Να μη μείνουμε απ' έξω.

Γράφει ο Βασίλης Γκάτσος

Ρεύμα και νερό στον Αιγαιοπελαγίτικο χώρο.

Άρχισε να γίνεται κατανοητό ότι τα νησιά του Αιγαίου και τα παράλιά του είναι το κέντρο του Νεοελληνικού Κράτους. Μάλιστα αυτό που καλούμε "τουριστική βιομηχανία" στηρίζεται κυρίως σε αυτόν τον χώρο ο οποίος στηρίζει και το μεγαλύτερο μέρος  της ελεύθερης αλιείας αλλά και της ιχθυοκαλλιέργειας. Τελευταία έχει αξιολογηθεί ως σημαντικότατο το αιολικό του πεδίο αλλά και το ηλιακό. Δηλαδή μπορεί να παράγει ρεύμα από τον άνεμο και τον ήλιο πέρα από τις ανάγκες του και να εξάγει μέρος του στα αστικά κέντρα της χώρας.

Λείπουν όμως οι βασικές υποδομές και τα δίκτυα για Ρεύμα, Νερό.

Για το ρεύμα έχει ξεκινήσει ένα μεγαλόπνοο έργο που φιλοδοξεί να συνδέσει, μέσα σε 5 χρόνια, σχεδόν όλα τα νησιά με υποθαλάσσιους αγωγούς με το στεριανό δίκτυο ρεύματος. Είναι της τάξης των 2.5 δις ευρώ. Το σταμάτημα σε κάθε νησί των απαρχαιωμένων μονάδων παραγωγής ρεύματος από πετρέλαιο, η δημιουργία φωτοβολταϊκών και αιολικών πάρκων είναι βέβαιο ότι θα συμβάλουν αποφασιστικά στην ανάπτυξη των νησιών.

Για το νερό έχουν γίνει μόνο μερικά μικρά φράγματα και λιμνοδεξαμένες, κυρίως για να καλύψουν τις μεγάλες ανάγκες τουριστικών νησιών σε πόσιμο νερό. Στη φωτογραφία βλέπουμε τα δύο φράγματα που δίνουν νερό στη Μύκονο. Το μεγάλο στο Μαράθι, ουσιαστικά παίρνει νερά από τα πέριξ της πόλης της Μυκόνου! 

Ως προς το νερό, νησί θεωρείται και η απομονωμένη Ερμιονίδα και η Μάνη, λόγω μικρών βροχοπτώσεων και ξηροθερμικού κλίματος. Προφανώς έχει έρθει η ώρα για ένα μεγαλόπνοο έργο κατασκευής φραγμάτων και λιμνοδεξαμενών στον αιγαιοπελαγίτικο χώρο, στην Ερμιονίδα και στη Μάνη, έργο της τάξης των 3 δις ευρώ που θα λύσει το πρόβλημα ύδρευσης και άρδευσης. Αν αναλογιστούμε ότι μια λιμνοδεξαμενή των 400 000 κ.μ. έχει κόστος περί τα 3 εκατομμύρια ευρώ, ότι τα μικρά φράγματα 10 με 20 εκ. ευρώ, ενώ τα μεγάλα με χωρητικότητα ορισμένων εκατομμυρίων κ.μ. γύρω στα 70 εκ. ευρώ, γίνεται αντιληπτό ότι με το έργο αυτό εκατομμύρια κυβικά μέτρα νερού θα είναι στη διάθεση της αγροτικής παραγωγής, της βιοτεχνίας και του τουρισμού.

Ο Δήμος Ερμιονίδας έχει χρέος να έλθει σε επαφή μέσω ΚΕΔΕ με όλες τις αιγαιοπελαγίτικες κοινότητες και από κοινού να πιέσουν το Κράτος για "ΝΕΡΟ ΣΕ ΟΛΟ ΤΟ ΑΙΓΑΙΟ ΚΑΙ ΤΙΣ ΞΗΡΟΘΕΡΜΙΚΕΣ ΠΕΡΙΟΧΕΣ ΕΡΜΙΟΝΙΔΑΣ ΚΑΙ ΜΑΝΗΣ".

Να πρωτοστατήσουμε για να μη βρεθούμε στη δυσάρεστη θέση να δούμε την περιοχή μας εκτός σχεδιασμού, και να πάρουμε απάντηση ότι "εσείς έχετε τον Ανάβαλο! ", για τον οποίο έχω γράψει και ξαναγράψει ότι δεν ανήκει στη δική μας λεκάνη απορροής.

Και πραγματικά, επειδή  ακούμε συνέχεια για ανακυκλώσεις και σκουπίδια, για προβολή του τουριστικού μας προϊόντος, του πολιτισμού μας (εννοούμε πάντα τον αρχαίο όχι φυσικά τον σημερινό) και τα παρόμοια, αγκαλιάστε οι του Δήμου την πρόταση του Γιώργου Μπροδήμα στο Villa Didimo να μετρήσετε με δημοτικά έργα για τρία χρόνια την παροχή των χειμάρρων μας. Κάντε τη πράξη συνεργαζόμενοι με επιστημονικούς φορείς (Πανεπιστήμια κ.λ.π.), ώστε τα αποτελέσματα να έχουν το απαιτούμενο κύρος και να είναι όντως επιστημονικώς τεκμηριωμένα.

Σημείωση: Και χωρίς μετρήσεις ένα μικρό φράγμα και δύο τρεις πεζούλες ανάσχεσης ροής, μπορούν να γίνουν σε ένα μικρό ρέμα, π.χ. στα Ποτόκια ακόμη και για εκπαιδευτικούς λόγους, με λίγα χρήματα του Δήμου, εθελοντική εργασία και προσφορά, και τη συμμετοχή των σχολείων. Η παρακολούθησή του θα είναι μάθημα οικολογίας στα σχολεία αλλά και για όλους μας.

Βασίλης Γκάτσος