Γράφει ο Βασίλης Γκάτσος
Μερικές φορές τα πράγματα ορίζονται ακριβέστατα με μια παροιμία, ένα γνωμικό, μια απλή διαπίστωση δύο τριών γραμμών:
Ο Δήμαρχος κ. Γεωργόπουλος: "Κατανοώ ότι στην σημερινή δύσκολη περίοδο της οικονομικής δυσπραγίας που βιώνουμε όλοι μας και όταν υπάρχουν 45 αιτήσεις για 3 θέσεις εργατών καθαριότητας, σίγουρα θα δημιουργηθούν δυσαρέσκειες, διότι όλοι έχουν ανάγκη για εργασία, πόσο μάλλον την σημερινή εποχή."
Ναι, αυτή είναι η πραγματικότητα. Δεν υπάρχει εργασία στην Ερμιονίδα. Ούτε στη γη, ούτε στη θάλασσα, ούτε στις επιχειρήσεις, ούτε στην οικοδομή, ούτε στις υπηρεσίες, ούτε στο υπέρκορο από υπαλλήλους δημόσιο. Μόνο για το καλοκαίρι απλές εργασίες στον τουριστικό τομέα που και αυτές χωρίς την ενίσχυση του Κράτους δεν μπορούν να στηρίξουν νοικοκυριό. Και αν η Κυβέρνηση τον επιτυχή ψηφιακό μετασχηματισμό που ως την ώρα επιφέρει στον ευρύ δημόσιο χώρο τον χρησιμοποιήσει για αναδιοργάνωση (reengineering) του δημοσίου, αναδιοργάνωση που προϋποθέτει ότι θα σταματήσει να βλέπει το δημόσιο σαν την κύρια δεξαμενή ψήφων και ψηφοφόρων, τότε και όλα τα άλλα επαγγέλματα που ζουν από τον δαιδαλώδη χαρακτήρα του δημοσίου, την πολυνομία, την ασάφεια, την πελατειακή σχέση και τα παρόμοια, θα υποστούν μεγάλη καθίζηση των εισοδημάτων τους.
Όσο για την "σημερινή δύσκολη περίοδο της οικονομικής δυσπραγίας που βιώνουμε," ας σημειωθεί ότι η χώρα μας λίγο πριν την κρίση δανειζόταν από τους ξένους 46 δισεκατομμύρια ευρώ (καλά διαβάζετε) το χρόνο. Από αυτά τα 16 πήγαιναν για τοκοχρεολύσιο και τα 30 περίπου για κατανάλωση. Η ατμομηχανή της ανάπτυξής μας ήταν τα δανεικά.
Και η κρίση του κορονοϊού να περάσει, μη περιμένετε να ανοίξουν τα εξοχικά όπως παλιά, να πέσουν στη θάλασσα το χιλιάδες ταχύπλοα, να φύγει το δάσος της Κοιλάδας .... από κατάρτια, να ξαναγεμίσουμε τράπεζες, και κοινωφελείς οργανισμούς: Εἴπατε τῷ βασιλεῖ λαώ χαμαί πέσε δαίδαλος αὐλά, οὐκέτι Φοῖβος ἔχει καλύβην, οὐ μάντιδα δάφνην, οὐ παγὰν λαλέουσαν, ἀπέσβετο καί λάλον ὕδωρ δανεικόν χρήμα. Από δω και πέρα : "εν ιδρωτι του προσώπου σου φαγή τον άρτον σου". Γιατί όχι μόνο θα λείπουν 30 δισεκατομμύρια/έτος από την οικονομία μας, αλλά πρέπει να μειώνουμε και το συνολικό χρέος. Βράστα κι άστα δηλαδή.
Αυτά ας γίνουν η αφετηρία κάθε σκέψης και ενέργειας του Δήμου και των Κοινοτήτων μας. Γιατί το κύριο είναι το πώς η Ερμιονίδα θα ξαναγίνει παραγωγική και ανταγωνιστική.
Ο Αντιδήμαρχος κ. Τσαμαδός: "Σας προτρέπω κ. πρόεδρε για τα κατά καιρούς αιτήματά σας να προσέρχεστε πρώτα στο τραπέζι του διαλόγου ώστε να συνεργάζεστε με τους προαναφερόμενους αρμόδιους φορείς, με σκοπό να καταγράφονται τα αιτήματάς σας, να αξιολογούνται, κυρίως όμως να ιεραρχούνται για να έχουμε τη δυνατότητα να τα επιλύουμε."
Ο Αντιδήμαρχος κ. Τσαμαδός: "Σας προτρέπω κ. πρόεδρε για τα κατά καιρούς αιτήματά σας να προσέρχεστε πρώτα στο τραπέζι του διαλόγου ώστε να συνεργάζεστε με τους προαναφερόμενους αρμόδιους φορείς, με σκοπό να καταγράφονται τα αιτήματάς σας, να αξιολογούνται, κυρίως όμως να ιεραρχούνται για να έχουμε τη δυνατότητα να τα επιλύουμε."
Σε τρεις γραμμές το χάσμα Κοινότητας - Δήμου. Δεν μπορούν να συνυπάρξουν. Ένα από τα δύο: Ή Δήμος ή Κοινότητα.
Αν μόνο Δήμος: Κατάργηση των Κοινοτικών εκλογών, κλείσιμο των Κοινοτικών γραφείων. Αν μόνο Δήμος, ποία η χρησιμότητα Προέδρου και Κοινοτικού Συμβουλίου; Να υποβάλει αιτήσεις, να περιμένει την καταγραφή των αιτημάτων του, να περιμένει την αξιολόγηση και την έγκριση των αρμοδίων του Δήμου; Κάτι σαν εξωτερικός συνεργάτης του Δήμου; Και γι' αυτό να αμείβονται 8 Πρόεδροι, να συντηρούνται 8 Κοινοτικά Γραφεία, εκ των οποίων της Ερμιόνης είναι όσο τα υπόλοιπα 7 μαζί; Προς τι; Θα μπορούσαμε στις εκλογές από έναν κατάλογο να ψηφίζαμε για κάθε χωριό ένα σεβαστό πρόσωπο, άμισθο και χωρίς "καλύβην κοινοτικήν" που θα έριχνε μια επιπλέον ματιά στον τόπο του, υποδεικνύοντας ανάγκες που διαφεύγουν των υπηρεσιών του Δήμου και να υπέβαλε κάθε 4 μήνες μια έκθεση.
Αν μόνο Κοινότητα: Προϋπόθεση να περάσουν οι βασικές λειτουργίες, άρδευση, ύδρευση, οδοποιία, αποχέτευση - βιολογικοί σταθμοί στην Περιφέρεια, και να δοθούν στην Κοινότητα πόροι. Θα τα καταφέρει μια χαρά για τον χώρο της, όπως επί αιώνες τα κατάφερνε αυτενεργώντας. Και δεν χρειάζεται καν αμοιβή Προέδρου. Ως Δήμοι ας χαρακτηρίζονται πολεις μεγάλες. Για την Αργολίδα, το Άργος και το Ναύπλιο. Για τη Περιφέρεια Πελοποννήσου ουσιαστικά οι πρωτεύουσες των νομών. Εκεί ο Δήμαρχος και οι Αντιδήμαρχοι ας είναι αμειβόμενοι.
Το σημερινό σύστημα ΔΕΝ περπατάει. Είτε οι Πρόεδροι των Κοινοτήτων μας είναι ταυτισμένοι πολιτικά με την πλειοψηφία του Δήμου και της Περιφέρειας, είτε ταυτισμένοι με την αντιπολίτευση, δεν περπατάει το σύστημα. Ο δημότης αισθάνεται σαν τον Ιανό, βλέπει μια από δω, μια από κει, δεν ξέρει τελικά που να στραφεί και αδρανοποιείται.
Βασίλης Γκάτσος