 |
| Γράφει ο Βασίλης Γκάτσος |
"Ειδικότερα, το Διοικητικό Συμβούλιο της ΕΥΔΑΠ, αποφάσισε ότι οι τρεις προσφορές που είχαν υποβληθεί στο διαγωνισμό για τη "Συντήρηση και Λειτουργία του Κέντρου Επεξεργασίας Λυμάτων (ΚΕΛ) Ψυττάλειας" πληρούν τις προϋποθέσεις του Νόμου και της οικείας Διακήρυξης και γίνονται αποδεκτές."
Η ΕΥΔΑΠ μπορεί να είναι στο χρηματιστήριο, αλλά ουσιαστικά είναι κύριος μέτοχος το Δημόσιο. Είναι κερδοφόρα, δίνει μέρισμα και έχει καλή οργάνωση.
Βλέπουμε όμως ότι το τεράστιο έργο της Ψυττάλειας, το λειτουργούν και συντηρούν ιδιωτικές επιχειρήσεις, μετά από διαγωνισμό.
Προφανώς η Περιφέρεια Πελοποννήσου μπορεί να ιδρύσει μια παρόμοια επιχείρηση που θα δουλεύει με αναθέσεις αλλά ευρύτατης κλίμακας, βάζοντας στην υπηρεσία της τις ικανότητες του ιδιωτικού τομέα.
Βλέπουμε όμως ότι το τεράστιο έργο της Ψυττάλειας, το λειτουργούν και συντηρούν ιδιωτικές επιχειρήσεις, μετά από διαγωνισμό.
Προφανώς η Περιφέρεια Πελοποννήσου μπορεί να ιδρύσει μια παρόμοια επιχείρηση που θα δουλεύει με αναθέσεις αλλά ευρύτατης κλίμακας, βάζοντας στην υπηρεσία της τις ικανότητες του ιδιωτικού τομέα.
Η Περιφέρεια Πελοποννήσου έχει 26 Δήμους και κάθε Δήμος το λιγότερο 2 ΕΕΛ (Εγκαταστάσεις Επεξεργασίας Λυμάτων). Ο κάθε Δήμος με επιμέρους διαγωνισμούς και αναθέσεις συντηρεί, λειτουργεί, αναβαθμίζει, προμηθεύεται υλικά κ.λ.π. Αυτό συνεπάγεται πολύ μεγάλο κόστος. Πέραν αυτού οδηγεί μακροχρόνια σε τεράστια διαφοροποίηση όλων των μηχανημάτων και των δικτύων.
Ενώ δηλαδή όλος ο εξοπλισμός κάνει παντού την ίδια δουλειά, έχουμε δεκάδες τύπους αντλιών, αγωγών, ηλεκτρικού και ηλεκτρονικού εξοπλισμού. Όταν ένας Δήμος ζητάει μια αντλία, η τιμή που επιτυγχάνει μέσω προσφορών είναι πολύ μεγαλύτερη από αυτή που θα πετύχαινε η Περιφέρεια για 20 αντλίες. Το ίδιο συμβαίνει όταν κάθε Δήμος αναθέτει λειτουργία και συντήρηση του Βιολογικού του σε μικρές εταιρείες, από το να ανάθετε η Περιφέρεια όλους τους Βιολογικούς της σε μεγάλες εταιρείες. Και στον στρατό δεν καθορίζει τον οπλισμό του το κάθε σύνταγμα, αλλά οι επιτελείς του υπουργείου Άμυνας, φροντίζοντας να έχει ομοιομορφία και δύο τρεις τύπους εξοπλισμού.
Αυτονόητα τα παραπάνω για κάθε εταιρεία.
Αλλά και το σπουδαιότερο: Υπάρχουν 26 (!!!) διοικήσεις ΔΕΥΑ, 26 αμειβόμενοι προεδροι, 26 αμειβόμενοι αντιπρόεδροι, που αλλάζουν κάθε 2-3 χρόνια. Τι προλαβαίνουν να προγραμματίσουν; Δεν υπηρετείται έτσι αποτελεσματικά και οικονομικά η καθημερινότητα του δημότη.
Η Περιφέρεια για να προσφέρει πραγματικά στον τόπο πρέπει να αναλάβει ευρύτερες πρωτοβουλίες και ευθύνες κατόπιν μελετών. Πρέπει να αναθέσει σε έξω - περιφερειακές εταιρείες τουλάχιστον τις παρακάτω μελέτες:
1. Ποιο το σημερινό συνολικό ετήσιο κόστος λειτουργίας και συντήρησης όλων των Βιολογικών Σταθμών της Περιφέρειας που ανήκουν στους Δήμους, και ποιο θα ήταν αν υπήρχε μία και μόνη επιχείρηση της Περιφέρειας.
2. Ποιο το συνολικό ετήσιο κόστος διοίκησης των 26 ΔΕΥΑ και ποιο μιας Περιφερειακής εταιρείας με το ίδιο αντικείμενο.
3. Ομοίως για τη συλλογή και διάθεση όλων των απορριμμάτων.
4. Ομοίως για το πόσιμο νερό, και τα δίκτυά του.
5. Ομοίως για την άρδευση, τα δίκτυά της, φράγματα κ.λ.π.
Στον σημερινό κόσμο και στις σύγχρονες απαιτήσεις δεν μπορούν οι Δήμοι να χειρίζονται αυτά τα θέματα. Η Περιφέρεια μπορεί, και αυτό σημαίνει Περιφερειακή ανάπτυξη.
Και γιατί να αναθέσει τις ανωτέρω μελέτες σε εξω - περιφερειακές εταιρείες μελετών και όχι στις δικές της Τεχνικές Υπηρεσίες;
Για τον απλό λόγο: Έπρεπε ήδη να υπάρχουν μελέτες - προτάσεις τέτοιου είδους από το Τεχνικό Τμήμα της Περιφέρειας προς τους εκάστοτε Πολιτικούς προϊσταμένους της Περιφέρειας. Αλλά ακόμη και αν υπάρχουν, είναι αναγκαία η ανεξάρτητη κρίση ειδικών που γνωρίζουν τι γίνεται στον κόσμο όλο.
Οι Περιφέρειες φτιάχτηκαν για αποκέντρωση και περιφερειακή ανάπτυξη *, και όχι ως ένας πρόσθετος πόλος πολιτικής και κομματικής εξουσίας.
* Η Ελλάδα από το 1952 έως 1965 αναπτυσσόταν ραγδαία και την ονόμαζαν "μικρή Ιαπωνία", παρόλη την Κατοχή και τον καταστροφικό εμφύλιο που ρήμαξε τη χώρα. Και αυτό γινόταν φυσικά αισθητό και στα μέρη μας. Μηχανές στα σκάφη και στα περιβόλια, ρεύμα, τηλέφωνα, νερό στις βρύσες, οικιακές συσκευές, καλλιέργειες, μεταλλεία, δρόμοι και φορτηγά, ραδιόφωνα, δωρεάν παιδεία, και τόσα άλλα.
Αν η Περιφέρεια Πελοποννήσου θυμάται λίγο τον Κωνσταντίνο Καραμανλή και τον Γεώργιο Παπανδρέου γνωρίζει ότι ένα τέτοιο κλίμα ανάπτυξης χρειαζόμαστε με κυβερνήτη την Περιφέρεια Πελοποννήσου.
Δυστυχώς, μέχρι σήμερα δεν έχουμε τίποτ' άλλο εκτός από λόγια, αντιπαραθέσεις, και μικροέργα. Τότε η πολιτική κυριαρχία της Δεξιάς και του Κέντρου ανέπτυξαν τον τόπο. Στρεβλώς κατά πολλούς, αλλά τον πήγαν μπροστά.
Βασίλης Γκάτσος