισσότερα σημεία χωρίς κίνδυνο και ενόχληση. Ας ξεκινήσει κάποιος με την οικογένειά του να πάει από Μαντράκια με τα πόδια στον Άη Γιάννη πρωί, μεσημέρι, απόγευμα. Τραγική η κατάσταση και την γνωρίζει και το Λιμεναρχείο και η Τροχαία. Ποιος μπορεί να κινηθεί σε αυτό το δήθεν πεζοδρόμιο από το πεύκο του Ταρούση μέχρι το Μπίστι;
Επομένως το αίτημα όλων είναι να ξανακερδίσουν οι Ερμιονίτες, και μαζί τους οι ξένοι, τον δημόσιο χώρο, το αναφαίρετο δικαίωμα να περπατούν σε ασφαλή πεζοδρόμια και πεζόδρομους. Αυτό προέχει σήμερα, και όχι να κάνουμε ξένοιαστη τη βόλτα μας από 20.00 έως 01.30.
Και αυτό δεν μπορεί να γίνει αν η Κοινότητα και ο Δήμος δεν επαναφέρουν μέρος των χώρων που νοικιάζουν στην εστίαση και τα καταστήματα, στη χρήση ασφαλέστατου πεζοδρομίου - πεζόδρομου. Και αυτό μπορεί να γίνει με μικρές απώλειες χώρου εστίασης και καταστημάτων.
Πρόταση:
Βασικά χρειάζεται ένας πεζόδρομος ασφαλής και ανεμπόδιστος από τη στροφή προς Κρανίδι, περιφερειακά μέχρι του Φολώκα από Μαντράκια μεριά. Στρωμένος με ωραία μαρμάρινα πλακάκια (σαν τα πλακόστρωτα του Πικιώνη στην Ακρόπολη), με ειδική πορεία για τυφλούς, και ανά μέτρο κολωνάκια, ώστε να μην μπορούν να πατήσουν οχήματα. Όπου υπάρχει ευρυχωρία μπορεί το πλάτος να είναι 3 μέτρα, όπου στένωμα όχι κάτω από 2 μέτρα. Όπου είναι αναγκαίο, εις βάρος των χώρων εστίασης, αλλά κυρίως του δρόμου που σε ορισμένα μέρη πρέπει να στενέψει, αφού είναι μονόδρομος, για να μη μπορεί να παρκάρει ούτε μηχανάκι (αυτό γίνεται κατά κόρον στο κέντρο του Πειραιά, όπου διευρύνονται πολύ τα πεζοδρόμια, υπέρ των πεζών. Σε πολλούς μονόδρόμους πλέον διέρχεται μόνο ένα όχημα χωρίς καμία δυνατότητα να παρκάρει έστω και μηχανάκι).
Όχι βέβαια «πονηριές», όπως στα Μαντράκια που τάχατες έχει αφεθεί για τους πεζούς μία σούδα προς τη θάλασσα γεμάτη δέστρες, παλαμάρια και σκάλες που πιάνουν τα κότερα, πίλαρς που παίρνουν ρεύμα και νερό, δεκάδες τουρίστες των κοτέρων να περιφέρονται, λύνοντας, δένοντας, ή παίζοντας. Ούτε η όμοιά της σούδα στο Λιμάνι, και μάλιστα σε μέρη όπου το πλάτος του δρόμου είναι τεράστιο.
Στο μεγαλύτερο μέρος η εστίαση δεν ενοχλείται. Από του Μίζη μέχρι τον Άη Γιάννη η επέκταση για πεζόδρομο μπορεί να γίνει προς θάλασσα, δύο μέτρα νότια από τη σειρά των πεύκων, με πεζουλάκι που οι πέτρες του να μιμούνται το αρχαίο τοίχος, ή τη μάντρα του Παπαφράγκου. Και προς τον Άη Γιάννη, μια ολίγων μέτρων επιχωμάτωση της θάλασσας με καλαίσθητο τείχος.
Από το Πεύκο του Ταρούση μέχρι το Μπίστι ομοίως.
Αυτό το έργο χρειάζεται η Ερμιόνη, όλο το 24ωρο, 365 μέρες το χρόνο. Αυτό είναι έργο πολιτισμού που εξασφαλίζει την απρόσκοπτη και ασφαλή κίνηση.
Αν γίνει αυτό το έργο, δεν νοιάζει κανέναν η κίνηση των οχημάτων. Ας μποτιλιάρονται και σφυρίζουν όσο θέλουν. Αυτό το μποτιλιάρισμα γίνεται και στο κέντρο του Πειραιά επί ώρες, αλλά οι πεζοί με τα τεράστια πεζοδρόμια που έφτιαξε ο Δήμος και τους πεζόδρομους απολαμβάνουν όχι μόνο την πόλη τους, αλλά δημιουργήθηκαν και νέα στέκια εστίασης!
Πολύ θετικό που η Κοινότητα επαναφέρει το θέμα της έλλειψης δημόσιων χώρων στον πάνω μαχαλά, την πολυπληθέστερη γειτονιά της Ερμιόνης. Από παλιά υπήρξε η σκέψη να αγοραστούν ορισμένα σπίτια και να κατεδαφιστούν, ώστε να δημιουργηθούν πάρκα κ.λ.π.
Αλλά ο πάνω μαχαλάς και η Ερμιόνη όλη, έχει μια υπέροχη περιοχή από την Αγία Ερμιόνη μέχρι τη Δεξαμενή, με θέα, ωραίο αέρα, δύο υπέροχους ναούς και μεγάλους χώρους πάρκιν. Πουθενά δεν γράφει ότι Ερμιόνη είναι το Λιμάνι και τα Μαντράκια και ότι όλη η κίνηση πρέπει να είναι εκεί. Ξανακτίστε τους Μύλους, διαμορφώστε τον χώρο, απλώστε εκεί κέντρα και παιδότοπους άνετους και κάντε ένα νέο στέκι για ντόπιους και ξένους.
Σημείωση: Σε όλη την Ευρώπη γίνεται κίνηση υπέρ των πεζών και του ποδηλάτου. Φαρδαίνουν, πεζοδρόμια, αυτοκινητόδρομοι γίνονται πεζόδρομοι, δημιουργούνται ασφαλείς ποδηλατόδρομοι. Αυτό για την Ερμιόνη σημαίνει: Περιφερειακός άνετος πεζόδρομος και δίπλα του ξεχωριστός ποδηλατόδρομος. Όπου μονόδρομος, να μην υπάρχει χώρος για πάρκιν παράλληλα με τον δρόμο, αλλά μόνον σε καθορισμένα σημεία – εσοχές. Όπου διπλής κυκλοφορίας, ομοίως. Όπου μικρό πάρκιν να μην εμποδίζει την κίνηση οχημάτων σε δρόμο και να μην ενοχλεί πεζοδρόμια, πεζόδρομους, ποδηλατόδρομους.
Βασίλης Γκάτσος