 |
| Γράφει ο Δημοσιογράφος Μίλτος Ιωαννίδης |
"Το πιο μακρύ ταξίδι μου εσύ, η νύχτα εσύ το όνειρο της μέρας, μικρή πατρίδα σώμα μου κι αρχή, η γη μου εσύ ανάσα μου κι αέρας..."
Η μικρή μας πατρίδα, είναι ότι έχουμε.
Είναι η οικογένεια μας.
Είναι ο τόπος που μεγαλώνουν τα παιδιά μας.
Είναι οι γειτονιές και τα σοκάκια, είναι ο Παππούς με τη γιαγιά. Είναι οι φίλοι μας με τους οποίους μοιραζόμαστε τις όμορφες αναμνήσεις, τους στόχους και τα όνειρα μας για μια καλύτερη ζωή.
Είναι η παράδοση μας, τα ήθη, τα έθιμα μας, ο τοπικός μας πολιτισμός. Είναι οι παραδοσιακές μας φορεσιές.Είναι τα στιχάκια και τα τραγούδια για τον τόπο μας. Είναι οι ήρωες που θυσιάστηκαν.
Είναι η "μάνα γη" που μας τρέφει.
Είναι η ναυτοσύνη που έχουμε στο αίμα μας.
Είναι οι άνθρωποι που μένουν μακριά και νοσταλγούν αυτά τα χώματα και τα αρώματα που αναδύονται από τη γη μας.
Η "μικρή μας πατρίδα" είναι η δική μας "ταυτότητα" που μας ενώνει.
Είναι η δική μας κληρονομιά που για να συνεχίσει να υπάρχει, πρέπει καθημερινά να εμπλουτίζεται.
Η "μικρή μας πατρίδα" με την πλούσια και σπουδαία της παράδοση, (που χάνεται στο πέρασμα του χρόνου), θα στέκεται πάντοτε αγέρωχη ,αρκεί εμείς να σεβαστούμε αυτή την παράδοση και να γίνουμε οι συνεχιστές της.
Έχουμε τους Τοπικούς μας Συλλόγους ,τους εθελοντές , τους ανθρώπους της "διπλανής πόρτας" που σε αυτή την εποχή που τα πάντα "τρέχουν γρήγορα" , προσπαθούν να "κλέψουν" λίγο πολύτιμο χρόνο από την καθημερινότητα τους για τιμήσουν το παρελθόν, να αποτίσουν "φόρο τιμής" στους προγόνους και να δείξουν το μέλλον στους επόμενους που θα πάρουν τη "σκυτάλη" της κληρονομιάς και της συνέχειας.
Αυτές είναι οι δικές μας αξίες. Αυτός είναι και ένας (σπουδαίος) λόγος να αγωνιστούμε και να συνεργαστούμε ώστε αυτές οι αξίες να συνεχίσουν να έχουν την αίγλη που είναι αντάξια τους.
Δεν πρέπει ο χρόνος τις αξίες αυτές να τις σβήσει. Γιατί αν σβήσουν τότε θα καταλάβουμε τη σπουδαιότητα που είχαν.
Μόνο που τότε θα είναι αργά ,γιατί θα έχουμε γίνει "ένα" σε αυτόν τον αδυσώπητο "παγκοσμιοποιημένο μύλο" που κάποιοι θέλουν να μας "αλέσουν".
Ας θυμόμαστε όλοι ,οτι πάνω σε αυτές τις αξίες , στηρίχτηκαν εκείνα τα "απρόμαυρα" και φτωχικά χρόνια οι παλαιότεροι και κατάφεραν να επιβιώσουν και να δημιουργήσουν.
Πάνω σε αυτές τις αξίες πορεύτηκαν και νίκησαν τις αντιξοότητες.
Τα "θεμέλια" ήταν,( και είναι), γερά στερεωμένα και εμείς πρέπει να "χτίσουμε" πάνω σε αυτά συνδυάζοντας το παρελθόν,το παρόν και το μέλλον!
Η τοπική μας παράδοση είναι αδήριτος ανάγκη να παραμείνει αναλλοίωτη.
Ο τρόπος είναι απλός.
Να στηρίξουμε τις προσπάθειες των εθελοντών και να στελεχώσουμε τους Συλλόγους μας με τη δική μας παρουσία.
Να συσπειρωθούμε για τον τόπο μας και να ενώσουμε τις δυνάμεις μας σε μια κοινή προσπάθεια για κάτι που αξίζει τον κόπο.
Όταν η περιπέτεια της πανδημίας τελειώσει , έχουμε το δικό μας χρέος να διευθετήσουμε:
Αυτό της δικής μας συνεισφοράς στην κληρονομιά, την παράδοση και τις αξίες της "μικρής πατρίδας" μας.
Το να κοινοποιούμε στα Social Media τις ομορφιές του τόπου μας δεν αρκεί.
Απαιτείται διαρκής και συνεχής προσπάθεια.
Απαιτείται να κοπιάσουμε για να βάλουμε και εμείς ένα λιθαράκι προσφοράς στην ιστορία μας.
Με τις προτάσεις μας, με την ενεργή μας παρουσία , με εθελοντικό μεράκι και με διάθεση συνεργασίας , να είμαστε ενεργοί και δίπλα στους Συλλόγους μας και στις δραστηριότητές τους.
Γιατί μόνο έτσι δεν θα χαθεί η "ταυτότητα" μας και όλα αυτά που κληρονομήσαμε.
Είναι χρέος μας, να κληροδοτήσουμε στις γενίες που θα έρθουν την αξία των παραδόσεων μας και γιατί όχι; να τις εμπλουτίσουμε δείχνοντας αγάπη ,θέληση και εμπιστοσύνη στις δυνατότητες μας.
Άλλωστε η συνεργασία φέρνει θαυμαστά αποτελέσματα.
Και όπως λέει το τραγούδι..
"...Τα χρόνια μου ήταν ρίζες , ήταν δέντρα...που τα'ντυσε με φύλλα η καρδιά και τ'άφησε ν'ανθίζουν μες την πέτρα"
Με την ελπίδα να κάνουμε "ταξίδια μακρινά" στα γαλήνια νερά της σημαντικότητας του τόπου μας ,(με το γερό "σκαρί" της Ερμιονίδας ), και με την αισιοδοξία για την περιοχή μας διάχυτη, εύχομαι να σταθούμε στο ύψος των περιστάσεων και οι προσπάθειες μας να τιμήσουμε την περιοχή μας --όπως αρμόζει στην ένδοξη και πλούσια ιστορία της -- να ανταμειφθούν, ώστε να βρεθούμε όλοι μαζί στους "μπαξέδες" της προσφοράς για την Ερμιονίδα.
Αυτόν τον πράγματι ευλογημένο τόπο.
Τον στολισμένο με τις ομορφιές Του Θεού...