 |
| Γράφει ο Βασίλης Γκάτσος |
Για να βγάλεις συμπεράσματα και να πάρεις αποφάσεις πρέπει να μετρήσεις και να μετρήσεις σωστά. Δυστυχώς, το όλο έργο αποχέτευσης Πορτοχελίου - Κρανιδίου - Κοιλάδας μετρήθηκε με αριθμούς μόνο από τη μεριά του Δήμου. Δηλαδή για το σχεδιασμένο έργο πόσα χρήματα θα ξοδευτούν συνολικά, πόσα από αυτά υποχρεούται να βάλει ο Δήμος, πόσα δάνεια χρειάζεται ο Δήμος, πώς θα τα εξοφλήσει, πώς θα τα επιμερίσει για να εισπράξει.
Δεν ενδιαφέρθηκε καθόλου ο Δήμος για το μέτρημα των δαπανών που πρέπει να κάνουν οι δημότες για να συνδεθούν. Θεωρήθηκε αυτονόητο, ότι πρέπει να πληρώσουν αυτά που απαιτεί ο όλος σχεδιασμός του Δήμου. Έτσι όλοι στο τέλος θα μάθουμε ότι το όλο έργο αποχέτευσης κόστισε τόσα εκατομμύρια ευρώ, αλλά ποτέ δε θα μάθουμε πόσα πλήρωσαν οι ιδιώτες - δημότες για να συνδεθούν.
Επίσης για λόγους ισοπολιτείας, ΟΛΟΙ πρέπει να μπορούν να συνδεθούν στο δίκτυο και τα σπίτια που είναι αδύνατον, πρέπει και γι΄αυτά να μεριμνήσει ο Δήμος. Και αν ορισμένα σπίτια τυχαία βρεθούν σε δυσμενή θέση σύνδεσης, δηλαδή θα πρέπει να συνδεθούν με ιδιωτικά έξοδα 5000 ευρώ ενώ άλλα με 200 ευρώ γιατί έτυχε το δίκτυο να περνά ακριβώς κάτω από το λουτρό και τη κουζίνα τους, ο Δήμος πρέπει να δώσει λύση σε αυτή την τυχαία αδικία.
Αυτά συνέβησαν και στην Ερμιόνη. Ο παλιός οικισμός είχε δίκτυο παλιό που συνδέονταν εύκολα τα σπίτια, ήδη από τη δεκαετία του 1960 και τα λύματα πηγαιναν στο Λιμάνι και τα Μαντράκια. Χτίστηκαν όμως πολλά σπίτια και ξενοδοχεία στο Μπίστι που δεν είχε δίκτυο. Η Κοινότητα δεν έφτιαξε δίκτυο αλλά έλεγε ότι σύμφωνα με τον νόμο πρέπει όλοι να φτιάξουν στεγανούς βόθρους. Έτσι κάθε μήνα ένα σπίτι στο Μπίστι που συμμορφώθηκε, έπρεπε να πληρώνει περί τα 100 ευρώ για να αδειάζει το βόθρο του, τη στιγμή που τα άλλα συνδεδεμένα σπίτια δεν πλήρωναν σχεδόν τίποτα. Βιολογικοί δεν υπήρχαν. Πού άδειαζε το βυτίο; Νύχτα όπου έβρισκε, με προτίμηση τη λίμνη των Ποτοκίων και τις παραλίες που κάναμε μπάνιο που ήταν πιο προσιτές στα βυτία. Γιατί αν το βυτίο έψαχνε νόμιμο αποδέκτη. μόνο .... στη Μεταμόρφωση υπήρχε και παλιότερα στο Σχιστό της Αττικής, με δρομολόγιο 400 ευρώ.
Το κόστος δε για τα ξενοδοχεία του Μπιστιού ήταν κατά πολύ μεγαλύτερο. Δηλαδή είχαν δημιουργηθεί δημότες δύο κατηγοριών, γιατί δεν υπήρχε δίκτυο στο Μπίστι. Έτσι ατομικά, ή κατά ομάδες, έφτιαξαν μικρά δίκτυα οι κάτοικοι του Μπιστιού, και έρριξαν τα λύματα στη θάλασσα, όπως σημειωτέον έκαναν από παλιά και πολλά σπίτια παραθαλάσσια του οικισμού που δεν τα εκάλυπτε το παλιό δίκτυο, όπως έκανε φυσικά και η Κοινότητα, μετέπειτα Δήμος Ερμιόνης με το τότε δίκτυο.
Ποιός είχε δίκαιο; Προφανώς όλοι, αφού ο αποδέκτης ήταν κοινός, η θάλασσα, και ο Δήμος δεν μπορούσε να χρησιμοποιεί δύο μέτρα και δύο σταθμά.
Και τώρα μπορεί να μετρήσει με ακρίβεια ο Δήμος και να εκτιμήσει την ιδιωτική δαπάνη σύνδεσης για κάθε σπίτι που για πρώτη φορά θα συνδεθεί. Τα ήδη συνδεδεμένα δεν έχουν καμιά υποχρέωση να πληρώσουν τέλη σύνδεσης ή φρεατίου ίσως όμως πολλά από αυτά να πρέπει να επανασυνδεθούν σε νέο φρεάτιο, για διάφορους λόγους, χωρίς να πληρώσουν σύνδεση.
Το σχέδιο όλου του αποχετευτικού και των φρεατίων του το έχει ο Δήμος.
Μπορεί λοιπόν ένας μηχανικός του (πολιτικός μηχανικός ή αρχιτέκτονας) που ξέρει από οικοδομές μαζί με τον υδραυλικό του Δήμου που ξέρει από σκαψίματα και σωληνώσεις, να επισκεφτούν κάθε σπίτι και κάθε διαμέρισμα.
Θα πρέπει να έχουν από τη ΔΕΥΑΕΡ και στοιχεία. Αριθμός υδρομετρητή, αν το σπίτι συνδέεται σε παλιό δίκτυο ή αν έχει ή πρέπει να έχει βόθρο.
Έτσι γρήγορα θα καταγραφούν για κάθε υδρομετρητή, δηλαδή για κάθε σπίτι ή διαμέρισμα τα παρακάτω:
1). Πόσο απέχει ο εσωτερικός αγωγός από το φρεάτιο σύνδεσης του Δήμου.
2). Αν είναι σπίτι με διαμερίσματα, πόση δαπάνη περίπου αναλογεί στον καθένα από το έργο το ιδιωτικό για την σύνδεση.
3). Εκτίμηση της συνολικής δαπάνης ιδιωτικού έργου σύνδεσης για κάθε σπίτι σε ευρώ, αλλά με κριτήρια ιδιωτικά, δηλαδή πόσο περίπου θα πληρώσει ο ιδιοκτήτης για σκάψιμο, υγραυλικά, αποκατάσταση, όταν το κάνει μόνος του. Γιατί αν φωνάξεις κομπρεσέρ για μια ώρα θα πάρει 100 ευρώ, αλλά για 7 ώρες δεν θα πάρει 700 ούτε για 30 μέρες 21 000 ευρώ.
4). Να καταγραφούν τα σπίτια που το ιδιωτικό έργο είναι αδύνατο να γίνει, είτε λόγω υπερβολικής δαπάνης, είτε γιατί πρέπει η σύνδεση να περάσει μέσα από ξένες ιδιοκτησίες.
5). Κανένας δεν έχτισε το σπίτι του με σκοπό να απέχει 50 μέτρα ή 1 μέτρο από το έργο αποχέτευσης που σχεδίασε ο Δήμος μετά από χρόνια. Τού έτυχε.
6). Ο Μηχανικός και ο Υδραυλικός δουλεύοντας με νόρμες ιδιωτικού τομέα, μπορούν να μετρήσουν με καλή προσέγγιση 30 σπίτια την ημέρα. Ένα τέτοιο συνεργείο τελειώνει το Πορτοχέλι σε 2 μήνες και δύο τέτοια το Κρανίδι σε δύο μήνες.
7). Τα στοιχεία, ανά υδρομετρητή και οίκημα θα ομαδοποιηθούν ανάλογα τη δαπάνη.
8). Έτσι για πρώτη φορά Δήμος δεν θα θεωρήσει ως υποχρεωτικά υποζύγια τους ιδιώτες που υποχρεούνται να σώσουν το περιβάλλον, αλλά ως πρόβλημα που πρέπει να λυθεί συλλογικά και υπέρ του περιβάλλοντος.
Αν η συνολική δαπάνη ιδιωτικού έργου σύνδεσης είναι για παράδειγμα 4 000 000 ευρώ (αν τη σύνδεση την κάνει κάθε νοικοκυριό μόνο του), είναι βέβαιο ότι με επίβλεψη μηχανικών του Δήμου και με συνεργεία που θα συγκροτήσει ο Δήμος η δαπάνη θα είναι πολύ πιο κάτω από τη μισή. Ας βρει χρηματοδότηση ο Δήμος από το ΕΜΦΙΑ, από τα ΕΣΠΑ, από την Ευρώπη, από τα Υπουργεία. Δεν μπορεί να χρηματοδοτούνται και επιδοτούνται γενναίως οι επισκευές σπιτιών, τα περισσότερα των οποίων θα νοικιαστούν με βραχυχρόνια μίσθωση φέρνοντας καλό εισόδημα στον ιδιοκτήτη (συγχρόνως όμως ανεβάζοντας τα ενοίκια στα σπίτια μακροχρόνιας μίσθωσης που αφορούν κυρίως τους εργαζόμενους μισθωτούς και τους νέους) και να μην χρηματοδοτείται και επιδοτείται το όλο έργο της σύνδεσης (δημοτικής και ιδιωτικής) που είναι σημαντικότατο για το περιβάλλον.
* Τώρα που το έργο τελειώνει, συνυπάρχει με το παλιό. Δηλαδή τα σπίτια, με τον άλφα ή βήτα τρόπο, διαθέτουν τα λύματα στο παλιό δίκτυο, σε βόθρους, ή σε ¨βόθρους". Πιστεύεται ότι η ..... παθολογική αγάπη για το περιβάλλον θα οδηγήσει τους ιδιοκτήτες σπιτιών να ξοδέψουν, οι περισσότεροι από το υστέρημά τους, για να συνδεθούν;
Ας γίνει λοιπόν παράδειγμα το πάθημα του Βιολογικού σταθμού Θριασίου, και ας μη οδηγηθούμε στο να υπάρξει ένα νέο δίκτυο που κόστισε εκατομμύρια αλλά δεν θα έχει συνδέσεις.
Αρκεί μια συμβολική τιμή συμμετοχής 200 ευρώ, χωρίς τέλη σύνδεσης και φρεατίων που περιλαμβάνει και τη δαπάνη ιδιωτικού έργου σύνδεσης κάθε σπιτιού που θα την κάνουν συνεργεία του Δήμου. Δεν θα ευνοηθεί αυτός που είναι δίπλα στο φρεάτιο αλλά όλοι όσοι τυχαία βρίσκονται μακριά του. Έτσι όμως θα ενωθούν ΟΛΟΙ μετά χαράς, και ο Δήμος θα πετύχει το στόχο του που είναι στόχος προστασίας περιβάλλοντος και υγείας, και όχι οικονομικός.
Βασίλης Γκάτσος