Γράφει ο Βασίλης Γκάτσος
...... ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΣ 2011-2021 10 ΕΤΗ
Ο νέος Καλλικρατικός Δήμος σήμερα έχονταςπλέον από τα 100 άτομα προσωπικό (Υπαλλήλους – Εργάτες -Οδηγούς – Τεχνίτες)
15 έμμισθους αιρετούς και συνεργάτες
8 έμμισθους Προέδρους Κοινοτήτων
20 και πλέον οχήματα (φορτηγά – επιβατικά- χωματουργικά κ.λ.π.) .................
Το ανωτέρω είναι μεταξύ των πολλών που αναφέρει ο Πρόεδρος της Δημοτικής Κοινότητας Ερμιόνης (και όχι του κοινοτικού συμβουλίου όπου κάπου διάβασα) σε μια μακροσκελή, εν πολλοίς αποσπασματική, αποτίμηση των μορφών που πήρε ο νέος Δήμος μας και των αποτελεσμάτων του.
Δεν έχει σημασία αν συμφωνούμε ή διαφωνούμε, αλλά νομίζω είναι πρώτη φορά που αιρετός (μετά την εκλογή του) μιλάει για πράγματα του τόπου μας έξω από τα συνήθη. Και το σύνηθες είναι: Μετά την εκλογή του ο κάθε αιρετός να αποδέχεται την κατάσταση που παραλαμβάνει και να συμβάλει στην όποια βελτίωσή της προσφέροντας, κατά τη γνώμη του, έργο, ποτέ στην ανατροπή της ή έστω στην αμφισβήτησή της. Έργο μάλιστα εξ ορισμού θετικό από όλους, τόσο που προτείνεται τα ονόματα των εκάστοτε Δημάρχων, όλων των δημάρχων δηλαδή γιατί όχι και των κοινοταρχών ..... τιμής ένεκεν να δίνονται σε οδούς των οικισμών μας. Δεδομένου δε ότι οι οδοί είναι περιορισμένοι, μετά από 100 χρόνια θα περπατάνε όλοι σε κάποια οδό δημάρχου. Δηλαδή το "πού μένετε;" θα έχει γίνει "σε ποιου δημάρχου μένετε;".
Και επειδή ο Πρόεδρος κ. Γανώσης είναι του ιδιωτικού τομέα, και δεν γνωρίζει θεωρητικά, αλλά εμπερικά και με κόστος των αποφάσεών του, τι σημαίνει κόστος, επένδυση, αγορά, πελάτης, διοίκηση προσωπικού, πρόσληψη - απόλυση, οικονομική συγκυρία, αποτελεσματικότητα, δεν μπορεί παρά να εντυπωσιάζεται με το μέγεθος που έχει πάρει "η συνολική τοπική αυτοδιοίκηση" της οποίας τα έσοδα δεν είναι από την αγορά, αλλά από τέλη, φόρους, επιχορηγήσεις δάνεια και τα παρόμοια. Δηλαδή τα έσοδά ορίζονται από διοικητικές αποφάσεις και όχι από τα αποτελέσματα μέσα στον στίβο της αγοράς. Ποιος επιχειρηματίας, ποιο στέλεχος επιχείρησης, δεν μπαίνει στον πειρασμό να αναφωνήσει: Δώστε μου το προσωπικό και τους πόρους του και άστεμε ελεύθερο να κάνω θαύματα. Πόσο μάλλον όταν βλέπει ότι η κύρια δουλειά του Δήμου γίνεται με αναθέσεις, κ.λ.π. που στην πράξη αναθέτουν κύριο έργο σε ιδιωτικές επιχειρήσεις, όταν δεν υπάρχει μέσα στα 100 άτομα ένας επιστήμων υπάλληλος να αναλάβει την ΔΕΥΑΕΡ μέσα στα πλαίσια των καθηκόντων του, όπως θα έκανε αν ήταν σε ιδιωτική επιχείρηση. (Σχετικά με τις αναθέσεις της ΔΕΥΑΕΡ φωνάζει καιρό τώρα η αντιπολίτευση).
Ο Καλλικρατικός μας Δήμος, καλύτερα να λέμε η "Ευρύτερη Καλλικρατική Διοίκηση Ερμιονίδας", όπως έχω επανειλημμένα τονίσει, είναι ο μεγαλύτερος οργανισμός της Ερμιονίδας. Αν δεχτούμε ότι ένας εργαζόμενος στο Δήμο με οποιαδήποτε σχέση εργασίας είναι φορέας συμφερόντων μιας ευρύτερης οικογένειας (παιδιά, παππούδες, γιαγιάδες, αδέλφια) η συνολική πολιτική επιρροή, ως εκ της εργασίας, απλώνεται σε περίπου 1000 άτομα.
Επιπλέον ο Δήμος μπορεί να χειρίζεται την προσμονή: Όταν για 3 θέσεις εργασίας στη συλλογή απορριμμάτων υπάρχουν 45 αιτήσεις καταλαβαίνετε τι εννοώ.
Μπορεί όμως να χειρίζεται και την προσμονή των τοπικών δυνητικών προμηθευτών υλικών, εργασίας και τεχνικής υποστήριξης. Και αυτοί δεν είναι ένας και δύο.
Μοιραία, η ευρύτερη Καλλικρατική διοίκηση του Δήμου μας, ως θεσμός, μοιάζει όλο και περισσότερο με ένα τοπικό μονοπώλιο πολιτικής ισχύος.
Έτσι ο Καλλικράτης δεν μπορεί να θέσει ερωτήματα που εναντιώνονται στην διαιώνισή του ακόμη και στην ύπαρξή του:
Ενδεικτικά: Γιατί η Περιφέρεια δεν αναλαμβάνει με δικούς της οργανισμούς την συνολική διαχείριση του πόσιμου νερού, της άρδευσης, των δικτύων λυμάτων και βιολογικών σταθμών; Γιατί δεν αναλαμβάνει όλους τους δρόμους, πλην των αγροτικών; Πώς δεκάδες Δήμοι της Αττικής αλλά και της Βοιωτίας παίρνουν νερό από ΕΥΔΑΠ; Γιατί ο Δήμος πρέπει να ανακατεύεται, ή έως ποίου σημείου να ανακατεύεται, στις σχολικές δομές, δομές ΕΣΥ και τα παρόμοια;
Γιατί στο Ισραήλ το σύστημα υγείας δεν αγοράζει τα φάρμακα και και τα είδη νοσηλείας με αποφάσεις κάθε μονάδας του, αλλά τα αγοράζει το κράτος με τεραστια οικονομία κλίμακος και μετά τα διαθέτει σε πολύ καλύτερες τιμές στις μονάδες υγείας; Γιατί δεκάδες δήμοι βγαίνουν μονάχοι στην αγορά για να αγοράσουν όμοια αγαθά και υπηρεσίες;
Γιατί πρέπει να συνενωθούν ομοειδείς μικροεπιχειρήσεις σε μία που, λόγω μεγέθους, θα μπορέσει να επιζήσει και να αναπτυχθεί, και αυτό να μην γίνεται για τους βιολογικούς σταθμούς; Γιατί καλούμε τους αγρότες να συνεταιριστούν για να πετυχαίνουν καλύτερες τιμές στα προϊόντα τους, αλλά και στα αναγκαία εφόδιά τους; Σε τι διαφέρουν οι Δήμοι και οι αρμοδιότητές τους;
Τι άλλαξε περνώντας από τις Νομαρχίες στην Περιφέρεια και από τις Κοινότητες στους Δήμους;
Λυπάμαι, αλλά πρέπει να αναστοχαστούμε τι είναι αυτός ο ευρύτερος διοικητικός μηχανισμός της Ερμιονίδας που διψάει για αυτομεγέθυνση μέσω ποταμού αρμοδιοτήτων και πόρων. Τι είναι αυτή η Περιφέρεια Πελοποννήσου και τι προσφέρει σε αυτή την άκρη της Πελοποννησου που λέγεται Ερμιόνιδα.
Βασίλειος Γκάτσος