 |
| Γράφει ο Βασίλης Γκάτσος |
Η κάμερα κάνει ένα γύρω στην παραλιακή Ερμιόνη. Στη αμμουδιά μετά του Βεντουρή βλέπουμε την πραγματική Ερμιόνη, αυτή που ζήσαμε, αυτή για την οποία πολλοί ξένοι την έκαναν δεύτερη πατρίδα τους, ή μονιμο τόπο θερινών διακοπών.
Η ίδια περιοχή στο σήμερα. Μπορούν να μας πουν οι χτίστες του τουριστικού μας(;) προϊόντος ποιο είναι πραγματικό τουριστικό brand name: Η τότε ή η σημερινή κατάσταση; Αν σήμερα για τουριστικούς λόγους βγάζανε ένα φυλλάδιο, ποια φωτογραφία θα επιλέγανε;
Στην τρίτη φωτογραφία η κάμερα συλλαμβάνει τη νέα πραγματικότητα των Μαντρακιών του 1983. Τα παλιά μαντράκια έχουν ενταφιαστεί. Όμως οι ψαράδες επιμένουν να βγάζουν τα σκάφη τους, όπως και όλοι που είχαμε βαρκούλες, πάνω στην ..... ταφόπλακα.
Ακόμη και έτσι, μια παραλία με χώμα, τόπως ψαράδων και παιδιών.
Μετά, το τουριστικό προϊόν απαίτησε να φύγουν όλα τα σκάφη και να πάνε στο λιμάνι και στις μάντρες φύλαξης, και οι παραλίες παραδόθηκαν στην τουριστική εκμετάλλευση με τα κουβούκλια και τους ομίλους κοτέρων. Αναγκαίο κακό θα πουν οι "χτίστες" για την οικονομική και τουριστική ανάπτυξη του τόπου μας κ.λ.π. κ.λ.π. που ...... κακώς δεν ακολούθησε η Ύδρα!
Οι Ερμιονίτες που εμφανίζονται στο βίντεο, όλοι τους ψαράδες (τους έζησα όλους και μεγάλωσα ανάμεσά τους), σαν να τραγουδούν τα τελευταία αποχαιρετιστήρια σε έναν ονειρικό κόσμο. Δεν θα ξανακουστεί το τραγούδι του Νικολού από το νησάκι της Κάπαρης στο πυροφάνι με το "ΑΛΗΤΑΚΙ", ούτε του Μπαλή από το Μαυρονήσι.
Έτσι το βίντεο προμαντεύει την απώλεια, και το έθιμο από εσωτερικό στοιχείο της ναυτοσύνης του τόπου μας, μετατρέπεται εκ των πραγμάτων, σε μια παράσταση που είναι τόσο πιο πετυχημένη, όσο περισσότερο κόσμο - θεατές μαζέψει. "Χαμαί πέσε δαίδαλος αυλά .........
Βασίλης Γκάτσος